بیا ساقی از آن می خوش‌عطر بیاور که بنوشم و از خواب بیدار شوم

از آن می خوش‌عطر که جگر را صفا دهد و دوای همه دردهاست.

رقیب منا خیز و در پیش کن و تو نیز اندیشه‌ای به حال خود کن.

از تشویش دل و پریشانی خاطر مرا رها کن و به اندیشه به‌خودت مرا بسپار.

قصد صحبت و گفتگو با دگران را ندارم که بسیار سخن‌ها با خود دارم.

اگر خریدار و هواداری از راه دور دست به ملاقات من آید که با این معدن گنج هم‌نشست شود و از آن بهره‌مند گردد.

و گنج و جواهر نظامی را سیر و تماشا کند و در بزم شعر و حکمت شادمان شود.

بگو بگویید که صاحب خانه در خانه نیست و اگر هم باشد نمی‌خواهد بیگانه را بپذیرد و ببیند.

خطا و اشتباه گفتم ای دوست پی‌خجسته و گرامی؛ بی‌مهری با غریبان و مهمانان‌، در اینجا جایی ندارد.

در خانه من را به روی مهمانان مبندید که در بستن کاری ناپسند و نارواست.

وقتی که شعر مرا «دریای بی‌پایان» خوانده و نامیده است پس در بخشش ما نیز باید مثل دریا باز باشد.

آبی بزن در اینجا یعنی تمیز کردن درب خانه و آب‌پاشی‌.

بگذار و رها کن که جویندگان و مشتاقان بیایند شاه شاعران و سخنوران را ببینند.

مصرع دوم یعنی از این دِه و گیلهٔ دنیا به بهشت و گیلان آخرت بروم. (گیله در زبان گیلانی یعنی ده و روستا‌)

آن‌زمان بسیار کسان‌، خریدار و خواستار دیدار من خواهند بود اما ممکن نخواهد بود.

تا شاید که نقش زیبایی از قلم یک نقاش ببینند که بر دفتری نگاشته شده است.

ادهَم‌: اسب سیاه و تندرو.

گوینده شعرهای زیبا و آراسته‌، از آن گنج‌ها چنین ارمغان و هدیه داد 

که وقتی وارث و جانشین ملک افراسیاب به چین رسید و نور خود را بر چین گسترد.

به او خبر رسید که در آن سرزمین چنان اژدهایی از روم آمده است.

همان نامه و پیغام شاه را خوانده بود و نمی‌دانست چه کند.

پس با اندیشه پاک و نظر راست‌، به دنبال چاره گشت.

صلاح دید که اول پاسخ نامه شاه را بنویسد.

دستور داد تا کاغذ و قلم و ابزار کتابت را نویسنده و کاتب چینی بیاورد.

پاسخی در خور و شان شاه بنویسد و پیغام را در مرتبه و مقام او بنویسد.

آن دبیر ماهر و چابک‌، جوهر سیاه بر ابریشم افکند. (یعنی سخنانی خوش‌عطر و دل‌پسند و نرم)

سخنانی بس سنجیده و زیبا که آدمی را بی‌تاب و ‌بی‌قرار کند.

خطاب و سخنی که در دل آدمی‌، امید بیاورد‌، و سرزنش و شکایتی که روی در صلح داشته باشد.

فسون و چاره‌ای باشد که راه جنگ را ببندد و فریب و وعده‌ای که سنگ سخت را نرم کند.

افسونی زبان‌بند باشد که همچون تیر تیز کارا بیفتد و یک روی در فروتنی و ملایمت و روی دیگر از تهدید.

زینت آغاز و بالای نامه «به نامی کزو نام‌ها شد درست» بود (طراز در اینجا یعنی آرایش‌دهنده)

خدای بی‌همتا و آنکه یار و یاور همه است به خود زنده است و همه را زندگی بخشد و همه زندگان به او زنده‌اند.

ایزد جهان‌آفرین و چاره‌ساز و توانایی‌بخش ناتوان‌نواز

آنکه روشنان و ستارگان و دانایان را بلند‌مرتبه کند و دیو‌های زشت را نابود کند.

آنکه پرگار را گردش می‌دهد و نقطه ساکن پرگار را سکونت دهد.

هرچه آفریده را او آفریند و هرچه رسد را او رسانَد.

هیچ‌کس را بر اسرار او دسترس نیست چه گویا و خاموش‌‌ها و چه هوشیار و مست‌ها.

دیگران در پیش او جز بندگی کاری نتوانند کرد و او خداوند و صاحب مطلق است.

پس از آفرین به خدای جهان‌آفرین که آسمان و زمین را آفرید

از شهریار و شاه جوان پوزش خواست و درود خدای را برای او طلب کرد

که تو سرآمد همه شاهان جهان هستی و کلید حل مشکلات را به تو داده‌اند

از دریا تا دریا سرزمین توست و تو فرمانروای ایران و توران هستی.

وقتی که کار مغرب را به‌پایان بردی پرچم را در سوی مشرق افراختی.

سراسر جهان را گرفتی و هنوز از نبرد سیر و خسته نشده‌ای

بیش از این متاز که اژدها بر ره توست و داستان‌، طولانی و شب‌، کوتاه است.

تو اسکندر و شاه ایران و روم هستی و من فرمانروای این سرزمین.

تو غلامان فراوان داری اما من از آنها نیستم پس آرام باش و حرف از جنگ مزن.

من و تو از خاک آفریده شده‌ایم پس همان بهتر که آدمی خاکی و فروتن باشد.

همه قدرت ما تا خاک و قبر است و بر روی خاک هیچکس بر دیگری برتر نیست.

