هوش مصنوعی: به حالت مستی و بی‌خودی دچارم و آن‌قدر شیفته‌ام که نمی‌توانم خود را بشناسم، و نمی‌دانم آیا تو همان خود من هستی یا نه.

هوش مصنوعی: شرط واقعی صداقت این است که از همان آغاز وجود، نه من تو را انتخاب کنم و نه تو به من آسیب برسانی.

هوش مصنوعی: زمانی ممکن است فرا برسد که اگر نگاهی به ما بیندازی، سایه‌ی درخت سرو به آرامی بر روی خاکی که در آن هستیم بیفتد.

هوش مصنوعی: اگر نسیمی از سمت تو بوزد، من خوشحال می‌شوم، اگر بتوانی دل غمگین و سوخته‌ام را شاد کنی.

هوش مصنوعی: گلی که در دل پیچ و تاب داره و از عطرش پر شده، باعث حسادت ترک‌های زیبا و معبودهای دل‌ربا شده.

هوش مصنوعی: من نمی‌دانم که لب‌ها و دندان‌هایت را به چه چیزی تشبیه کنم، زیرا زیبایی‌اش مانند لعل و دُرِّ ارزشمندی است که در دنیای نادر یافت می‌شود.

هوش مصنوعی: تو به خاطر زیبایی، شیرینی خلق و خوبی‌هایت در جامعه معروف شده‌ای و به عنوان معشوقه و محبوب مردان و زنان شناخته می‌شوی.

هوش مصنوعی: در بی‌رحمی و کشتن عاشقان، باعث درد و رنج روح و دل و جسم می‌شوی.

هوش مصنوعی: من این همه را می‌گویم، اما هیچ چیز نیست. هر چه که هستی، چه می‌توانم بکنم وقتی که تو جان و عشق من هستی.

هوش مصنوعی: تا زمانی که لب‌های شیرین تو را بوسیدند، شوری در جهان به وجود می‌آید که به سخنانی شیرین مربوط می‌شود.