هوش مصنوعی: داستانی وجود دارد که شاه و شاپور، در دنیایی سراسر روشنایی و نور را مشاهده کردند.

هوش مصنوعی: دختر زیبایی با ظاهری دلربا از مکانی بیرون آمد، همان‌طور که ماه از زیر ابرها به بیرون می‌تابد.

هوش مصنوعی: هنگامی که مردان خوشگذران و شاداب از عشق و محبت به پای پادشاه افتادند، آن دختر زیبا روی هم در کنار آنان بود.

هوش مصنوعی: وقتیکه محبوبش را به عنوان سرور و مولای خود شناخت، آن‌گاه زیبایی و نور چهره‌اش را در جایگاهی پایین‌تر از خود مشاهده کرد.

هوش مصنوعی: به خاطر خوشحالی، او بر سر خود مکان مناسبی قرار داد، زیرا تاج شهریاری بر سر نهادن بهتر از آن است که در زیر پا باشد.

هوش مصنوعی: در آن زمانی که محبوبش برای او ساز و نغمه‌ای می‌نواخت، او نیز با یک دهان، پاسخ و تشکرش را به زیبایی بیان می‌کرد.

هوش مصنوعی: وقتی که احترام و ادب از حد پایین‌تر گذشت، درخواست محبت و نزدیکی نیز به میان آمد.

هوش مصنوعی: آتش زبانی که در دل آدمی می‌گذرد، می‌تواند به تلخی تبدیل شود و اثراتش در برخورد با دیگران و واکنش‌هایشان نمایان شود، حتی اگر در ظاهر به شیرینی باشد.

هوش مصنوعی: ملک (فرشتگان) در شگفت‌اند که چرا چهره زیبای محبوب شاداب شده و دوباره چرا دلتنگ و ناراحت شده است؟

هوش مصنوعی: شاپور به خسرو می‌گوید که اگر ماه نیز در آسمان پنهان شده باشد، نباید نگران بود و این امر بهانه‌ای برای ناامیدی نیست.

هوش مصنوعی: برای اینکه خود را تا امروز به نام خوب و محبوب خود برسانی.

هوش مصنوعی: اکنون می‌ترسد که قدرت مطلق شاه، خال سرخی از شرم بر چهره‌ی زیبای او بزند.

هوش مصنوعی: وقتی پادشاه بفهمد که آن دانه‌ ارزشمند برای رشد و شکوفایی‌اش نیاز به پیوند دارد، به هیچ‌وجه سر بر نخواهد آورد مگر اینکه به درستی پیوند زده شود.

هوش مصنوعی: او بارها سوگند خورده و پیمان بسته که بدون کمک و حمایت او، هیچ کس نمی‌تواند به او نزدیک شود.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که فردی با توانایی و صفات خاص خود، می‌تواند بزرگان و بزرگ‌مردان جهان را به دور خود جمع کرده و خود را در میان آن‌ها برجسته کند. به عبارتی، او با تلاش و قدرتش، جلب توجه می‌کند و برتری خود را نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: اما باید که شراب در جام بریزد، زیرا از دست این زمان، دیگر برنمی‌خیزد.

هوش مصنوعی: امشب را خوشحال و با هم در کنار هم بگذرانیم و به هم نگاه کنیم و دنیای یکدیگر را ببینیم.

هوش مصنوعی: وقتی شیرین سخنانی دربارهٔ عهد شاه را شنید، با خنده زیبای خود، چهره‌اش مانند ماه پروین درخشان شد.

هوش مصنوعی: لب او مانند مرواریست که باعث می‌شود غواصان به جست‌وجو بیفتند و موهایش چون رقصندگان به حرکت در می‌آیند.

هوش مصنوعی: صدای زیورهای طلا باعث شده است که دماغ مطربان به خواب رود.

هوش مصنوعی: لبان او به قدح شراب نزدیک شده و با هر جرعه‌ای که می‌نوشد، ساقیان را مست و سرمست می‌سازد.

هوش مصنوعی: چگونه می‌تواند شادی دوام پیدا کند، در حالی که ماه همچون نوازنده‌ای است و خورشید مانند ساقی است؟

هوش مصنوعی: دل به قدری در حال مستی و سرخوشی است که از اهداف و مقاصد دنیوی دور افتاده و غافل شده است.