وقتی که قطره‌ای به دریا پیوست در آن گم می‌شود

حضور تو در این سنگلاخ (سرزمین کوهستانی؟) برای من نعمتی وافر است.

و آدم خداشناس برای هر نعمتی از خدا بیشتر سپاس‌گزاری می‌کند.

وقتی خدا نعمت‌ها را برایم بیشتر کرد چرا سپاس‌گزار او نباشم؟

تا زنده هستم خدای را سپاس می‌گویم؛ آدم دانا بهتر از شکر‌گزاری ایزد یکتا‌، کاری نمی‌تواند بکند

از چند آدم دانا شنیده‌ام که هر جا لشکرکشی می‌کنی

چند تن از رومیان را به تجارت و بازرگانی به آن سرزمین می‌فرستی

تا هر چه آذوقه و خوراک است بخرند از هر نوع آن، چه گرم و چه سرد.

و آن غذاها و آذوقه را می‌سوزانند و در چاه می‌ریزند و به نعمت‌ها بی‌احترامی می‌کنند.

وقتی که ذخیره آذوقه آن شهر از بین رفت آنوقت تو مانند اژدها به آنجا لشکر می‌کشی.

از بی‌آذوقه‌ای آن سرزمین را می‌گیری به‌آسانی آتش که موم را نرم می‌کند.

من بدین دلیل به پیشباز آمدم که این نیاز را از شهر و سرزمین خود دور کنم.

اگرچه این حیله‌ها بر چین اثر نمی‌کند و نمی‌توان چین را بی‌آذوقه کرد.

اما همیشه صلح و آشتی از جنگ بهتر است که این یکی داغ و درد دارد و آن یکی خوشی و زندگی.

مزارع چینیان را خراب مکن که روزی تو نیز نیازمند می‌شوی و کشتی تو در آب می‌افتد.

اینقدر به زور خود مطمئن مشو اگرچه دست توانا داری که حکم و خواست خدا برتر از هر شاهی است.

شایسته نیست که آدم خردمند از راه تندی با صاحب قدرت درآید و بجنگد.

جهانی چون خرد به کار آمده است و همه به فرمان توست چه خوب و چه بد.

اگر کسی به کمک دیگری نپردازد شمارنده از او شمار بر نمی‌گیرد.

پادشاهی جهان از آن توست که فرمان و فر الهی را داری

این اصل مهم است که خلل و شکست از بناهای سست است.

زر را از نقره و عقیق را از بلور کردن و رسانیدن میوه به زور.

هر کسی می‌تواند در خانه سیب را برساند (یعنی جدا از درخت) اما آن سیب خانه‌رس خوشمزه نیست.

خدا آدمیان را برا عدل و داد آفریده است شاه عادل و دادگر‌، ستم نمی‌کند.

به ظالمان و ستمکاران کمک مکن که روزی برای این داوری و تصمیم از تو می‌پرسند.

آدم نیک‌اندیش اگر تصمیم و افکار بد انجام دهد به خود زیان و ضرر می‌رساند.

وقتی که کار جهان زمان تا زمان می‌چرخد و گرم و سرد می‌شود

توقع نداشته باش که حرارت و سردی برای تو سلامتی به‌همراه بیاورد که این بر خلاف عادت توست.

همان بهتر که هر فصلی از سال کار خود را انجام دهد زمستان سردی بدهد و تابستان گرمی.

بهار از تازگی و میوه‌های بهاری بیاورد و تابستان از گرما و میوه‌های تابستانی.

هرچیزی که از تدبیر خارج شود گردش روزگار نیز بر ضد او عمل می‌کند.

اسکندر برای انصاف و عدل او معروف است وگرنه هرکس دیگری را اسکندر می‌نامیدند.

تصور مکن که جنگ و نبرد از من ساخته نیست با یک حمله از کوه گرد برمیآورم و آن را به ستوه می‌آورم.

وقتی که پشت پیلان جنگی بنشینم از هندوستان باج می‌گیرم

شیر خشمناک را شکست می‌دهم و بر پشتش طاق خرپشته می‌سازم.

اما در شاهی و نام‌آوری با تو قصد خصومت و رقابت ندارم

اگر برای این به اینجا تاخته‌ای که همچون بندگان در خدمتت تعظیم کنم

و سر بندگی بر درگاه تو بر زمین بنهم‌، نه من بلکه همه شاهان دیگر چین.

به هر خواسته‌ای که می‌سنجی به خدمت‌گزاری ممنون هستم

در این امر و داوری یاوه‌گویی وجود ندارد من چاره‌ای جز مهمان‌پرستی ندارم

جواب و نامه‌ای چنین دلپسند و زیبا به قاصد و پیک دادند تا ببرد.

وقتی که شاه قوی و شیرزور آن پاسخ را خواند بیشتر به شکار آن گور میل کرد. (شکیبنده گویا در اینجا به ‌معنی بی‌قرار به‌کار رفته است.)

سپهدار چین شب و روز از حمله شاه در هراس بود و ایمن نبود.

هوش مصنوعی: در روزی که آفتاب بیشتر از هر روز دیگری روی زمین و آب می‌تابید و نمایانی بیشتری داشت.

هوش مصنوعی: فرمانده چین با هوش و تدبیر، به رهبر خود کمک کرد تا به هدفش برسد.

هوش مصنوعی: یک فرد با تجربه و آگاه وجود داشت که از طریق اندیشه‌های روشن و پرنور خود، جهان را روشن و روشن‌تر کرد.

هوش مصنوعی: حسابی که حاکم ایجاد کرده بود، تو به دستور او انجام دادی و به کارش رسیدی.

