هوش مصنوعی: اگر در کوی تو فرصتی برای گذر کردن ندارم، امید دارم که از روی لطف و محبت نگاهی به من بیندازی.

هوش مصنوعی: برای رسیدن به وصال تو تمام رنج‌ها را بر خود هموار کردم، زیرا امکان نداشت که بهره‌ای از دنیا بدون زیان باشد.

هوش مصنوعی: اگر به من توجه کنی و دستی از محبت بر سرم بکشی، گویی بر سر کسی که در فراق و جدایی رنج می‌برد، عبور کرده‌ای.

هوش مصنوعی: با تو صحبت می‌کنم و در نگاه دیگران هستی، در دل با تو هستم ولی در ظاهر با کسی دیگر.

هوش مصنوعی: نهایتاً داستانی به جایی می‌رسد که مردم در هر جمعی درباره من صحبت می‌کنند و یاد من را زنده نگه می‌دارند.

هوش مصنوعی: من با تمام وجودم تلاش کردم و از آرزوهای بی‌پایه و این‌که به تو وابسته باشم، دست کشیدم. تنها نگرانی‌ام این است که مبادا به تو آسیبی برسد.

هوش مصنوعی: من به مهربانی‌های تو امید دارم و در این دنیا به لطف تو نگاه می‌کنم. امیدوارم حال دلم را از این بهتر کنی.

هوش مصنوعی: جهان به تو نگاه می‌کند، پس چگونه باشد اگر به حالات نزاری توجه کنی و آن‌ها را ببینی؟