دربیت معجز زسر سپید بردار قطعا درست آن معجر است به معنی روسری ویا چارقد

دربیت معجز زسر سپید بگشاد قطعا معجر به معنی روسری یا چاقد صحیح است

کفیدن یعنی شکافتن و پاره شدن

چرا شعر رو سانسور کردین ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

امان از ادمای سطحی و کم سواد

دمش گرم خیلی خیلی شعرای قشنگی میگفته خدا رحمتش کنه

در مصرع دوم بیت اول بر خلاف مصرغ اول، دو کلمه "برگ" و "ریزان" باید جدا از هم نوشته شوند:
شرطست که وقت برگ‌ریزان خونابه شود ز برگ ریزان

چقدررررر زیباست . درود های فراوان بر روح نظامی .

کلالهٔ تاک درست است، نه کلالهٔ خاک. یعنی تاک بی‌برگ میشود و شبیه مارهایی که بر دوش ضحاکند.

با سلام و خسته نباشید فراوان خدمت دست اندرکاران گنجور
در یکی از بیت های این شعر زیبا آورده اید:
آن سر که عصابهای زر بست
خود را به عصا به دگر بست
اما من فکر می کنم واژه درست «عصابه» باشد. چون در فرهنگ لغات آمده که عصابه به معنی «عمامه و سربند» است.
پس حالتِ درست بیت فوق می شود:
آن سر که عصابه های زر بست
خود را به عصابه دگر بست
با تشکر از سایت فوق العادتون. ما قدر زحمات شما را می دانیم.

بنظر شما بیت ۹۵ ایراد وزنی نداره؟

بهتر نبود اینجوری باشه: 

هر گنج که «در» درون غاریست / بر دامن او نشسته ماریست

کسی می تونه معنا و مفهوم این بیت رو توضیح بده؟

خون کن کفنم که من شهیدم

تا باشد رنگ روز عیدم

نمی دونم آیا من معناش رو متوجه نمی شم یا بیت ایراد داره؟

با سلام به دوستان فرهیخته

خون کن کفنم....

لیلی خودش رو شهید میدونه و قربانی عشق...لذا تاکید داره که روز مرگش عید قربان اوست. 

از طرفی به قول مولانا:

خون شهیدان را ز آب اولی تر است....

پس بهتر است که این شهید در کفن خونین به خاک بره.

بیت 16 افتاده است.

روباه رزه فتاده در راه

آلوده به خون چو موی روباه

بیت 74 نیز افتاده است.

او بر همه مرده‌ریگ رانده

باز از همه مرده‌ریگ مانده

کلاله به‌معنی موی پیچیده و تابدار است و اینجا کلاله خاک یعنی توده خاک.

توده خاک مانند مارهای روییده بر دوش ضحاک، لابه‌لای چمن می‌پیچد.

اشاره است به این که بخش‌هایی از چمن در خزان خشک می‌شود و از بین می‌رود.

لیلی خود را شهید عشق می‌داند. همان‌گونه که می‌دانیم شهید غسل ندارد و با پیکر خونین به خاک سپرده می‌شود.

روز عید اینجا شاید منظور روز بازگشت به مبدا باشد؛ چراکه معنی واژه عید، بازگشت است. همچنین این بازگشت برای عاشقان روز عید و شادی است.

مولانا هم برای شهیدان گلگون‌کفن بیتی دارد:

خون، شهیدان را ز آب اولی‌تر است

این خطا از صد صواب اولی‌تر است

برخلاف آن که خون را ناپاک می‌دانند، خون برای پاک کردن پیکر شهیدان، نسبت به آب برتری دارد و این کار خطا از صد کار درست، برتر است.

گل را به گلاب و عنبر، آمود

مادر پیکر لیلی را که مانند گل بود، با گلاب و عنبر، آمیخت و آراسته کرد.

طغراکش اشاره به خود نظامی است که سراینده این داستان است.

شِقه: کاغذ