هوش مصنوعی: در آن موضوع، از کسی که دارای تجربه و دانش کافی است، مشورت بگیر که در کارهایش همواره نظر صحیح و مناسبی داشته است.

هوش مصنوعی: چگونه می‌توانم این قضاوت را به عهده بگیرم؟ چگونه می‌توانم از چرخ زمان بر خلاف مسیرش بخواهم؟

هوش مصنوعی: زمانی که من احساس محبت و کینه را مانند مهره‌ای جمع می‌کنم، در این حالت به زیبایی و شکوه ابرو می‌نگرم که به سمت من آمد.

هوش مصنوعی: اگر در جنگ شرکت کنم، حریف من بسیار قوی است و او بر سر خود تاجی مانند تاج کیخسرو، پادشاه بزرگ ایران، دارد.

هوش مصنوعی: اگر در هنگام جنگ و جدل تحمل کنم و نرمش به خرج دهم، در این حالت کم‌خود را به دیگران نشان داده‌ام.

هوش مصنوعی: نمی‌دانم این پادشاه چه هدفی داشت از اینکه از این سرزمین عبور کرد.

هوش مصنوعی: فرخ وزیری به خاقان چین گفت که تو ناگزیر از شنیدن نصیحت‌ها هستی.

هوش مصنوعی: من به تندی و سختگیری نظر تو فکر می‌کنم، زیرا این سختگیری می‌تواند مشکل‌ساز شود برای کسی که تحت فرمان توست.

هوش مصنوعی: اگر به ثروت و قدرت خود مغرور شوی، از ترس و ذلت دور نخواهی شد و در واقع ضعف تو آشکار خواهد شد.

هوش مصنوعی: شخصی که به مقام و قدرت رسیده، به خاطر دوستی و ارتباطاتش نباید به کسی احساس ظلم و فشار کند.

هوش مصنوعی: هر جا که فردی به مقام و دِغدِغَت مدیریتی و رهبری رسید، شگفت‌انگیز است که بخواهد در این مقام باقی بماند.

هوش مصنوعی: آیا فکر کردی که این فقط یک بازی است؟ در واقع، همه این مسائل به هنر و مهارت در کار مربوط می‌شود.

هوش مصنوعی: این کار به نوعی نشان‌دهنده‌ی قدرت الهی است و نشان می‌دهد که مخالفت با خداوند، آزمایش و محک زدن ایمان و اراده اوست.

نمی‌توانی با شمشیر و زور به جنگ آفتاب بروی و زور البرز هم از زور تو بیشتر است.

پذیره شو و مدارا کن که دست قضا به نافرمانان دولت‌گزا صدمه می‌زند.

بخت و اقبال را نتوانی دگرگون کنی و با صاحب‌بختان نتوان جنگید.

با نیک‌بختان در میفت و مجنگ که درافتادن با نیک‌بختان‌، کاری سخت و دشوار است.

وقتی که آدم صاحب‌اقبال قصد کاری کرد به امرش احترام بگذار زیرا نتوان بر درفش (کاویان) تپانچه زدن. (کمر بستن هم به معنی لباس پوشیدن است و هم قصد امر یا کاری کردن و کفش آوردن یعنی کفش پیش پای کسی نهادن و احترام گذاشتن. تپانچه بر درفش زدن گویا کنایه است از گستاخی و جدالی که نتیجه آن حتما شکست است. تپانچه‌: سیلی.)

حدود یک ماه او را تحمل کن و با او بساز چونکه بیگانه مدت زیادی در اینجا نمی‌ماند.

شتاب مکن و با عجله شیشه را مشکن که اگر شکستی، باز ساختن آن دشوار است.

زخم‌ها خوب می‌شوند اما جای زخم می‌ماند.

کاری کن که این آدم خطرناک، در این سرزمین به آزرم راه یابد.

بر چینیان این بدبختی از آن‌روز نازل شد که این اژدها به مرز چین رسید.

تصور مکن که در زیر این گنبد کبود، چیز بی‌دردسر و غم به‌آدمی می‌رسد.

«خارج آهنگی» یعنی خارج از مایه‌، نواختن و ساز زدن. بریشم یا ابریشم یعنی سیم ساز و چنگی یعنی نوازنده چنگ.

اگر با این آهنگ هم‌نوا شوی بهتر آن است هماهنگ را همراهی کنی.

وقتی که طرفدار و فرمانده چین دید که در این مشکل، دست قضا با او همراه نیست. 

در نهایت تصمیمی که گرفت این بود که مهمان‌نوازی کند.

تصمیم گرفت حرکت کند و مانند فرستاده و نماینده (خود) به نزد شاه برود. (رسول در اینجا یعنی کسی که پیام شاه را حضورا می‌رساند)

تا از نزدیک قدرت و لشکر شاه را و نام‌آوران درگاه او را ببیند.

هنگام صبح که کشتی خورشید بر پهنه آبی آسمان به‌حرکت درآمد.

امیر بزرگ چین، پادشاه ختن، خود را به شکل یک نماینده و فرستاده درآورد.

به لشکرگاه و محل لشکر شاه جهان رفت طوری که کسی آگاه نشد.

وقتی که به خیمه شاه و درگاه او رسید، شاه از آن آمدن، خبر یافت.

که خاقان چین یک نماینده و رسول مهم فرستاده است که ظاهر نیکویی دارد و خوب صحبت می‌کند.

شاه دستور داد که اجازه دهند به داخل برود و در جای نماینده‌ها قرار بگیرد.

آن فرستاده سربلند داخل شد و با احترام به شاه تعظیم کرد.

