هوش مصنوعی: از ما به خاطر گناهی که نکرده‌ایم کیفر نکن، و اگر هم ما خطایی کرده‌ایم، از ما بگذر و شفاعت کن.

هوش مصنوعی: این یک قاعده درست نیست که دوستان و نزدیکان در سختی و مشکلات بیفتند و تو بی‌توجه باشی و به کمک آن‌ها نیایی.

هوش مصنوعی: در دستان دشمنم این قدر نما، که به ذلت نرسم و او موفق نشود ما را به اسارت بگیرد.

هوش مصنوعی: من از درون خود که زخمی است، خبر دارم، اما تو در ظاهر نمی‌توانی این را ببینی. کمی به اطراف نگاه کن تا متوجه حقیقت شوی.

هوش مصنوعی: اگر فرهاد سنگ‌نوشتگی کرده و چهره شیرین را بر روی سنگ در آورده، برای من چه فرقی می‌کند؟ من فقط تو را در ذهنم نقش می‌زنم.

هوش مصنوعی: چقدر زیبایی و کمال و وجود تو بی‌نظیر است؛ حتی ماهی، فرشتگان و حوری‌های بهشتی هم مثل تو را ندیدم.

هوش مصنوعی: عاقل نباید به عیوب جوانان اشاره کند، زیرا اگر فردی سالخورده این رفتار را ببیند، از سن و سال خود شرمنده و پشیمان می‌شود.

هوش مصنوعی: اجازه بده که من دیوانه و آشفته و شیدا باشم؛ مهم نیست که نام و نسبت من چه معروف و با اعتبار است.

هوش مصنوعی: بوی گل و آتش به بینی‌ات نرسیده است، انگار تنها بوی دود تیره‌ای را استشمام کرده‌ای.

هوش مصنوعی: اگر دل خود را به کسی ندهی، مانند درختی خشک و بی‌روح خواهی ماند و هرگز زنده نخواهی شد، حتی اگر نخواهی بمیری.

هوش مصنوعی: اگر مردمان بخواهند تو را سرزنش کنند و به تو ایراد بگیرند، برای من اهمیتی ندارد. ای خاری که از حریر نیز برایم دلپذیرتر هستی.