هوش مصنوعی: دل من به خاطر فراق تو در هم ریخته است، ای بانوی زیبا که مانند ماه درخشان هستی. حالا با حالتی پر از کینه و حسد، کاغذی که نشان‌دهنده عشق توست را بر سر کلاه بی‌مزه‌ام بگذار.

هوش مصنوعی: بر روی شانه‌های زلف تو، مانند زره‌ای باز شده، گره‌های ابرو را برداشته و از زیبایی هفت اختر، قبایی را بر تن کرده‌ای.

هوش مصنوعی: بار و بر تو میوه‌های خوشمزه‌ای همچون سیب و انگور وجود دارد که مانند تریاک بر دل می‌نشیند و لب‌ها را خندان می‌کند. با چشمان و لبخند خود، هم جان و هم دل آدمی را می‌ربایی.

هوش مصنوعی: با دقت و تنگ‌نظری تو، مثل دندانی که هنگام صحبت کردن به درد می‌آید، به تو هشدار می‌دهم که مانند زیبایی و فریبندگی‌ات، از چشم‌های پرزخمی من هم بترسی، چراکه ممکن است در نهایت آسیب ببینی.

هوش مصنوعی: ای دل، آگاه باش که تو که به ظاهر بی‌ثمر و بی‌نتیجه‌ای، در واقع از چشمانت گل می‌روید و نشان‌دهنده زیبایی و ارزش در وجودت است. به خودت توجه کن و به این نکته اندیشه کن که کاری برای خودت نمی‌کنی و نگران نباش.

هوش مصنوعی: گفتن سخنان تلخ و ناگوار از کسی که خود شیرین‌زبان است، نادرست است. ای کسی که در برابر درویشان وقار و ادب داری، به ظواهر آنها توجه نکن.

هوش مصنوعی: اگر با دوستانت به نیّت دشمنان رفتار کنی، این کار نیکو از تو سر می‌زند، مانند آن سرو زیبای گلدان یا باغی که پر از گل و جلوه‌گری است.

هوش مصنوعی: هم زاهدان و هم خود زهد و پرهیزگاری یکی از ویژگی‌های توست. ای نزاری، آیا چه نیکو و دلنشین است دیدن تو و چه تند و چابک به نظر می‌رسید.