هوش مصنوعی: وقتی که آفتاب غروب می‌کند و نورش از روی زمین می‌رود، زمین نیز رنگی آبی به خود می‌گیرد و در آب انعکاس پیدا می‌کند.

هوش مصنوعی: دنیا به خاطر وجود او تنگ‌تر می‌شود و سپر او زیباتر و رنگین‌تر به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: وقتی او سپر خود را کنار گذاشت، سربازانش با شمشیرها به سمت سرش حمله کردند.

هوش مصنوعی: هرگاه گاوی که بر روی آن خر مهره‌ای وجود دارد، به زمین بیفتد، همه به سرعت خنجرها را از غلاف می‌کشند.

هوش مصنوعی: کودک شب با آرامش در آغوش دایه‌اش خوابیده و دست‌هایش را به نشانهٔ ناپدید شدن روز درهم فشرده است.

هوش مصنوعی: برای دستیابی به آرزوهای شبانه، با تفکر عمیق، ترکیبی شاداب و خوشایند از خاک فراهم شده است.

هوش مصنوعی: نسیم خوشبوی او مثل مسیح، زندگی‌بخش و شفا‌دهنده است، و آتش عشق او با آب عشقش خاموش شده است.

هوش مصنوعی: شربت و درد به هم پیوند خورده و زندگی را به حالت جنون‌آوری کشانده است.

هوش مصنوعی: شخصی ضعیف و بیمار به زمین افتاده و بدنش از سر تا پا به خون آغشته شده است.

هوش مصنوعی: رنگی که در وجودت نشسته، در نهایت خود را نشان می‌دهد و قضا و قدر می‌گوید، او از کافران بوده است.

هوش مصنوعی: هر لحظه از زندگی به نوعی بازی و تظاهری زیبا و جذاب شباهت دارد، که به طرز خاصی تحت تأثیر لطافت و جذابیت شب قرار گرفته است.

درم ریز‌ در اینجا یعنی بخشیدن سکه و درهم فراوان به مغنّی و خنیاگر.

هوش مصنوعی: در شبی که هیچ نوری وجود نداشت و بلبل در باغی که هیچ زیبایی نداشت، احساس تنهایی و ناامیدی می‌کنم.

هوش مصنوعی: با دلbroken و غمگینم سخن گفتم، و از درد درونم، آتشی شعله‌ور ساختم که مانند آب جاری می‌باشد.

هوش مصنوعی: با حرف‌هام چندی صحبت کردم و بدون اینکه کسی در کنارش باشد، به این نتیجه رسیدم که در این نصیحت تفکر کنم.

هوش مصنوعی: صدای ندا دهنده‌ای در تنهایی‌ام به من گفت که باید به گونه‌ای عمل کنی که بتوانی دوباره به موقعیت قبلی خود بازگردی.

هوش مصنوعی: چرا آب در این آتش به پاکی توست؟ و چرا بادی که تو را به حرکت درآورد، از خاک توست؟

هوش مصنوعی: خاکی که دل‌سوزی می‌کند در تابوتی قرار می‌گیرد و آتش درخشان و شادی‌بخش به یاقوت می‌افزاید.

مقرعه‌: تازیانه‌.

هوش مصنوعی: بی‌خبر از این نباید که بر درِ دل نشینیم و بی‌دلیل منتظر بمانیم؛ اگر قصد داری، باید به آنچه در دل داری عمل کنی.

در زیر این آسمان و گنبد که آبی و کبود خوش‌رنگی است قصه دل را و از عشق بخوان تا پژواک یابد. (خم ِ این خم‌: وقتی که در خُم سفالین آواز خوانده شود پژواک می‌یابد همچنین «خَم» به معنی طاق و گنبد هم هست‌، در زیر گنبد نیز آواز‌، پژواک می‌یابد)

هوش مصنوعی: از افرادی که به طرز نا مناسبی به دیگران آسیب می‌زنند دوری کن، چون دل تو می‌فهمد و احساساتت را می‌شناسد.

