هوش مصنوعی: من آرزو دارم که دوباره در آغوش عشق برگردم و آواهایی را بگویم که دل‌های عاشق را شاد کند.

هوش مصنوعی: من نمی‌توانم به تنهایی در سر خود بمانم، زیرا این‌جا قواعدی وجود دارد که بر اساس آن، کسی هست که فرمان می‌دهد و کسی هم که فرمان‌بردار است.

هوش مصنوعی: من خود را تسلیم تعلیمات و دستورات می‌دانم و نه در غروری غرق هستم و نه به خودم می‌بالم.

هوش مصنوعی: شخصی که درمان درد دیگری را به عهده دارد، خود را از حال من بی‌خبر می‌داند؛ زیرا من به حق، آنقدر آگاه نیستم که راه چاره رنج و دردهای خود را بفهمم.

هوش مصنوعی: تو در تاریکی خانه مانده‌ای چرا که هیچ‌کس بدون نشانه‌ای از خداوند به بیرون نمی‌رود.

هوش مصنوعی: نگذارید از سر تعصب فکر کنید که ما به خاطر شراب انگور سرمست هستیم. ما از چیزهای دیگری سرمستیم.

هوش مصنوعی: من در آینده‌ای که به آن امید دارم و در انتظار بهشتی و وعده‌ی حوری هستم، فریب خورده‌ام.

هوش مصنوعی: کسی که از میخانه وجود خودش مست و سرمست شده، دیگر نیازی به پنهان‌کاری و ستر ندارد.

هوش مصنوعی: اگرچه بهشت و حور به شکل مشخصی تعریف شده‌اند، اما چه اهمیتی دارد اگر کسی از دوری و فاصله‌ی آنها بی‌خبر باشد؟

هوش مصنوعی: من آن کسی هستم که در حال غرق شدن در عشق هستم، پس مرا مانند نزارِ تنها در حسرت نگذار.