شاه دستور داد تا بنشیند و پیام‌ها و سخن‌هایی که به‌او فرموده‌اند را بگوید.

به دستور شاه آن مرد سخنگو نشست و به او تعظیم کرد.

زمانی گذشت تا از تعجب چشم برهم نزد و چیزی نگفت.

از اطرافیان خود مدهوش و شگفت‌زده شد و درآنجا ساکت ماند.

شاه به‌او گفت اگر پیغامی نیک داری بگو.

ماه چهره‌پوشیده به گفتن آمد و با زبانی شیوا سخن گفت.

که از قدم شاه ایران و روم تمام سرزمین‌ها برومند بادا

از چین و تا دورترین جای چین همه سرزمین او بادا

جهان بی پادشاهی او مبادا و پادشاهی جهان بی‌او مبادا

حرف مهمی دارم که از گفتن آن در هراسم

فرستنده من چنین صلاح دانست که شاه، جای را از دیگران خالی کند.

هیچکدام از نزدیکان در نزد شاه نباشند جز خود او که آفرین بر او باد

اگر کسی دیگر درآنجا بود آن راز مهم را نگو

شاه از چنین خلوت و تنهایی‌یی خواستن، شکوهید و بیمناک شد.

دستور داد تا یک پای‌بند از طلا بر پای او بستند.

هوش مصنوعی: او همان بازویش را به کمربندی از زر و طلا بستند، در حالی که در زیر درختان خرما قرار دارد.

هوش مصنوعی: در آن زمان، وقتی که مردم به منزل و خانه‌ای خاص توجه کردند، افراد ویژه و برجسته به سمت درب آن حرکت کردند.

هوش مصنوعی: ملک در جایی که پیشتر خالی بود، سلاحی از الماس قرار داده است.

هوش مصنوعی: فرستاده به دیگران گفت که جایی برای مطرح کردن سخن نیست، پس باید گره این حرف را باز کرد و صحبت را آغاز کرد.

هوش مصنوعی: به دستور شاه، مردی که رازها را پنهان کرده بود، گره‌ای که از رازهای نهفته بود را باز کرد.

هوش مصنوعی: وقتی سخن از پرده برگیرد و عریانی حقیقت را نشان دهد، آغاز آن از دعایی است که به دل برمی‌خیزد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که در باغ سبزه و گل وجود دارد، مانند چراغی که روشن است، نور و زیبایی پخش خواهد شد.

هوش مصنوعی: شما همچون پرچم برافراشته‌ای که زیبایی‌ات دنیای اطراف را زنده و سرسبز کرده و از تو الهام گرفته‌اند.

هوش مصنوعی: به زیر نام تو، آسمان و ستاره‌ها باشد و همه امور و کارهای زندگی به وفق مرادت باشد.

هوش مصنوعی: من بر این عقیده‌ام که اگر پادشاه بنده‌اش را بشناسد، نیازی به دعا و نذر و نیاز نیست.

هوش مصنوعی: اگر از اسرار نهفته بی‌خبر هستی، بهتر است که در برابر حقیقت از او دور بمانی.

هوش مصنوعی: من خودم کسی را فرستاده‌ام تا پیامی بیاورد که من به خاطر آن پیام و عشق به تو، در حال سقوط و شکست هستم.

هوش مصنوعی: من فرمانروای بزرگ و فرمانده‌ای در چین هستم که به خاطر خدمت به پادشاه، احترام و ارادت خود را به او نشان می‌دهم.

هوش مصنوعی: سکندر به خاطر جسارت کار او را نپسندید و بازار او را تحقیر کرد.

هوش مصنوعی: او با صدای بلند و خشن به او اعتراض کرد، زیرا به وضوح مشخص بود که چهره‌اش از پشت لباس زیبا دیده می‌شود.

هوش مصنوعی: من می‌توانم گنجشک را از پروازش بشناسم، همان‌طور که می‌توانم بوی نافهٔ مشک را از جگرش تشخیص دهم.

هوش مصنوعی: اما من عفت و حیا را حفظ کرده و حجاب را از چهره پوشیدگان برنمی‌دارم.

هوش مصنوعی: چه جرأت عجیبی داری که در پشت پرده‌ها پنهان نماندی؟

هوش مصنوعی: چه بی‌قدرتی را از شاه روم دیدی؟ که می‌توانی پولاد را مانند موم نرم تصور کنی؟

هوش مصنوعی: آیا از قدرت من نترسیدی؟ که بخواهی ناعادلانه ارزیابی کنی و به من آسیب برسانی؟

هوش مصنوعی: گوزن جوان هرچند دلیر و شجاع است، بهتر است که از خطرات و مشکلات دوری کند و به راه امن برود تا از درگیری با شیرها دور بماند.

هوش مصنوعی: خاقان چین به او پاسخ داد که تو شایسته هزاران ستایش هستی.

هوش مصنوعی: در این مکان به این دلیل پناه گرفتم که بدون کمک و حمایت، هیچ‌گاه از شاه چیزی ندیدم.

هوش مصنوعی: وقتی که من به درون ورود می‌کنم و هیچ کس نمی‌تواند به من آسیب برساند، این نشان‌دهنده امنیت و آرامشی است که احساس می‌کنم.

هوش مصنوعی: شیر سیاه به قدری کینه‌توز است که حتی از فاصله دور هم دندان‌هایش را به گراز نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: وقتی دندان‌ها به هم فشرده می‌شوند و گردن را به پایین می‌آورد، خون او مانند شیر طغیانی جاری می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر دل شاه از من آزرده نیست، پس جوانمردی از او فاصله‌ای نمی‌گیرد.

