هوش مصنوعی: در ابتدا، آن پرگار خوشبخت و نام‌آور متعلق به فرشته‌ای بود که یاری ندارد.

هوش مصنوعی: آن کسی که علم و دانش را در پنهان و آشکار دارد، به سنگ خارا گوهر می‌دهد.

هوش مصنوعی: دارندهٔ آسمان و ستاره‌ها، همچنین صاحب فرزندان و نوادگان.

هوش مصنوعی: دل را به آشنایی روز روشن کن و شب‌ها را با نور روشنایی پر کن.

هوش مصنوعی: بهار شاداب و سرشار از زندگی، همچون منبعی برای سیراب کردن و کمک به افرادی است که به یاری و همیاری نیاز دارند.

هوش مصنوعی: سپس از دل داغ‌دار خود، صحبت از خراب شدن و ویرانی خود می‌کند.

هوش مصنوعی: این پیام من از شدت بی‌قراری‌ام برای توست، ای آرامش‌دهنده‌ی کارهایم.

نه نه اشتباه گفتم (این نامه از یک بی‌قرار به یک قرار دل نیست) از یک آدم خشمگین و خون بجوش‌ است‌، به کی‌؟ به یک آدم خون‌فروش‌. (خون‌فروش یعنی لاابالی و کسی‌که برای جان خود یا دیگری ارزش قائل نیست‌‌ و دنبال درد‌سر می‌گردد. خون‌بجوش کنایه از پر‌اشتیاق و عاشق نیز هست ولی در اینجا یعنی خشمگین)

یک نامه از کسی که دستش بسته و کلیدش در سنگ است به کسی که خزینه و گنج را در دست دارد.

هوش مصنوعی: من یک ذره از خاک تو هستم و این وضعیت نابسامان من به خاطر توست. ای آب روشن! تو که هستی؟

هوش مصنوعی: من در پی قدمت کوچک می‌شوم و تو با ضربه‌ای که به کمرم می‌زنی بر من تسلط پیدا می‌کنی؟

دردسِتان یعنی کسی که به محبوبش می‌گوید قربانت برم‌، دردت به‌جانم و ...

‌«غاشیه بر دوش‌» و «حلقه به‌گوش‌» هر دو کنایه از خدمت و فرمان‌برداری است.

هوش مصنوعی: ای کعبهٔ من، زیبایی چهرهٔ تو مکان عبادتم و درگاه تو محل عبادت من است.

هوش مصنوعی: ای تو درمانگر هزاران درد من و شراب در ظرف شیشه‌ای.

هوش مصنوعی: ای تاج، تو بر سر من نیستی، بلکه در دل من وجود داری.

هوش مصنوعی: ای گنج گرانبها، اما در دست دیگران، از آن گنجی که در دست دوستان ماست.

هوش مصنوعی: ای باغ ارم، تو بهشتی هستی که کلید ورود به آن وجود ندارد و زیبایی‌های آسمانی نیز به طور ناگهانی ناپدید می‌شوند.

هوش مصنوعی: ای محبوب من، تو کلید گشایش دل من هستی و شادی‌های من از حضور تو به وجود می‌آید.

این عاشق مانند چوب عود از عشق تو می‌سوزد و تو را رایحه خوش می‌دهد اما اگر مرا بشکنی و خوار کنی‌، ‌«آخرین شکستن‌» تو خواهد بود!

هوش مصنوعی: بنواز مرا تا احساساتم را آرام کنی و مرا به آتش نکشانی، چرا که من در حال حاضر دلهره و ناراحتی دارم.

هوش مصنوعی: اگر با محبت به من توجه کنی، به تو شادی و خوشحالی می‌آورم؛ اما اگر به من آسیب برسانی، من تو را با غم و ناراحتی پر می‌کنم.

هوش مصنوعی: اگر به جای خاکی که در آن قرار داریم، لطف و مهربانی وجود داشته باشد، از این مهربانی، زیبایی و عشق (که به گل تشبیه شده) متولد می‌شود و از درد و رنج (که به جفا تشبیه شده) دور خواهیم بود.

همسر در مصرع دوم گویا به معنی رقیب و خصم آمده‌است. سرگرانی یعنی بی‌توجهی کردن و بی‌محل کردن‌.

اگر  طریق شرم و آزرم کنار گذاشته شود آنوقت خواهی دید که کسانی‌که با‌حیا و با‌شرم هستند چه بی‌آبرو و بی‌حیا هستند!

هوش مصنوعی: من به خاطر خدمت به تو معروف هستم؛ اگر بخواهی می‌توانی مرا از خود دور کنی.

هوش مصنوعی: من در مسیر بندگی تو زحمت می‌کشم و بار سنگین مسؤولیت را بر دوش می‌گذارم، در حالی که تو باید مرا حمایت و راهنمایی کنی.

