هوش مصنوعی: ای تو که از شب وصال ارزشمندتری و از سپیده صبح سبکتر و روشن‌تر هستی.

بر پای‌: ایستاده‌.   چرا همچون سایه در ناامیدی نشسته‌ای؟ بلند شو که علَم شاهی‌، ایستاده زیباتر و بهتر است.

هوش مصنوعی: وقتی که فرشتگان تصمیم به آمدن و نقل و انتقال می‌گیرند، ابتدا خود را آماده می‌کنند و سپس اقدام می‌کنند.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی به جایی برسی، باید عزم خود را جزم کنی و سفر جدیدی را آغاز کنی.

هوش مصنوعی: قبل از اینکه به سفر برسی، وسایل و توشه لازم برای فردا را همین حالا آماده کن و بفرست.

هوش مصنوعی: خانه زنبور پر از عسل است، چرا که زنبور به آینده و فراهم کردن منابع برای خود فکر کرده است.

هوش مصنوعی: مور به طور شجاعانه و به نظم در صف جمع می‌شود و به دنبال آینده، علفی را به دوش می‌کشد.

هوش مصنوعی: هر کس می‌خواهد به راحتی از زندگی لذت ببرد، باید در تابستان از قبل آماده‌سازی کند و سختی‌های زمستان را تحمل نماید.

هوش مصنوعی: فقط من و تو هستیم که در این عبادت حقیقی و ارزشمندیم، و دیگران مانند جواهرات زودگذر و بی‌ارزشی هستند که فقط برای یک لحظه درخشندگی دارند.

هوش مصنوعی: کسی که همت و اراده‌ی قوی دارد، به آینده ‌اندیشی نمی‌کند و بینش دیگران نیز محدود است، چرا که هر کس تنها به اندازه‌ی نفس و زندگی‌اش فکر می‌کند.

آن منزل و جایگاه ما که با‌ارزش‌تر از فلَک است مقام و جایگاه «عاقبت‌اندیشی‌» است.

هوش مصنوعی: به هر شکل و نوعی که نگاه کنم، کسی را سراغ ندارم که به اندازه ما به عاقبت اندیشی و تفکر در مورد آینده توجه داشته باشد.

هوش مصنوعی: اگرچه لذت‌های زندگی در زمان حال بسیار دلپذیرتر به نظر می‌رسند، اما فکر کردن به عواقب و تدبیر برای آینده از آن‌ها مهم‌تر و شایسته‌تر است.

هوش مصنوعی: ما که از دلسوزان و آگاهان دل هستیم، گوهری باارزشیم، هرچند ممکن است مانند چیزی بی‌ارزش به نظر برسیم.

هوش مصنوعی: از زمان ورود به زندگی، ما تأثیراتی را تجربه کرده‌ایم و از اتفاقاتی که رخ می‌دهد، به دانش و دیدگاه‌هایی دست یافته‌ایم.

هوش مصنوعی: به‌خاطر نگرانی و تأمل عمیق درباره زندگی و این دنیا، از دانش و آموزه‌های مختلف استفاده می‌شود. این دانش، همچون کلمات و حروف، به ما کمک می‌کند تا معانی و درس‌های زندگی را از طبیعت و واقعیت‌های موجود درک کنیم.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس به اندازه تو در این محنت و داغ دیده نمی‌شود، تو در این باغ اولین و بهترین میوه‌اش بودی و من هم در کنار تو.

هوش مصنوعی: وقتی که خاک تو را به عنوان ماده‌ای برای ساختن عطر و دارو می‌آمیزند، در واقع عشق و دل را نیز در آن می‌نهمند.

هوش مصنوعی: خاک تو پر از دردها و سختی‌هاست، اما در عین حال در دل این خاک ثروت‌ها و نعمت‌های زیادی نهفته است.

هوش مصنوعی: این زمین و سرزمین را باید به خاطر اهمیت و ارزش آن، ارج بنهیم و به رسم احترام به آن خاک، قدرش را بدانیم. بنابراین، ای کسی که قدر آن را نمی‌دانی، باید قدردان باشی.

هوش مصنوعی: به آنچه در اطرافت می‌گذرد و مسیرهایی که انتخاب می‌کنی، دقت کن. ببین کدام راهی برای تو صحیح‌تر است و در این مکان و زمان چه انتخاب‌هایی داری.

هوش مصنوعی: این سفر که آغاز شده، به چه چیزی اشاره دارد؟ و دلیل روشن شدن حکمت از این نقطه چیست؟

هوش مصنوعی: ابتدا که این سرزمین به نام تو نبود و این ویرانه، محل زندگی تو نبود.

