هوش مصنوعی: من هیچ کس را ندارم که پیام من را به کسی برساند، بنابراین نمی‌دانم چگونه می‌توانم به کمک کسی دسترسی پیدا کنم.

هوش مصنوعی: من دوباره به کسی دل باخته‌ام و با این حال، هنوز خام و ناپخته‌ام. در دل طمع دارم که مثل من، کسی که با عشقش همه چیزش را از دست داده، هم به سرنوشت مشابهی گرفتار شده است.

هوش مصنوعی: من از رفتار او چیزی به یاد ندارم و خود او هم می‌داند که من، این انسان بیچاره، دیگر طاقت ندارم.

هوش مصنوعی: هوس به ناچار با من همراه بود و چند باری خوشی‌هایی را به من بخشید؛ اما اگر عشق وجود نداشته باشد، آن هوس هم ارزشی ندارد.

هوش مصنوعی: من آن شخصی نیستم که به همه چیز نگاه کنم و آن را مورد توجه قرار دهم، زیرا چطور می‌تواند ارزش واقعی یک گوهر دریا به یک چیز بی‌ارزش وابسته شود؟

هوش مصنوعی: آیا ممکن است که در کوی فلانی، هرگز روزی را بدون ناظر و شب را بدون نگهبان ببینم؟

هوش مصنوعی: اگر به مدت طولانی حمد و ستایش کنم، حتی اگر سختی و مشکلاتی پیش بیاید، باید بدانم که همیشه شکرگزار روزی و نعمت‌هایی که دارم، باشم.

هوش مصنوعی: هرگز نمی‌توانم از گوشه‌ی وجودم به حالت پنهان خارج شوم، چرا که در نهایت، هر بخش از وجودم به چیزی وابسته است و نمی‌توانم آن را نادیده بگیرم.

هوش مصنوعی: طرز زندگی من تمام دارایی‌ام دیوانگی است. هر کس به راه عقل برود، از کسی ملالی ندارد.

هوش مصنوعی: اگر چهره‌ام را همچون گلبرگ‌های زیبای دوست بتوید، من می‌توانم برای رقیبانم مانند فیل طرحی بزنم که نشان دهنده‌ی قدرت و شکوه من باشد.

هوش مصنوعی: اگر مرا همانند برنج از پوست جدا کنند، قسم به خدا، حتی اگر تمام ملک جهان را به من بدهند، به اندازه یک عدسی هم ارزش ندارد.