هوش مصنوعی: با تو به جنگ نمی‌روم، زیرا اگر به این کار بپردازم، نتیجه‌اش تنها باخت و شکست خواهد بود.

هوش مصنوعی: به خودت آسیب نزن و با نیروی درونیت نبرد نکن.

هوش مصنوعی: زمانی که خودت را بیارایی و به خودت برسید، می‌توانی از زیبایی‌ها و جذابیت‌های خود لذت ببری.

هوش مصنوعی: این کار را انجام بده که با محبت و صمیمیت، آزادگان را به مانند بندگان درآوری.

هوش مصنوعی: بهتر است کسی که با تو ارتباط دارد، ارزش تو را درک کند و تو را از دیده‌اش دور نکند.

هوش مصنوعی: هر کسی که نتواند به درستی از عهدهٔ امور و نیازهای زیر دستانش برآید، شایستهٔ سرپرستی و قدرت نیست.

هوش مصنوعی: کسی که در این هنر کاملاً ماهر است، به خاطر این مهارتش، باید بسیاری برای او خدمت کنند.

هوش مصنوعی: من مانند یک غلام در حلقه‌ای هستم که به آن تعلق دارم؛ نگهدار بندگی‌ام باش و مرا نفروش.

هوش مصنوعی: ای کسی که در سایه دیگری پنهان شده‌ای و عشق و آرزوی خود را پیدا کرده‌ای.

هوش مصنوعی: در یخچالی که بر آن نامم نوشته شده، هیچ نوع نوشیدنی از سلام من رد نشده است.

هوش مصنوعی: تو یک نعل بر روی ابریشم نگذاشتی، اما صد نعل در آتش من گذاشتی.

هوش مصنوعی: وقتی روزم را مانند شب تاریک کردی، هم به من آسیب زدی و هم آه و ناله کردم.

هوش مصنوعی: در دل تو جایی برای من نداری و اگر جانم را هم بگیری، یاد من را نخواهی کرد.

هوش مصنوعی: من زخم زبان‌هایی را که می‌زنی، تحمل می‌کنم و در عوض، خودم را می‌سوزانم، ولی تو هیچ خبری از ناراحتی من نداری و به نظر نمی‌رسد که تحت تاثیر قرار بگیری.

هوش مصنوعی: هر کسی که در گفتارش طولانی‌گویی می‌کند، لزوماً از درد و رنجی که در دل دارد، رها نیست.

هوش مصنوعی: سوسن با زبان طولانی‌اش در میانه جنگ و جدال‌ها قرار گرفت.

هوش مصنوعی: دوستی که همواره حامی من بود و از او پشتیبانی می‌کرد، در چهره‌اش آثار محبت و حمایت به وضوح نمایان بود.

هوش مصنوعی: آنچه را که از تو در این جایگاه به من نشان می‌دهی، به من بنما تا بدانم که چه چیزی واقعی است.

هوش مصنوعی: آیا این درست است که وفای به عهد من را شکستید و به عهد دیگری پایبند شدید؟

هوش مصنوعی: با من با ناز و فریب حرف بزن، ولی با او به عشق و محبت رفتار کن.

هوش مصنوعی: اگر عاشق هستی، چرا فریادت را نمی‌شنوم؟ کجاست هم‌نفس و همراهت؟

هوش مصنوعی: در عشق تو، اگر کسی به تفاهم نرسد، این وضعیت سلطنت به حساب می‌آید و عاشقی واقعی وجود ندارد.

هوش مصنوعی: تو نگران نباش که بی‌دل هستی و غمگینی، زیرا این وضعیت تو نتیجه‌ای دارد و در زندگی‌ات تأثیرگذار خواهد بود.

هوش مصنوعی: چشم‌هایم را به تماشای چهره‌ات گشوده‌ام و سرم را بر زمین کوچه‌ات گذاشته‌ام.

هوش مصنوعی: من برای چهره زیبایت، به نشانه و قرعه‌کشی چهار طرف کوی تو، نگاهی می‌کنم.

هوش مصنوعی: آرامش کسی که به وجود تو نگاه می‌کند بیش از آن کسی است که بگذارد روزگار بر او بگذرد.

هوش مصنوعی: خوشحالم و راضی هستم که به ثروت و دارایی نیازی ندارم، زیرا ارزش واقعی را در وجود تو می‌یابم.

هوش مصنوعی: هرچند باغ مملو از بلبلان زیبا و خوش صدا باشد، اما در واقع خرما میوهٔ پرندهٔ زشت و غمگینی به نام کلاغ است.

هوش مصنوعی: اگر باغبان از دلش غم و نگرانی را حس کند، این احساس مانند بیماری او را از پا در می‌آورد و حالش را دگرگون می‌کند.