هوش مصنوعی: من از شمشیر می‌ترسم، اما ترسم به اندازه‌ای است که خودم هم شمشیری تیز و برنده دارم.

هوش مصنوعی: وقتی که من با کسی همچون سکندر مقابله‌ای ندارم، دیگر چرا باید به فکر شمشیر تیز باشم؟

هوش مصنوعی: من از ابتدا خیانتی نکردم، اما حالا که بر من سختی‌ها و مشکلاتی فرود آمده، به درستی متوجه شده‌ام.

هوش مصنوعی: تو به من نزدیک شده‌ای و اگر بخواهم با تو دوستی کنم، این کار در واقع نادرستی است.

هوش مصنوعی: من از دشمنی و کینه‌توزی پرهیز کردم و با اعتماد به نفس به دربار شاه آمدم.

هوش مصنوعی: اگر من خود را مهربان نشان دهم، بسیارند کسانی که در برابر مهربانی، جنگ و نبرد نمی‌کنند.

هوش مصنوعی: اگر من هم خطایی بزرگ مرتکب شده باشم، غریب بودن عذرخواهی من بزرگتر خواهد بود.

هوش مصنوعی: شاه با انصاف‌تر و نوازش‌گرتر از آن کسی است که بر بی‌گناهی رحمت کند.

هوش مصنوعی: پناهنده نمی‌تواند به خطرات نزدیک شود و از افرادی که از او محافظت می‌کنند، دوری می‌جوید.

هوش مصنوعی: اگر من به این مکان ارجمند وارد شده‌ام، به فرمان و دستور پادشاهی و بر پایه عدالت آمده‌ام.

هوش مصنوعی: شاه جهان، که عادل و دادگستر است، به خداوند در هر کاری تکیه و کمک می‌کند.

هوش مصنوعی: به دلایلی که او بیان می‌کند، مشکلات و پیچیدگی‌ها به آسانی حل می‌شوند. سخنان زیبا و دلنشین او باعث می‌شود که دیگران به راحتی به حرف‌هایش گوش دهند و بارهای سنگین دل را برطرف کند.

هوش مصنوعی: به او گفت: «خوش آمدی، شاد و خوشحال باش، مانند کسی که از مشکلات و سختی‌ها رهایی پیدا کرده است.»

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که وقتی کسی به صراحت و جسارت حرفی می‌زند یا عمل می‌کند، باید حساب آن را بکند و عواقبش را در نظر بگیرد. بنابراین، آن شخص باید بخواهد و نشان دهد که چه چیزی در دل دارد و چقدر جرات دارد.

هوش مصنوعی: پناهنده گفت: ای کسی که پناه می‌دهی، من نیازی از تو ندارم و حاجتم را از تو پنهان نمی‌کنم.

هوش مصنوعی: من به درگاه تو آمده‌ام تا رضایت و راه تو را ببینم.

هوش مصنوعی: چرا شاه در این آمدن و رفتن به دنبال چه هدفی است و آغاز و پایان این حرکت چه معنایی دارد؟

هوش مصنوعی: هرگاه فرصت و موقعیتی مناسب از طرف روزگار پیش بیاید، سعی می‌کنم که خواسته‌های شاه را برآورده کنم.

هوش مصنوعی: اگر آن آرزو به دست نیاید، همان تیر هم از دست من دور خواهد افتاد.

هوش مصنوعی: می‌خواهم زمین را ببوسم و از آن تقاضا کنم تا شاید تاثیر آن، باعث شود که پادشاه از قضاوتش فاصله بگیرد و به تمایلات مردم بیشتر توجه کند.

هوش مصنوعی: وقتی من جان ندارم، چه فایده‌ای دارد که به موسیقی بپردازم یا در جنگ و جدال شرکت کنم؟

هوش مصنوعی: اگر به راحتی بتوانی جواهر را به دست آوری، پس چه نیازی به تلاش و دشواری در کندن سنگ است؟

هوش مصنوعی: اگر کسی به آرامش و صلح دست یابد، چرا باید در کارهایش به جنگ و نزاع متوسل شود؟

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی درود و خوشبختی را مانند تخت و تاج به دست آوری، باید از اطاعت و بندگی سرپیچی نکرده و در خدمت بمانید.

هوش مصنوعی: اگر از فاصله و موانع بین ما بگذری، نمی‌توانی به من محبتی نبخشی و در دل من جایی برای خودت پیدا کنی.

هوش مصنوعی: می‌خواهم با محبت و عشق تو همراه شوم و به عنوان خدمتگزار تو در بی‌خواسته‌ترین حالتم، در کنارت بمانم.

هوش مصنوعی: افزایش نعمت و خوشی در سلطنت شاه، برای خدمت‌گزاران نیک‌خواه آسیبی ندارد.

هوش مصنوعی: در اینجا می‌گوید که در برخورد با مشکلات و حوادث زندگی نباید دق دق کنیم و دلگیر باشیم. بهتر است آرامش خود را حفظ کنیم و مانند چین و چروک‌های لباس، ما نیز دچار بی‌نظمی در فکر و احساس نشویم.

هوش مصنوعی: از زیبایی و آراستگی جوانان سرزمین‌های دیگر بگو که از من، بنده‌ای چینی، آزادتر هستند.

هوش مصنوعی: چه کسی می‌تواند در زیبایی چهره‌ی ماه با آن چین و چروک‌ها رقابت کند؟ به راستی که هیچ چیزی به اندازه‌ی قوس ابروی زیبا و دلربا از خداوند بی‌نظیر نیست.

