هوش مصنوعی: اگر تحت تأثیر نفس خود نباشی، بر تمام عالم هستی تسلط خواهی داشت و به فرمانروایی بر آن نائل می‌شوی.

هوش مصنوعی: اگر آرزوی چنگ زدن به هستی و وجود را کنار می‌گذاشتم، در میان جمع اهل صدق و پاکی، از دل پذیرایی می‌کردم.

هوش مصنوعی: اگر در گمراهی و نافرمانی باقی مانده‌ام، به این دلیل نیست که نتوانسته‌ام به درک حقیقت و قدرت او برسم؛ بلکه این وضعیت ناگزیر است.

هوش مصنوعی: اگر از خواب غفلت بیدار نشوی، ممکن است در زیر فشار حوادث و مشکلات بدون کمک و حمایت باقی بمانی.

هوش مصنوعی: اگر من و تو نبودیم و وجود و عدم نبود، در گرمای آتش دوزخ و سرمای سوزان چگونه بود؟

هوش مصنوعی: اگر چیزی وجود نداشت، من هیچ ادعایی نمی‌کردم به خاطر بزرگی کسی که گرفتار است.

هوش مصنوعی: اگر در وجود خود، رازهایی نهان وجود داشت، همانند خضر، خوشبخت و با سعادت، مسیر زندگی‌ام را می‌یافتم.

هوش مصنوعی: اگر چراغ مسجد آسمانی بود، من اینجا نبودم و مانند کاه می‌بودم.

هوش مصنوعی: من با این لباس کهنه‌ای که دارم، اگر لازم باشد از آن برای دور زدن زمان استفاده می‌کنم، وگرنه این را به عنوان یک محدودیت درک می‌کنم.

هوش مصنوعی: اگر به موفقیت و توانمندی‌های خود افتخار کنی، مثل این است که بر سر سفره‌ات، از راحتی و کامیابی بهره‌مند خواهی شد. حتی اگر در زندگی به چیزهای بزرگ دست نیابی، رضا داشتن به آنچه داری نیز می‌تواند رضایت و خوشبختی را به همراه داشته باشد.

هوش مصنوعی: بهشتی که در عالم بالا وجود دارد، برای من مانند حرم الهی است. اگر در بهار، ابرهای باران‌زا نیفتند و باعث خرمی نشوند، من هم در اینجا غمگین و دل‌تنگ خواهم بود.

هوش مصنوعی: در کنار هم مثل بوی خوش عود و جریانی پرقدرت، اگر جانم نمی‌بود، در چنگالی از سرنوشت ناگوار مثل غبار زیر پا بودم.