هوش مصنوعی: تا زمانی که نیستی، خود را کنار بکش؛ زیرا هرگز نمی‌توانی از مسیر وجود خود فاصله بگیری.

هوش مصنوعی: اگر از وجود تو بویی در این نیستی باقی نماند، دیگر بویی نخواهی یافت و رنگی تازه به خود نخواهی گرفت.

هوش مصنوعی: از ظواهر و زیبایی‌ها و زشتی‌ها فراتر برو و به عمق وجود خود نگاه کن. اگر خودت را از تأثیرات بیرونی محافظت نکنی، نمی‌توانی اثر واقعی خود را درونی احساس کنی.

هوش مصنوعی: تو مانند آتش هستی و نفست به گونه‌ای است که نمی‌تواند بی‌روح و خالی از زندگی باشد. پس مانند درخشش فزاینده‌ی آتش، بر همه چیز تأثیر می‌گذاری و به خشک و تر نمی‌نگری.

هوش مصنوعی: عشق به عنوان یک نور واحد است، پس مانند چراغ می‌درخشد. اگر از این نور بهره‌نگیری، زندگی‌ات را روشن می‌کند و می‌توانی از آن لذت ببری.

هوش مصنوعی: تا کی می‌خواهی در دربان خیال او بایستی و انتظار کشی؟ دنبال معنایی که پر و بالی ندارد نرو.

هوش مصنوعی: مراقب باش که اگر در این زمان از دست پاکان دوری کنی و به آنان پشت کنی، در یک لحظه ممکن است که صد درد و مشکل به تو هجوم بیاورد و نتوانی از خودت محافظت کنی.

هوش مصنوعی: مراقب باش که از زبان حیرت چیزی را بروز ندهی و همچنین به زیبایی‌های محبت نپردازی.

هوش مصنوعی: در این لحظه، در سکوت و تنهایی چیزی نگو، زیرا در این راه، با همسفری نیستی و نمی‌توانی سفر را ترک کنی.