هوش مصنوعی: به یاد شب‌هایی هستم که در تنهایی، تا صبح بیدار می‌گشتم و با آن شخص دوست‌داشتنی‌ام خوش می‌گذرانیدم.

هوش مصنوعی: من از دست خورشید به خاطر زیبایی‌اش شراب نوشیدم و بر خوشی‌ها و زیبایی‌های زندگی‌ام روح می‌دمیدم.

هوش مصنوعی: هر ساعت از ناامیدی من را به شدت تحت فشار می‌گذارد و ای کاش هر از گاهی فرصتی برای من پیش می‌آمد تا از درد و رنج خود رهایی یابم.

هوش مصنوعی: نهایتاً دشمن من باعث شد از کوی دوست دور شوم، کاش مانند سرگشتگان در آن خیابان می‌گردیدم.

هوش مصنوعی: آرزو دارم طوفانی بوزد و مرا به آن جا ببرد، جایی که خاک کوی توست، و من در آنجا قدم بزنم و به آستانت احترام بگذارم.

هوش مصنوعی: هر زمان که نتوانی از دل خود درد و غمی برای من بیاوری، گرچه برای من هم مشکلی نخواهی داشت و از خودم آزردگی نخواهم داشت.