هوش مصنوعی: در اینجا به افرادی اشاره شده که از قید و بندهای مادی رهایی یافته‌اند و به جایگاه بالایی رسیده‌اند. آن‌ها مانند جبرئیل، فرشته‌ای که به آسمان‌ها تعلق دارد، احساس آرامش و پرواز در دل دارند.

هوش مصنوعی: کسی که کنترل و رهبری‌اش از هر دو عالم گرفته شده، قدرت و نیرو را از اعماق دل خود پیدا کرده است.

هوش مصنوعی: اگر دل انسان از خاک و آب ساخته شده است، حتی یک خر هم به خاطر شانس تو، دارای دل و شخصیت است.

هوش مصنوعی: هر حیوانی به وسیله ی زندگی جسمی خود زنده است، اما انسان باید با دل خود زندگی کند، زیرا عمر واقعی و ارزشمند او در احساسات و عواطف او نهفته است.

هوش مصنوعی: چشم و گوش ما به خاطر خواسته‌های درونی‌مان بیشتر فعالیت می‌کنند و در واقع، درهای ورودی به دنیای بیرون هستند.

هوش مصنوعی: گوش تو مانند گلی مملو از پنبه است و چشمان تو مانند نرگسی هستند که در آبله‌ای از فهم و درک محصور شده‌اند.

هوش مصنوعی: در باغ چه نیازی به پرستش نرگس و گل است؟ ای آن که هم نرگس و هم گل، یاد تو را دلشاد و غمگین می‌کند.

هوش مصنوعی: چشم‌ها مانند آینه‌ای هستند که هر نقص و عیب را نشان می‌دهند، و آتش او تنها به اندازه‌ی آب جوانی‌اش است.

هوش مصنوعی: روحی که با خرد به راهنمایی می‌پردازد، در انتظار نقد و بررسی در چهل سالگی‌اش است.

هوش مصنوعی: تا سن چهل سالگی که به پختگی برسد، هزینه سفرهایش زیاد خواهد شد.

هوش مصنوعی: دوست عزیز، اکنون دیگر نیازی به جادو و افسون نیست. در سن چهل سالگی، زمان یادگیری درس‌های گذشته به پایان رسیده است.

هوش مصنوعی: دستت را به سوی پیدا کردن راه حلی برای این ناراحتی بیاور و درون خود را برای دلخوشی و آرامش جستجو کن.

هوش مصنوعی: نگران نباش، زیرا کسی هست که به فکر توست. اگر یاری در کنار توست، بر مشکلاتت غلبه کن و آن‌ها را بشکن.

هوش مصنوعی: بی نفسی و ضعف، نشانه‌ای از غم و اندوه است، ولی در این شرایط یاری دوستان و همرا‌هان، کمک و پشتیبانی قوی و مثبتی به حساب می‌آید.

هوش مصنوعی: وقتی احساسات و عواطف انسانی به شدت تحت تأثیر قرار می‌گیرد، اگر در کنار دو نفر باشی، این حس گرم و صمیمی می‌تواند باعث شود که صد درد و رنج و غم دیگر برطرف شود.

هوش مصنوعی: وقتی صبح اولی دمیده می‌شود، زندگی و روح تازه‌ای آغاز می‌شود و در صبح دوم، ندا و صدا به ستاره‌ها می‌رسد.

هوش مصنوعی: اگر صبح زود به ناامیدی بگذرد، در غیر این صورت، صبح دیر هنگام با کمک و یاری می‌آید.

هوش مصنوعی: از تو هیچ امیدی نیست، درخواستی از یار داشته باش که او به تو کمک می‌کند.

هوش مصنوعی: هرچند که در دنیا همه چیز ارزشمند نیست، اما بهتر است به دنبال یار و همراهی خوب بگردی، چرا که هیچ‌چیز به اندازه یک یار خوب اهمیت ندارد.

هوش مصنوعی: همه انسان‌ها به یاری یکدیگر نیاز دارند، به‌ویژه به یاری کسی که در مشکلات کمک‌حال و دستگیر ما باشد.

