هوش مصنوعی: دنیا همان جهنم است که از فراق و جدایی آن جهان با تو صحبت کردیم، دوست من. تا بدانی، اگر نمی‌دانی.

هوش مصنوعی: ما نتوانستیم ارزش دوستان و همراهان را درک کنیم و در طول زندگی، به زمان‌هایی که با آنها سپری کردیم، پی نبردیم. خود را دچار افسوس می‌کنیم که چقدر از لحظات خوب زندگی را از دست داده‌ایم.

هوش مصنوعی: از ابتدا تا کنون که در مسیر موفقیت و محبت همگام بودیم، نتوانستیم ارزش و اهمیت یار و دوست را درک کنیم.

هوش مصنوعی: خوشا به حال آن کسانی که همیشه دور از دیگران هستند و در حضور او قرار دارند؛ هر کسی که از خود غافل شود، در حقیقت در حضور ابدی اوست.

هوش مصنوعی: هر روز زمانه نمایشی تازه را به نمایش می‌گذارد که در آن شگفتی‌های جدیدی از دنیای آخرالزمان به وجود می‌آید.

هوش مصنوعی: باید لباستان را سبک‌تر کنید و به امور زندگی‌تان توجه بیشتری داشته باشید، چون هر چه بیشتر درگیر خواسته‌هایمان شویم، حرص و طمع در وجودمان بیشتر می‌شود.

هوش مصنوعی: انسان‌ها در مسیر زندگی خود اختیاری ندارند و نمی‌توانند از سرنوشت و قضای الهی در امان باشند.

هوش مصنوعی: ای دل، در پایان زندگی دنیا را آن‌قدر نخواهی داد که گمان کنی چیزی را به‌طور رایگان به‌دست آورده‌ای.

هوش مصنوعی: یک سمت دیگر برو تا تو را بر تختی بنشانند. در آنجا هر چیزی که از این قید و بندهای جسمانی خارج شود، وجود دارد.

هوش مصنوعی: تو از خانهٔ خیال و اندیشه‌ات بیرون نمی‌آیی، و سریع‌تر از آنچه تصور کنی، از قصر و چشم‌اندازت چیزهایی را جمع‌آوری می‌کنی.

هوش مصنوعی: با دلِ آکنده از کینه و نفسِ بی‌حال، ساکت هستی و هیچ حرفی از محبت نمی‌زنی، در حالی که می‌توانی به راحتی ادعای دوستی و مهربانی کنی.