هوش مصنوعی: ای کسی که از یاد ما دور نیستی، اگر در دوری از ما هستی، پرده را از چهره‌ات کنار بزن تا ما از این پنهان‌کاری و غیبت رها شویم.

هوش مصنوعی: ما آن‌قدر شایسته نیستیم که به مقام نزدیکی برسیم. اگر به دلیلی نتوانی گدایی را به حرم راه دهی، معذور و بخشوده‌ای.

هوش مصنوعی: اگر تو فرمانی بدهی، حتی اگر به قیمت جان من باشد، من به آن عمل می‌کنم و به عنوان یک پیرو، وظیفه‌ام را انجام می‌دهم.

هوش مصنوعی: به خاطر عشق به محبوب، نزدیکی‌مان مانند رگ جان است. اشتباهاً گفتم که بین ما فاصله‌ای وجود دارد، در حالی که واقعیت این است که نگاه من به او فراتر از ظاهرش است.

هوش مصنوعی: ای ساقی، آن جام را پر کن که حالی شاداب به من بدهد، تا اینکه تو از من دور شوی، زیرا من از عشق و شیفتگی تو بی‌خبرم.

هوش مصنوعی: در ابتدا، حال ما هنوز سرشار از مستی و دیوانگی است و از چنین نوشیدنی‌ای، حالتی از نشئگی به وجود نمی‌آید.

هوش مصنوعی: مردم می‌گویند شب را با یار غمگین بگذران، اما من هیچ‌گونه راضی نیستم به این‌گونه خدمتگزاری.

هوش مصنوعی: اگر زیبایی و لطف دلنشین نباشد، داشتن چهره زیبا تأثیری نخواهد داشت؛ زیرا تفاوتی ندارد که پارچه‌ای با طرح زیبا باشد یا نیکو؛ هر دو در نهایت بدون جذابیت واقعی یکسان به نظر می‌رسند.

هوش مصنوعی: افراد سالم و خوشبخت چه می‌دانند که ما خستگان شب‌های سخت و دشوار را چگونه سپری می‌کنیم.

هوش مصنوعی: عشق نزاری به قدری عمیق و پیچیده است که حتی پزشکان و کسانی که در زمینهٔ درمان و بهداشت تخصص دارند، قادر به درک و درمان این درد و رنج نیستند.