هوش مصنوعی: تو دارای بال‌هایی از نوع همای حمل هستی و به اوج آسمان جاودانه دست یافته‌ای.

هوش مصنوعی: اگرچه عشق تو انتهایی ندارد، راه ابدی نیز بی نهایت نیست.

هوش مصنوعی: تو در اینجا باقی‌مانده‌ای و تصمیم گرفته‌ای که سایه‌ای بر این خاک و آب بیفکنی.

هوش مصنوعی: هرگاه که از این تنگنای زندگی به تنگ آمده‌ای، دوباره جلوه‌ای مثل خورشید را زیر پاهای خود حس خواهی کرد.

هوش مصنوعی: هرچقدر هم که از دیگران جدا شوی و دور بمانی، باز هم نمی‌توانی از بسیاری از مسائل و یادها فاصله بگیری.

هوش مصنوعی: تنها در حال رفت و آمد و تغییر هستی و امکان ندارد که بر روی یک مقوله ثابت بمانی.

هوش مصنوعی: تو کسی هستی که با وجود فقر و تنگدستی، بخشنده‌ای. در واقع، جوانه‌ای از بزرگواری و سخاوتی که از دیرباز در وجودت نهفته است.

هوش مصنوعی: از این مادر که فرزندان را به قتل می‌رساند، بگذر و به آنچه پدرت گفته است، توجه کن و آن را به یاد داشته باش.

هوش مصنوعی: به خودت توجه کن و به سادگی از رفتار پدرت درس بگیر؛ به کارهای او نگاه کن و ببین چه کارهایی انجام داده است.

هوش مصنوعی: منتظر آرامش و خوشحالی نمی‌توان نشست، زیرا در این عمر کوتاه به‌راحتی به دست نمی‌آید.

هوش مصنوعی: اگر لحظه‌ای با لطافت و نوازش وجودم را لمس کنی، دوباره زندگی که به بازی رفته را به من برمی‌گردانی.

هوش مصنوعی: غم را فراموش کن و نگاه کن که کدام گل شاداب بر دل کدام شخص نشسته است.

آن‌کسی که فلک و روزگار به او گفت «‌شاد باش‌»‌، آن‌کس من و تو نیستیم ‌خیالت از این بابت آسوده باشد.

هوش مصنوعی: ما از طریق رنج و سختی به وجود آمده‌ایم، نه به خاطر صحبت و گفتگو.

هوش مصنوعی: تا زمانی که در این دنیا معامله و مبادله برقرار است، ما نباید به جان خود و تندرستی‌مان وابسته باشیم.

هوش مصنوعی: وقتی تو می‌آیی، رنگ و حال و هوای دل مانند شراب می‌شود، زیرا هر آمدنی نتیجه‌ای و تحقق‌یافتنی در پی دارد.

هوش مصنوعی: این روزگار چه مدت ادامه خواهد داشت، با آمدن‌ها و رفتن‌های ناخواسته؟

هوش مصنوعی: شک در این نیست که عدم وجود ندارد، بلکه تردید در وجود است که خود نیز هیچ معنایی ندارد.

هوش مصنوعی: به تندی حرکت نکن و زود عجله نکن، زیرا ممکن است فرصت خوبی به دست نیاوری و با شتاب از دستش بدهی.

هوش مصنوعی: زمانی خواهد رسید که بر سکهٔ ما به تازگی اعتبار دهند و آن را رونق ببخشند.

هوش مصنوعی: آنهایی که این خاک را پراکنده کرده‌اند، بار دیگر آن را جمع خواهند کرد و تازه خواهند ساخت.

یکی شرم دار‌: کمی شرم بدار.

هوش مصنوعی: تمام سختی‌ها و مشکلاتی که در پیش رو داریم، این شراب است که دل شکسته‌ ما را تسکین می‌دهد.

هوش مصنوعی: این راهی که در پیش داریم فقط با ایمان و دین قابل طی شدن است و تنها راه حل این مشکل همین ایمان است.

هوش مصنوعی: مسیر دشواری را که در پیش داری تحمل کن و در برابر سختی‌ها تضعیف نشو. به خودت و توانایی‌هایت اعتماد داشته باش و هرگز به سستی فکر نکن.

هوش مصنوعی: آینه را جلو بگذار و به خودت نگاه کن و با دقت از خودت محافظت کن.

هوش مصنوعی: از خودت عذر بخواه و با رضایت خداوند را بپذیر، زیرا همه چیز در تسلیم به سرنوشت است.