هوش مصنوعی: راهیابی که از جمله سال‌خوردگان بود، با یک پیر که شاگردان زیادی داشت، به گفتگو مشغول بود.

هوش مصنوعی: در آن بیابان، شخصی با خرد و دانایی، به بهترین شکل ممکن کمکی به افراد شایسته و مورد اعتماد کرد و به آنها پشتیبانی داد.

هوش مصنوعی: هر یک از آن‌ها دستی به برف می‌زند و به این ترتیب همه می‌روند و فقط یک نفر باقی می‌ماند.

هوش مصنوعی: پیر به او گفت: «چه اتفاقی افتاده است؟ چرا همه رفتند و تو تنها مانده‌ای؟»

هوش مصنوعی: مرید گفت: «ای دل من، جایگاه تو به اندازه تاج سر من ارزشمند است و من خاک پای تو هستم.»

هوش مصنوعی: من از ابتدا با نفس‌های باد آشنا نبودم تا این‌که بار دیگر به همان حالتی که بودم برگردم.

هوش مصنوعی: منتظر باشید تا حق و عدالت برپا شود و شرایط به گونه‌ای تغییر کند که اوضاع بهبود یابد.

هوش مصنوعی: غبار و گرد و خاک به سرعت به وجود آمد و به همان سرعت هم از بین رفت، در یک مکان نمی‌تواند آرام و ثابت بماند.

هوش مصنوعی: کوه به آرامی شکل گرفت و دوام آورد؛ این نشانه‌ای از عمق ریشه‌ها و استحکام آن است.

هوش مصنوعی: برداشتن حجاب و نمایش حقیقت بخشی از سرنوشت زمان است و انجام کارهای سخت و دشوار فقط مختص افرادی است که صبر و استقامت دارند.

تر یعنی آلوده، گناهکار

هوش مصنوعی: زمانی که ظاهر زهد تو فریبنده نشد، چشم‌ها به سوی تو تر شد، اما تو هیچ‌گاه از آن ترس بر نداشتی.

هوش مصنوعی: در مورد پارسایی و زهدی که در لباس ثروت و پادشاهی جلوه می‌کند، می‌توان داستان زنبیل حضرت سلیمان را مثال زد. برای او ظاهراً زندگی ساده و بی‌نیازی در کنار عظمت و قدرتش وجود داشت.

هوش مصنوعی: شمعی که هر شب با نورش درخشش دارد، در دل لباس زاهد به طور مخفی جای دارد.

هوش مصنوعی: پارادایم زهد و پرهیزکاری در حقیقت در کنار میخانه به‌چشم می‌خورد و ارزش واقعی آن در دل ویرانه‌های زندگی آشکار می‌شود.

هوش مصنوعی: نظم و انضباطی که زیبایی خاصی دارد، بر اساس دانش و معرفتی گرانبها بنا شده است.