هوش مصنوعی: جدایی از دوست چه درد بزرگی است که هیچ دارویی برای آن وجود ندارد. دلم به خاطر غم فراق، چگونه می‌تواند درمان یابد؟

هوش مصنوعی: از زمانی که خداحافظی کرده‌ایم، روح و جان من پر از اضطراب و نگرانی شده است.

هوش مصنوعی: دل مغمومی دارم که خسته است و در بسته‌ای وجود دارد. هرگز نتوانستم از این گوشه‌ی غم و اندوه خود بیرون بروم.

هوش مصنوعی: من هرگز از پیروی دست برنمی‌دارم، اگر چه مثل چنگ، که برمی‌کشم، در آزمون کشیده شوم و به سختی بیفتم.

هوش مصنوعی: زندگی و مسیر من تغییر کرده است. زمانی بود که من با نوشیدنی، تمام نگرانی‌ها و استرس‌هایم را آرام می‌کردم.

هوش مصنوعی: کنار چشمه نشسته‌ام و از آب زلال آن دوری می‌کنم، چون حالا دلم و اعصابم تحت تأثیر آن، ضعیف شده است.

هوش مصنوعی: به هیچ عنوان تصویر او از ذهنم بیرون نمی‌رود، مانند نور خورشید که از فی وجودش جدا نمی‌شود.

هوش مصنوعی: شخصی چگونه می‌تواند باور کند که آب شفاف و زلال می‌شود، در حالی که آخرین ویژگی آن مانند خاصیت لعاب یک قاتل است؟

هوش مصنوعی: چطور ممکن است کسی که به خاطر جدایی مرده، دوباره زنده شود، مانند کسی که به اشتباه می‌گویند بی‌سر و پا است؟

هوش مصنوعی: ای نزار، به تو گفته‌ام که دیگر به عشق فکر نکن، حتی در این سن بالای خود. افسوس!

هوش مصنوعی: به کسی که به عشق لیلی می‌خندد، مسخره نکن؛ زیرا ممکن است یک روز خود او از شهرت و اعتبار افسانه‌ای‌اش بیرون انداخته شود، مانند قیس که از حیوانات رانده شد.

هوش مصنوعی: من اشتباه کردم که اگر به خاطر لیلی به عشق روی آورم، فکر کنم که با این کار برای همیشه زنده خواهم ماند.