هوش مصنوعی: در نهایت، من تنها محدود به لب و جام هستم و هیچ وابستگی به شهرت یا رسوایی ندارم.

هوش مصنوعی: چرا به من که بی‌پناه و بی‌دفاع هستم، اینقدر طعنه و سرزنش می‌زنند، در حالی که خودم در گِردابی از مشکلات گرفتار شده‌ام؟

هوش مصنوعی: هر زمانی که زبانم به صحبت می‌آید، از غیب موفقیتی نصیبم می‌شود.

هوش مصنوعی: در این دنیا هیچ چیز جز این لحظه را ندارم و همیشه در حالتی از ادامه و ماندگاری هستم.

هوش مصنوعی: تا زمانی که آتش الهام یا ایده‌ای در ذهنم شعله‌ور نشود، از خودم قدمی به جلو نمی‌گذارم.

هوش مصنوعی: در مسیر عشق، لازم است که عاشقان از خودشان فاصله بگیرند و انتقامی در دل داشته باشند.

هوش مصنوعی: در جایی که به او برسیم، دیگر از ما نه نشانه‌ای باقی می‌ماند و نه نامی.

هوش مصنوعی: اگر امشب از جایی عبور کنی، ای باد، به او سلامی برسان.

هوش مصنوعی: می‌گوید که به دیدن تو خواهم آمد و در این دیدار به تو توجه ویژه‌ای خواهم داشت، زیرا مقام و منزلت تو برایم ارزشمند است.

هوش مصنوعی: هر جا که در زندگی به دقت و زحمت نیاز داشته‌ام، احساس نمی‌کنم خودم را به‌طور کامل رها کرده‌ام.

هوش مصنوعی: امیدوارم که خزانه‌دار محبتت طلا بدهد و عقل تو در خدمت غلامی باشد.

هوش مصنوعی: به دقت نگاه کن که کجا ناامید و غمگین هستی، و سپس ببین که از چه کسی پیامی به تو می‌رسد.

هوش مصنوعی: بله، اگر به خوبی از کسی استقبال شود، هیچ کس احساس غریبگی نمی‌کند.