زاهد اگر نمی‌خورد اندر سه ماه می
قلّاش فارغ است بیار از پگاه می
ما تشنه و زمانه‌ی بی آب تافته
حکمِ ضرورت است نباشد گناه می
شادیِ جانِ اهلِ دلی گر سفیده دم
بر جانِ ما کنی قدحی سر سیاه می
افتاده‌ی خمار چو افتاده مرده را
خواهد که باز زنده شود گو بخواه می
انگور هم چو مریمِ دوشیزه حامله است
عیسی بود هر آینه بی اشتباه می
می بر حشیش‌خواره حرام است و از قیاس
کون خری دهد به حریصِ گیاه می
انکار می‌کنند که کم کن مداومت
بر من که عاقبت ببرد آبِ جاه می
ما نام و ننگِ دنیی و دین ترک کرده‌ایم
غم نیست گو مدار مراتب نگاه می
در ما نگیرد آتشِ توبه مدم که خود
میخواره برکشد به دم از قعرِ چاه می
سلطان برّ و بحر به هنگامِ احتیاج
حاصل کند به رهنِ قبا و کلاه می
بفروختیم هر دو جهان را به جرعه‌ای
اینک من و نزاری و آنک گواه می

با سلام لطفا اشتباهات را درست کنید با توجه به ویرایش بالا