هوش مصنوعی: ای دل، اگر ارزش این نعمت را درک کنی، دیگر هیچ نعمت دیگری را نعمت نخواهی دانست.

هوش مصنوعی: تو متوجه ارزش دوستی نشدی و افسوس که این را از دست دادی و به نوعی زندگی‌ات را فدای آن کردی.

هوش مصنوعی: نمازی نیست که با دو روی مختلف انجام شود و در دو جهت مختلف بایستند. باید در یک سمت با جان یار هماهنگ بود.

هوش مصنوعی: به خود تکیه نکن و به پرورش نفس امیدوار نباش، زیرا نیکوکاران و حمایت‌گران از دروغ و بی‌وفایی نمی‌آیند.

هوش مصنوعی: از شدت این پشیمانی، ناله‌ای به آسمان می‌فرستم.

هوش مصنوعی: چه فایده‌ای دارد که اکنون از عهد و پیمان خود برگشته‌ای و روزهای جوانی‌ام را آشفته و آشفتگی به وجود آورده‌ای؟

هوش مصنوعی: تو با سالخوردگی‌ام، مرا به این بیچارگی و ناتوانی گرفتار کردی.

هوش مصنوعی: هر جا که بروی، هر لحظه یک مصیبت جدید برایم به ارمغان می‌آوری.

هوش مصنوعی: همین حالا فرصت را غنیمت شمار و از خودت مراقبت کن. با انرژی و نشاط، بار سنگین را کنار بگذار و از وزن اضافی زندگی کم کن.

هوش مصنوعی: با توکل بر خدا و ایمان به یکتایی او از همه تنوع‌ها و تفاوت‌ها بیرون بیا، چرا که در این چالش و آزمایش، دچار سردرگمی خواهی شد.

هوش مصنوعی: اگر امروز به درک صحیحی از خودت برسی، خوب است؛ وگرنه همچنان در جهالت باقی خواهی ماند.

هوش مصنوعی: اگر نمی‌دانی امروز چقدر ارزشمند است، به یاد داشته باش که یادآوری‌های زیادی از دوران جوانی وجود دارد.

هوش مصنوعی: در زمان‌های سخت، به یاد روزهایی می‌افتم که زندگی به من لطف داشت و آرامش می‌آورد.