هوش مصنوعی: هرچه در درون خود داشتم و احساس می‌کردم، در جمع و محفل دیگران نمی‌توانستم آن را بروز دهم.

هوش مصنوعی: در زمان‌های گذشته، دو شیشه شراب از انگور برای من به عنوان نوشیدنی روز و شب تهیه می‌شد.

هوش مصنوعی: در دنیای خود، جایی آرام و محفوظ یافته‌ام و با خیال راحت در آن نشسته‌ام.

هوش مصنوعی: در هر زمان و فصلی، من یک مکان برای زندگی داشتم و با درایت و حکمت از آنچه داشتم، بهره‌مند بودم.

هوش مصنوعی: برای از بین بردن ناراحتی و دلزدگی، باید پرده‌ها را کنار زد و با نوشیدن شراب سرشار از لذت، روح را آزاد کرد.

هوش مصنوعی: من به عادت همیشگی و طبق معمول، سرم را به کاسه مشکی مشروب سپردم.

هوش مصنوعی: وقتی درِ اشتها به روی من باز شد، احساس کردم که چند لقمه را راحت‌تر می‌توانم بخورم.

هوش مصنوعی: انسان در هر شرایطی و در هر زمان، به اندک غذایی نیاز دارد و نمی‌تواند از آن صرف‌نظر کند، حتی اگر وضعیتش ضعیف و حقیر باشد.