هوش مصنوعی: این چند دوست که در کنار تو هستند، به اندازه‌ی حلقه‌ای که دور در قرار دارد، خشک و بی‌احساسند.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که اگر دل خود را از محبت و احساسات عمیق پُر کنی، می‌توانی به آرامش و سبکی دست یابی. به عبارتی، با پرکردن دل از عشق و عواطف و به دوری از غم و ناراحتی، می‌توانی به خوشحالی و راحتی دست پیدا کنی.

هوش مصنوعی: زمانی که خداوند فرمانروایی آسمان‌ها را ایجاد کرد، همزمان دنیای مادی و روح را نیز به وجود آورد.

هوش مصنوعی: این شعر به این معناست که در نظام تربیت و ادب، روح و جسم انسان به شکلی موزون و هماهنگ با هم ترکیب می‌شوند و این ترکیب، به زیبایی و تعادل در زندگی فرد کمک می‌کند.

آگوش یعنی آغوش

اکدَش یعنی انسان یا جانوری که از دو نژاد باشد، دورگه

نور ادیم‌: خوش‌رنگی چرم‌. نور ستاره سهیل را قدما، خوش‌رنگ‌کننده چرم می‌دانستند.

هوش مصنوعی: وقتی حرف دل به ذهنم رسید، شفافیت و روشنایی فکر و ایده‌هایم به وضوح نمایان شد.

هوش مصنوعی: در اینجا حضور خود را با کنجکاوی و اهمیت به دنیا نشان می‌دهم و با گوش کردن به ندای دل، راهی برای فهم عمیق‌تر زندگی پیدا کردم.

هوش مصنوعی: زبانم نرم و شیرین شده، زیرا از سرخوشی سرشار و از غم خالی‌ام.

هوش مصنوعی: از چشمانم آب سردی ریخت، اما آتش دل من باعث شد که این آب مرا گرم کند.

هوش مصنوعی: دست خود را از بند دستبند دزدان آزاد کردم و اکنون خود را قوی و نیرومند احساس می‌کنم.

هوش مصنوعی: در مسیر زندگی، به دو مقصد رسیدم و در یکی از آن‌ها، به عمق وجود خود پی بردم.

هوش مصنوعی: من به سمت دل رفته‌ام و جانم به سوی لبانم رفته است. نیمی از عمرم تا نیمه شب گذشته است.

هوش مصنوعی: من در جلوی حریم روحانی خود ایستاده‌ام و گوی را به دست گرفته‌ام، گویی که به شکل یک بازیکن چوگان در آمده‌ام.

هوش مصنوعی: توپ چوگان من به قدری نزدیک من شده که انگار به دامن من چسبیده و گریبانم را گرفته است.

هوش مصنوعی: این جمله می‌گوید که پا به مانند سر ساخته شده و سر به مانند پا شده است. به این ترتیب، شگفت‌انگیز و غیرعادی به نظر می‌رسد و به نوعی در این تغییرات رفتار شخص به نوعی شبیه به گوی و بازی چوگان شده است.

هوش مصنوعی: کار من از دستم خارج شده و حالا به نوعی از خودم بی‌خبرم. به طوری که یک چشمی که می‌بینم، به یک صدایی تبدیل شده است.

هوش مصنوعی: همسفران من نادان هستند و من در این سفر، به خاطر تنهایی‌ام، احساس تلخی بیشتری می‌کنم.

هوش مصنوعی: مسیر که نمی‌توانم از آن عبور کنم، نه با قدم در آن می‌توانم بروم و نه می‌توانم برگردم.

هوش مصنوعی: وقتی که عشق به من دست پیدا کرد و در دل من نفوذ کرد، کنترل احساسم را به دست گرفت.

هوش مصنوعی: من در حلقه‌ای از دوستی نشسته بودم و پرسیدند در این زمان چه کسی می‌آید؟ گفتم اگر به او محبت و کمک برسانی، او انسانی واقعی است.

هوش مصنوعی: متهدان و پیشگامان به کناری پرده‌ها را کنار زده و چهره‌ی حقیقت را نمایان کردند، و در عین حال، به ترکیب و ساخت جدیدی اشاره کردند.