هوش مصنوعی: پادشاه گفت: ای کسی که نظر و رأی خوبی داری، سخنانی که پرسیدی را به جا و مناسب بیان می‌کنم.

هوش مصنوعی: من از سپاه خود به دورترین نقطه‌های چین حرکت کردم تا بر زمین توران حکمرانی کنم و آن را در دست بگیرم.

هوش مصنوعی: من به دشمنان بداندیش می‌گویم که باید آنها را به زمین بسپارم تا دنیا از افکار نادرست و بیگانه پاک شود.

هوش مصنوعی: به خاطر اطاعت از قوانین و دستورات، در هر سرزمینی به صورت جداگانه نشان‌دهنده وفاداری و پیروی من هستم.

هوش مصنوعی: وقتی که تو بی‌خبر و ناخواسته بر سرم فرود آمدی، شمشیر من به تسلیم در آمد و تسلیم شد.

هوش مصنوعی: من مقام و جایگاهی بلند به تو می‌دهم و از تاج و ثروت خود نیز بهره‌ات می‌برم.

هوش مصنوعی: من نه به دنبال تاج و نه کشور و نه تخت هستم و در این امور برای تو زحمتی ایجاد نمی‌کنم.

هوش مصنوعی: اما اگر به شرطی باشد که از سرزمین خودت هفت سال برای من سود بیشتری بیاوری.

هوش مصنوعی: اگر تو از تجربه‌های هفت ساله من عبرت بگیری، دیگر عبرت‌های زندگی برای تو پذیرفته و مجاز خواهد بود.

هوش مصنوعی: فرهنگ‌دوست، در پاسخ به سازندگی، جوابی زیباتر و مناسب‌تری ارائه داد.

هوش مصنوعی: زمانی که خداوند بخواهد تاجی از من بگیرد، به مدت هفت سال من باید عذاب و سختی را تحمل کنم.

هوش مصنوعی: بهتر است که زندگی‌ام به گونه‌ای باشد که پاداش آن را از مال و ثروت خود بگیرم تا این که عمرم به هفت سال کاهش یابد.

هوش مصنوعی: کسی که به جستجوی دانش و حقیقت است، از پاسخ زیبا و دلنشین بر می‌آشفت و ذهنش به وجد می‌آمد.

هوش مصنوعی: به او گفتم که شش سال در این سرزمین زندگی کردم و تمام آنچه دارم را به تو سپردم، ای انسان باهوش.

هوش مصنوعی: وقتی تو را هوشمند و زیرک دیدم، تصمیم گرفتم که از شما یک سال استفاده کنم و از ویژگی‌هایت بهره ببرم.

هوش مصنوعی: وقتی که فرمانده ترکان بر فرمانده زمانه خود پیروز شد، به خاطر شادی و خوشحالی به این موفقیت دست یافت.

هوش مصنوعی: خاکی که به نوک مژه آمده بود، بعد از اینکه از آنجا رفت، با شاه صحبت کرد.

هوش مصنوعی: اگرچه پادشاه می‌تواند سخنانش را به خوبی بیان کند، اما نیروی او از خداوند سرچشمه می‌گیرد.

هوش مصنوعی: برای اینکه از این وضعیت نجات پیدا کنم، ابتدا باید نامه‌ای از طرف خسرو برای من نوشته شود.

هوش مصنوعی: من وقتی که سالیانه هزینه‌ای را بپردازم، نمی‌توانم پیشوای خود را از جایش تکان دهم.

هوش مصنوعی: برای محافظت از خودم، گرهی بر آستین می‌زنم که نشانه‌ی قدرت و سلطنت است.

هوش مصنوعی: من به شاه نامه‌ای می‌نویسم که از خون خودم نیز سرشار است، زیرا جز بر پایه وفاداری، هیچ‌چیز دیگری را برنمی‌تابم.

هوش مصنوعی: در این دنیا عهد و پیمان‌های زیادی وجود دارد که افراد باید به آن‌ها وفا کنند و در بی‌وفایی کوششی نداشته باشند.

هوش مصنوعی: در جستجوی کینه و دشمنی نیستند، زیرا که محبت جدیدی در دل دارند، مگر اینکه از روش و رفتار آسمان خسته شوند.

هوش مصنوعی: پادشاه دستور داد که رقبایشان بند و موانع را از پیش پای او بردارند تا او آزاد و رستگار شود.

هوش مصنوعی: از اسیران زرش، کسی را که از دیگران بالاتر باشد، به عنوان سلطان انتخاب می‌کنند و بر سرش تاجی از جواهر می‌گذارند.

هوش مصنوعی: وقتی کار فرمانروا به انجام رسید، او به لشکرگاه خود بازگشت.

هوش مصنوعی: زمانی که شب مانند یک پادشاه سایه‌ای بر سر جهان می‌افکند، رنگ زمین به زیبایی مشکی و خوشبو مانند عنبر می‌شود.

هوش مصنوعی: ستاره‌ها به اندازه‌ای درخشش و زیبایی دارند که مانند گنجی از طلا بر زمین می‌تابند و زمین نیز مانند گنجی باارزش به دور آنها می‌چرخد.

هوش مصنوعی: سکندر با منش و شخصیت بزرگش، بر روی شراب تند نشسته و یاقوت را به جرعه‌جرعه می‌نوشد.

هوش مصنوعی: از غروب تا سپیده دم، بر یاد جام جم، روانی را جاری ساخت.

هوش مصنوعی: گرد و خاکی که بر سر راه خواب نشسته، از یاد برده است که چگونه آرامش داشته باشد.