هوش مصنوعی: مدت زیادی است که جهان به تو نیاز دارد، زیرا گنجی در زمین وجود دارد.

هوش مصنوعی: کی می‌بینم که گوهر زیبای صورتی از زیر فشار سنگ بیرون بیاید؟

هوش مصنوعی: آن ماه که نورش باعث روشنی دیدگان می‌شود، از دهان اژدها دور است.

هوش مصنوعی: زنبور رفته و شهد (عسل) بر جای مانده است، مانند اینکه ماه و مهد (محل خواب) در حال انتظار هستند.

هوش مصنوعی: خزانه‌دار درب خزانه را باز کرده و در نتیجه، حصار آن افتاده است.

هوش مصنوعی: در اینجا اشاره به پاکی و روشنی دارد. آیینه‌ای که غبار و زنگار را از خود پاک کرده، نماد روشنی و وضوح است، و گنجینه‌ای که در جای خود قرار دارد، نشان‌دهنده ارزش و اهمیت چیزهایی است که همواره باید حفظ شوند. همچنین، اشاره به مار مرده می‌تواند به زوال و مرگ چیزهای منفی و مضر باشد که دیگر تأثیر ندارند. در کل، این بیت به اهمیت اراده در پاکسازی و حفظ ارزش‌ها و دوری از ناخواسته‌ها اشاره دارد.

هوش مصنوعی: نگهبان معشوق من از دروازه‌ای باز می‌گذرد و زبان او به دلیل معشوق بودنش از آن دروازه پلیدی دور شده است.

هوش مصنوعی: اگر من از نور تو دور شوم، امیدوارم پروانه‌ات هرگز بی‌نور نماند.

هوش مصنوعی: اگر غم و ملامت مرا بکشد، ولی برای ابن‌سلام دعا می‌کنم که سالم بماند.

هوش مصنوعی: ای خوب و بدی که طبیعت من به تو وابسته است، دردهای من از توست و درمانم نیز از تو نشأت می‌گیرد.

هوش مصنوعی: هرچند که این حصار محکم و سخت است، اما مروارید درون صدف، همچنان جایی دلپذیر دارد.

هوش مصنوعی: از پیچ و تاب موهای زیبا و نرم تو، گنجی در دامن اژدها قرار دارد.

هوش مصنوعی: آیا می‌دانی که از محبت و دوستی، دل دوستانی که بداندیش هستند، چه احساسی پیدا می‌کند؟

هوش مصنوعی: اگر من از محبت و علاقه‌ام به تو سخن بگویم و صدها آرزو و خواسته از تو داشته باشم، حتی اگر یک مگس هم بر تو بنشیند، اهمیت نخواهد داشت.

هوش مصنوعی: هیچ عاشقی کورتر از آن عاشق نیست که نتواند زیبایی‌ها را ببیند، همچنان که مگس‌ها دور کرکس‌ها نمی‌چرخند.

هوش مصنوعی: من مانند یک مورچه بی‌قرار هستم که در آرزویم تا بتوانم مگسی را که به شکر نزدیک شده، دور کنم.

هوش مصنوعی: این حکایت از فردی دارد که جوانمردی سرافراز و بی‌خود است، اما به جای آنکه به ارزش‌های راستین زندگی و سودهای معنوی توجه کند، فقط به حساب و کتاب مادی و سودهای مالی می‌پردازد.

هوش مصنوعی: گُل نچیده به دل غم و اندوهی دارد و دُر ناب هم که خریداری نشده است، باز هم قیمتی و با ارزش باقی می‌ماند.

هوش مصنوعی: بگذار از عشق تو بگذرم، ای گل زیبا، اما کار من به جایی رسیده که لبانم خشک و چشم‌هایم پر از اشک است.

هوش مصنوعی: من بیشتر از آنچه که تو دیده‌ای، بی‌قرار و دیوانه‌ام و بیشتر از آنچه که تو شنیده‌ای، دچار جنون و آشفتگی هستم.

هوش مصنوعی: وقتی با تو هستم، وجود خودم از بین می‌رود و تنها در حالتی که هیچ چیز را حس نکنم می‌توانم قدم در این مسیر بگذارم.

هوش مصنوعی: اگر عشقی نتواند دل را به وجد بیاورد و شعلۀ عشق را در آن روشن کند، ارزش و اعتباری ندارد.

هوش مصنوعی: وقتی که عشق تو خود را نشان می‌دهد، حتی اگر تو حضور نداشته باشی، ممکن است همین دلیل باشد.

هوش مصنوعی: عشق تو با راز قلبم در تضاد است و درد تو برای من تسکین‌دهنده و آرام‌بخش است.

هوش مصنوعی: اگرچه جراحت من درمانی ندارد، اما وجود تو باعث می‌شود که غم و اندوهی احساس نکنم.