هوش مصنوعی: بنابراین، صدای خاص و منحصر به فردی از درون آن خانه شنیده شد که نشان از ورود نظامی دارد.

هوش مصنوعی: خاص‌ترین فردی که به محرم‌ترین اسرار راه پیدا کرده، به من گفت که وارد شو و من حتی در عمق بیشتری از آنچه که بودم، به درون نفوذ کردم.

هوش مصنوعی: جایی را پیدا کردم که نگاه بد از دیدن او به شدت نسبت به او حسود است و به حالت خیره و عمیق در او متمرکز شده است.

هوش مصنوعی: هفت خلیفه به یک خانه اشاره به تجمع شخصیت‌های مختلف در یک مکان دارد، و در عین حال هفت حکایت به یک افسانه به معنای این است که داستان‌ها و حکایت‌های متفاوت، در نهایت به یک نتیجه یا مفهوم واحد می‌رسند. در اینجا، تنوع افراد و داستان‌ها در کنار هم قرار گرفته‌اند تا نشان دهند که هر یک به نوعی با هم مرتبط بوده و از یک اساسی برخوردارند.

هوش مصنوعی: ملک و سلطنت از آن بالاتر است که آسمان‌ها باشند، و از آن بیشتر، این خاک است که به خودی خود، صاحب حقی است.

هوش مصنوعی: در نفس پرحرارت و در هوای گرم، کسی که در نیمروز نشسته و آرامش دارد، احساس می‌شود که در حال استراحت و تجدید قواست.

هوش مصنوعی: سوار قرمز رنگی با ادب و نزاکت در پیش او، لباسی از سنگ‌های قیمتی به رنگ قرمز بر تن دارد و به فکری پیروزمندانه می‌اندیشد.

هوش مصنوعی: جوانی زهر تلخی دارد، به‌طوری که در شکار، آن کس که زیرتر است، دچار درد و رنج بیشتری می‌شود.

هوش مصنوعی: شما در حال آماده‌سازی و چیدن نقشه برای به دام انداختن کسی هستید، در حالی که با زره‌ای از نقره و بدنی آهنین به مصاف می‌روید.

هوش مصنوعی: تمامی پروانه‌ها و دل‌ها به شمع تعلق دارند؛ اما هر کدام به‌گونه‌ای جدا از هم هستند در حالی که دل‌ها به یک انصراف و جمعی بزرگ مرتبط‌اند.

هوش مصنوعی: من با قناعت و رضایت در دل خود را مهمان کرده‌ام و این دل به خاطر عشق و محبت به خوبی به من پاسخ داده است.

هوش مصنوعی: وقتی به دانش و آگاهی دست یافتم، دل خود را مانند یک سپاه قوی یافتم و از میان مردم به خوبی و زیبایی خودم پی بردم.

هوش مصنوعی: دل به زبان گفت که ای بی‌زبان، مرغی که به دنبال آزادی هستی، از این مکان که به تو تعلق ندارد عبور کن.

هوش مصنوعی: آتش من ارتباطی با این دود ندارد، زیرا نمک این پاره به کار نمی‌آید.

هوش مصنوعی: سایه‌ من از این سرو به قدری قوی‌تر و نیرومندتر است که پایه‌ام هم از این پایه بیشتر و بالاتر است.

هوش مصنوعی: خزانه‌دار من هستم و مانند کیسه‌ی قارون نیستم که تمام ثروت را تنها برای خودم نگه‌دارم. من با تو هستم و از تو هم جدا نیستم.

هوش مصنوعی: پرنده‌ای در کلامم، بخاطر نفس گرم او، از شرم او زبانش بند آمده است.

هوش مصنوعی: از خجالت و شرم، خود را به گوشه‌ای کشاندم و به بندگی و اطاعت مشغول شدم.

هوش مصنوعی: دلدارم عهد و پیمانم را تازه کرد و نام نظامی در آسمان‌ها به گوش‌ها رسید.

هوش مصنوعی: زمانی که نتوانستم از سختی‌های تمرین و ریاضت فرار کنم، به همین دلیل از آن معلمی که به تربیت و تمرین می‌پردازد، دور شدم.