هوش مصنوعی: دل دیگر از دشمن ترسی ندارد، نه خبری از بازار جنگ است و نه صدای پاسدارانی که به یاری بیایند.

هوش مصنوعی: در اینجا گفته می‌شود که صبحگاهی با شکوه و پر از شادی وجود دارد که تا سپیده دم ادامه دارد و شب را زنده نگه می‌دارد، اما شب نمی‌تواند باقی بماند و در نهایت به پایان می‌رسد.

هوش مصنوعی: وقتی که یاقوتی خالص و نادیده به چرخ آسمان افزوده شد، دنیا با تاجی از یاقوت زیبا تزئین گردید.

هوش مصنوعی: ناگهان صبحگاهی به درب نگاه کرد و متوجه شد که چرا ناگهان شاه غافل شد؟

هوش مصنوعی: اینک، از دور، قدرت عظیم چینی به ما نزدیک شده است به گونه‌ای که زمین زیر پای او به لرزه افتاده است.

هوش مصنوعی: جهان همچون یک میدان جنگ، با صداهای بوق و دهل پر شده است و همگی آماده نبردند.

هوش مصنوعی: بخاطر پاهای بزرگ فیل‌ها، راهی که از آن عبور کرده‌اند، بر روی روز و شب سایه انداخته است.

هوش مصنوعی: سربازی که به جستجوی چیزی می‌پردازد، در یک‌جا نمی‌تواند به اندازه‌ی کافی چیزی پیدا کند.

هوش مصنوعی: همه‌ی ابزارهای جنگ را به دست گرفته‌اند و مانند دریایی از آهن جمع شده‌اند.

هوش مصنوعی: ملک بر یک فیل زنده نشسته است و فاصله‌ای که او دارد تا ما کمتر از دو میل است.

هوش مصنوعی: زمانی که پادشاه از این تردستی و حقه باخبر شد، به آرامی از تخت پادشاهی پایین آمد.

هوش مصنوعی: سوار بر اسب، از بالای تپه نگاه می‌کند و نیروهایش را به صورت آماده برای جنگ ساماندهی می‌کند.

هوش مصنوعی: مردی قوی و شجاع برای مقابله با خشم پادشاه آماده شد، زیرا به وعده و پیمان او اهمیتی نمی‌داد.

هوش مصنوعی: دستور داد تا طبل‌های آهنی را به صدا درآورند تا با ابرو به چینی‌ها اشاره کنند و آن‌ها را ناظر قرار دهند.

هوش مصنوعی: لشگر به مانند کوهی بلند تجهیز شده است و با سلاح‌هایی چون شمشیر، گرز، کمان و دام آماده نبرد است.

هوش مصنوعی: تا زمانی که سر بر فراز تیر و تیغ بگذارد، کوهی از دریا به ابر خواهد رسید.

هوش مصنوعی: زمانی که خاقان از فعالیت‌های او آگاه شد، متوجه شد که سکندر برای مقابله با او آمده است.

هوش مصنوعی: از قلب و احساساتم صدایی به بیرون آمد و پرسش کرد که کدام یک از شما شاه است.

هوش مصنوعی: بگویید که کارد (سلاح) در دست من تسلطی ندارد و به کسی که در ظاهرم پنهان است، نشان ندهید که من نیز او را می‌شناسم.

هوش مصنوعی: سکندر وقتی صدای چینی‌ها را شنید، لباس ناهموار خود را به چین نزدیک‌تر کرد.

هوش مصنوعی: باید ذهن منفی و افکار ناامیدکننده را از خود دور کنی و بر روی اهداف و آرزوهای خوب و مثبت تمرکز کنی.

هوش مصنوعی: کسی که به دشنام و نفرین ترک‌ها زبان باز کرده، باید بداند که مادری بدون آشفتگی و درگیری نمی‌تواند فرزندی از نسل ترکان به دنیا بیاورد.

هوش مصنوعی: از چینی جز ابروهای نازک و زیبا چیزی نخواهید، زیرا مردم درنگاه کردن به یکدیگر هیچ پیمانی ندارند.

هوش مصنوعی: پیشینیان به درستی گفتند که در میان چینی‌ها، عهد و وفا وجود ندارد.

هوش مصنوعی: همه افراد به ظاهر حسادت و تنگ‌چشمی را دوست دارند، زیرا نسبت به دیگران برای خودشان تساهل و گشایش بیشتری را می‌پسندند.

هوش مصنوعی: در غیر این صورت، پس از چنین صلح و آشتی، چه نتیجه‌ای از خشم و کینه‌ای که باقی مانده است می‌گیری؟

هوش مصنوعی: در ابتدا برای پیدا کردن دوستی چه تلاشی می‌شود؟ و در انتها از خصومت و دشمنی چه فایده‌ای عاید می‌گردد؟

هوش مصنوعی: دل من یکپارچه و وفادار بود، در حالی که promises و قول‌ها کم بودند و صداقت و راستگویی بسیار زیاد.

هوش مصنوعی: خبر نیست که محبت شما اینگونه است که دل من را پر از درد و زخمی می‌کند، در حالی که دل من پر از ناز و زیبایی است.

هوش مصنوعی: اگر ترک چینی به وفاداری و صداقت رفتار می‌کرد، جهان زیر پوشش او قرار می‌گرفت و همه چیز به خود او وابسته می‌شد.

هوش مصنوعی: تو به من قول و عهدی دادی، اما مانند یک دیو بدعهدی کردی. حالا به من پاسخ می‌دهی و فریاد می‌زنی.

