هوش مصنوعی: غصه و پشیمانی که خودم برای خودم به وجود آورده‌ام، باعث ویرانی‌ام می‌شود و این تنها به خاطر نادانی خودم است.

هوش مصنوعی: به یک مشکل بزرگ دچار شده‌ام و راه نجاتی پیدا نمی‌کنم، نه در سختی و نه در آسانی.

هوش مصنوعی: بله، من سزاوار این وضعیت هستم و قبل از اینکه آسمان هر کاری کند یا انجام دهد، این سرنوشت برای من مقرر شده است.

هوش مصنوعی: به خاطر شجاعت و صبر مردانه‌ام، حوادثی که بر من گذشته است، حتی کافران هم نمی‌توانند آن را در زمینه ایمان و مسلمانی بپذیرند.

هوش مصنوعی: بخاطر عشق و درد درونم، به من کمک کن تا بر آتش جگرم آب بریزی و آن را خاموش کنی تا آرام بگیرم.

هوش مصنوعی: می‌خواهم نوشیدنی بیاوری به یاد کسی که با پیشانی درخشانش، دل من را روشن کرد.

هوش مصنوعی: یک شب، تصور زیبایی او به سراغم آمد و گفت: تو کسی هستی که صبر را به دوش می‌کشی و تحمل می‌کنی.

هوش مصنوعی: اگر کمند زلف او را دیده‌ای، تعجبی نیست که در این آشفتگی، اینقدر به صبر و استقامت خود مغرور نبوده‌ای.

هوش مصنوعی: من در یک نفس می‌خواهم بروم به جایی که می‌توانم تلافی کنم، جایی که مانند محکومان و زندانیان، درد و رنج را تحمل می‌کنند.

هوش مصنوعی: دو چشمی که در صبحگاه به زیبایی و دلربایی می‌نگریستند، حالا به خاطر ناراحتی و آشفتگی به حالت دیگری درآمده‌اند.

هوش مصنوعی: با یک اشاره از هر چیزی که در این دنیا صبوری و تاب آوردن دارد، می‌توان از آن عبور کرد. فضولی نکن، چون نمی‌توانی به آنچه می‌خواهی دست یابی.