هوش مصنوعی: صبحگاهان صدای خوش خروس، که سرزندگی و شادابی را به همراه دارد، لذت‌بخش است. اما دریغ که دل تو از این نشاط و زندگی تجربه‌ای به دست نمی‌آورد.

هوش مصنوعی: ای معشوق، از لطافت‌های صبحگاهی بهره‌مند نشو، بیدار شو و از خواب برخیز. دستت را پیش بگذار و درخواست می کن.

هوش مصنوعی: ما حالا هر دو موهبت زیبا و لذت‌بخش را در دست داریم و به آنها توجهی نمی‌کنیم. چراکه وعده‌های نامشخص و آینده‌ای که معلوم نیست به چه شکل خواهد بود، برای ما جذابیتی ندارند.

هوش مصنوعی: باد می‌تواند کشور را با خود ببرد و به خاک تبدیل کند، اما نام نیک سلطنت همچنان باقی می‌ماند، چه از جمشید، چه از کیقباد و چه از کی.

هوش مصنوعی: سخن خوب و درست را بشنو و از گفتن حرف‌های بد پرهیز کن، زیرا اگر در نهایت دل کسی را بشکنی، عواقب ناگواری برایت خواهد داشت.

هوش مصنوعی: جان من به این جام شراب وابسته است، آن را از من مگیر. قصد نابودی من را نداشته باش، زیرا از کسی که مانند من است، این رفتار روا نیست.

هوش مصنوعی: وجود دوستان را اگر نادیده بگیریم، به یگانگی و وحدت می‌رسیم؛ به‌خصوص وقتی که کسی در دلش نسبت به معشوق و محبوب، احساس خالی بودن کند، چراکه او خود را در وجود محبوب می‌یابد.

هوش مصنوعی: آدمی که پیگیر و مراقب ماست، هیچ وقت از دنبالمان دست برنمی‌دارد، همان‌طور که خورشید همیشه در حال حرکت است و ما نیز باید به دنبال آن بگردیم.

هوش مصنوعی: برای درمان درد دل، از شراب استفاده می‌کنم، چرا که مدتی توبه کرده بودم.

هوش مصنوعی: عشق به در خانه‌ام آمد و گفت تو هستی، نزاریا، که در گوشه‌نشینی ساکن شده‌ای. این زندگی خوشی را به این شکل فراهم کرده است.

هوش مصنوعی: با دو رفیق هم‌راستا دوست باش و فقط به خوش‌گذرانی نپرداز. به جای آن، زمانت را صرف موسیقی و آوای ساز نکن.