هوش مصنوعی: اگر بدنی چون کوه سخت و محکم داشته باشی و اگر لشگری چون یأجوج و مأجوج در کنار تو باشد، در این صورت قدرت و اراده‌ات بسیار زیاد خواهد بود.

هوش مصنوعی: هرگز از جای خود حرکت نکن، همان‌طور که یاجوج و ماجوج به قدرت سکندر نتوانستند نزدیک شوند، سدی که سکندر ساخته است هم قابل نفوذ نیست.

هوش مصنوعی: آنچه بر انسان می‌گذرد، گاهی به‌گونه‌ای است که ممکن است در آینده به دنبال شکار و شکارچی‌گری برود.

وقتی که ملخ بال سرخش را بکار ببرد (و بخواهد مثل گنجشک پرواز کند)، حکم قتل خود را نوشته و به گنجشک داده است. (ملخ دو جفت بال دارد و تا زمانیکه می‌جهد و نمی‌پرد بال‌های زیرین که سرخ‌گون است پیدا و آشکار نیست.‌)

هوش مصنوعی: اگر تو مرا مجذوب خود کنی، کلاهم را می‌گیرم و اگر از من عذرخواهی کنی، گناهت را می‌بخشمت.

هوش مصنوعی: من در دنیای خود مانند زنبور هستم، زیرا او هم شیرینی دارد و هم نیش.

هوش مصنوعی: سرکردهٔ چین به شهریار گفت: من به خاطر امنیت و ایمنی، گردن خود را خم نکرده‌ام و تسلیم نشده‌ام.

هوش مصنوعی: من همان شخص نیک‌اندیش هستم که در ابتدا بودم و به سوگند و عهدی که بستم، پایبندم.

هوش مصنوعی: وقتی که به پذیرش دستورات تو رسیدم، جز با عهد و پیمان تو، خود را نمی‌بندم.

هوش مصنوعی: هدف من از این حرکت، این بود که عود من بوی خوشی به مشعل ببخشد.

هوش مصنوعی: بدان که من با این وسایل و ابزارهایی که برای به حرکت درآوردن ستاره‌ها به کار گرفتم، لشکری را ساخته‌ام.

هوش مصنوعی: من هرگز نخواهم بود که به خاطر ناتوانی و در تاریکی به سمت عقب برگردم و از جنگ بدون قدرت و نیروی کافی فرار کنم.

هوش مصنوعی: من در برابر این نیروی عظیم و لشگری که چون کوه به نظر می‌رسد، به زانو نمی‌آیم، حتی اگر به مانند دریا از جوش و خروش باشند.

هوش مصنوعی: اما تو دارای بختی هستی که به تو کمک می‌کند، زمین برای تو راهی باز می‌کند و آسمان خدمت گزار توست.

هوش مصنوعی: مبارزه با خداوند، باعث از بین رفتن بخت فردی می‌شود که به این کار اقدام می‌کند. در نهایت، او همچون میوه‌ای بی‌بار بر درخت خواهد ماند.

هوش مصنوعی: اینجا اشاره شده که کمک و پشتیبانی تو برای من به اندازه‌ای ارزشمند است که آسمان نیز نمی‌تواند در داوری و قضاوت من نسبت به تو برتری داشته باشد.

هوش مصنوعی: زمانی که این سخن گفته شد، او از پشت فیل پایین آمد و به سمت مصر رفت، مانند رودی که به سوی نیل جاری می‌شود.

هوش مصنوعی: وقتی پادشاه متوجه شد که آن خسروِ عذرخواه پیاده به سوی او می‌آید، در آن لحظه به او نزدیک شد.

هوش مصنوعی: هر جنگجو یا سواری که بر مرکب خود سوار شده، از سر تا کفل، به زیر لباس زری خود پنهان شده است.

هوش مصنوعی: وقتی که خوشبختی‌اش به او رسید، آن را به هم‌رزمانش که در کنار او بودند، بخشید.

هوش مصنوعی: او چیزهای زیادی را رها کرد و فقط به آن آتش اهمیت داد، حتی دخل یک سال را نیز فراموش کرد.

هوش مصنوعی: وقتی پادشاه به مقام و قدرت رسید، دشمنی‌ها از بین خانواده‌ها و نسب‌ها حذف شد.

هوش مصنوعی: در مکانی وسیع، دو گروه جنگی به هم پیوستند و نظر آنها به یکسان شد.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به این موضوع اشاره می‌کند که انسان‌ها برای رسیدن به اهداف خود، به کلی از ویژگی‌ها و ابزارهایی که داشتند دست می‌کشند و در تعاملات و تبادلات خود با یکدیگر، به نوعی در هم می‌آمیزند و ترکیب می‌شوند. این فرآیند می‌تواند نشان‌دهنده تغییرات درونی و بیرونی افراد باشد که در جریان زندگی و ارتباطاتشان به وجود می‌آید.

هوش مصنوعی: فرمانده چین همه‌گاه پیام‌هایی از سرزمین خود به پادشاه می‌فرستد.

هوش مصنوعی: کسانی که در بارگاه شاه زندگی می‌کنند، از آن نازل شده در صبح و شام به طور کامل بهره‌مند شدند.

هوش مصنوعی: رود و شراب و جام به هم پیوسته‌اند و در کنار یکدیگر آرامش دارند.

هوش مصنوعی: زمانی که از شراب به شکار پرداختند، در یک مکان، شکارگاه و محلی برای شکار ایجاد کردند.

هوش مصنوعی: بی‌توجهی به خواہش‌های شخصی و غرق شدن در شادی و آزادی، برای انسان‌های آزاد و مستقل، بسیار لذت‌بخش است که در کنار همدیگر از نوشیدنی لذت ببرند.