ادما عشق رو پیدا نمکنند بلکه این عشقه که اونارو انتخاب میکنه ودر دلشون لونه میکنه

تا توانی پا منه اندر فراق
ابغض الاشیاء عندی الطلاق
هر کسی را سیرتی بنهاده‌ام
هر کسی را اصطلاحی داده‌ام

خیلی شعر زیبایی بود.چه دنیای لطیف و روشنی از اشعار نظامی به روی انسان گشوده می شود و غم و افسردگی را می زداید.

در نا امیدی بسی امید است
پایان شب سیه سفید است.
یقیناً که عشق انسان را انتخاب میکند. البته عشق به همه تقسیم شده است. لذا بعضی ها عشق را پاک نگهمیدارند. از عشق محافظت میکنند و به عشق به دیده قدر مینگردند.
اما بعضی ها از عشق سوء استفاده میکنند. عشق به گوش گزرانی مبدل میکنند از عشق کام حوس میگیرند.
عشق پاک است و پاک نگهداشتن عشق خیلی سخت و دشوار است.

سلام
لطفا بیت دهم را تصحیح فرمایید...
دل سیر نگشتی از ملامت

معنی دولت:
هر چند در بیشتر لغتنامه‌ها دولت را مترادف با بخت و اقبال و ثروت گرفته‌اند ولی به نظر من اینجا دولت به معنای عقل و خرد است. چنانچه در بیت با دولتیان نشین و برخیز / زین بخت گریز پای بگریز به معنی نشست و برخواست با افراد خرمند است. یا در بیت
گر صبر کنی به صبر بی‌شک / دولت به تو آید اندک اندک احتمالا به این معنی این است که عاقل می شوی.
احتمالا قدما دولت را متراف با هوش و عقل و مانند چیزی نادیدنی می‌پنداشتند که از انسانی به انسان دیگر منتقل می‌شود. کما اینکه ما هنوز می‌گوییم: عقل به سرت می‌اید. یعنی عقل به بدنت وارد می‌شود.
یا به طور مثال در بیت زیر از حافظ
چشم بد دور کز آن تفرقه‌ات بازآورد/ طالع نامور و دولت مادرزادت منظور از دولت همان قدرت تعقل و هوش است.

آرایه تصدیر

احسنت و هزار مرحبا آقای نظامی که حال دل ما رو چنین زیبا نشون می‌دی، حقا که کس نیست که نیست بر وی این زور

چقدر ابیات انتهایی این بخش ناقص بودند!