هوش مصنوعی: بوی خوش و طعم‌های مختلف باعث می‌شوند که انسان لذت ببرد و تمایل‌های دیگر را فراموش کند.

هوش مصنوعی: عطر را استشمام کن و سپس با دیدن چهره دل‌فریب، دیگر نتوانی در برابر شادی خود صبر کنی.

هوش مصنوعی: در دام بازی‌های دل‌نواز، بی‌حاصل مانده‌ام، همچون کسی که در تنگناهای آب و آتش گیر کرده است.

هوش مصنوعی: نیازمندی‌ها و تمایلاتی در دل انسان وجود دارد که مانند نیروی مغناطیس، می‌تواند او را به سوی خود جذب کند و به سمت هدف‌ها و خواسته‌هایش هدایت کند.

هوش مصنوعی: اما در مورد وعده‌ها صحبت می‌شد، و به هیچ‌وجه از وفاداری صحبت نکردند، که اگر وفا نکنند، ذلت و خفت به دنبال خواهد داشت.

هوش مصنوعی: وقتی که دوست به دست خسرو آمد، دل او از شادی بیرون آمد همچنان که گل از غلافش خارج می‌شود.

هوش مصنوعی: دل خود را مانند شمع از اشک پاک کن، که پرنده ماه را در میان ستاره‌ها می‌بیند.

هوش مصنوعی: با مژگانش به چهره ماه خیره می‌شد، شاید بر روی زغال‌های عود روشن، بخار عطری خاص می‌وزید.

هوش مصنوعی: گاهی نرگس (گل) بر سر عشق خود می‌نوشد و خوشحال است، و گاهی سنبل (گل دیگر) او را در دام خود گرفتار می‌کند.

هوش مصنوعی: گاهی با دست بر پوست نقره‌ای‌اش دست زدی و گاهی مانند جیوه به شدت لرزید.

هوش مصنوعی: گاهی موهای مجعدش را باز کردی و در شب بر ماه مانند مشک پاشیدی.

هوش مصنوعی: گاهی از روی محبت و ارادت، مقنعه‌ای از سرش برداشتیم و کلاهی را که نشان احترام و خدمت است بر سرش گذاشتیم.

هوش مصنوعی: گاهی موهای زیبایش را به دور کمر می‌بندد و گاهی هم لعل هایش را در دهانم مانند قند می‌گذارم.

هوش مصنوعی: گاهی اوقات، انگشتر عقیقش را بر روی انگشت می‌گذارد و گاه دیگر مانند سیبی در دستش نگه می‌دارد.

هوش مصنوعی: گاهی او را از دست خود جدا کردی و با بازو بندش به او قوت و قدرت دادی.

هوش مصنوعی: گاهی پاهایش را از زینت‌هایش خالی می‌کنی و به‌جای آن گردنبندش را به گردنش می‌اندازی.

هوش مصنوعی: گاهی شمعی روشن در کنار در می‌آوری و در این حال، به دل خود نگاهی می‌کنی و حالت آن را می‌بینی.

هوش مصنوعی: گاهی می‌گویی که من روح و جان توام، و گاهی هم می‌گویی که من خودم هستم و تو روح و جان من هستی.

هوش مصنوعی: دل او به عشق آن معشوقه پاک و بی‌عیب بند است و در شب شاهدبازی، احساس شادی و خوشحالی می‌کند.

هوش مصنوعی: هر دو نفر در لذت‌جویی و شهوت‌رانی به اندازه‌ی کسی هستند که از نوشیدن شیر، حالتی سرخوش و مست پیدا کرده باشد.

هوش مصنوعی: صدف، در اینجا به ارزش و زیبایی خود محافظت می‌کند تا مبادا الماس که گران‌بهاست، به آن آسیب برساند و از بین برود.

هوش مصنوعی: صدای بوسه‌ها که شیرین‌تر از نوشیدنی است، یاد و خاطرات خوش را فراموش کرده است.

هوش مصنوعی: نوازنده وقتی که در حال نواختن سازش بود، با حرکات و زیبایی‌های خاص خود توجه‌ها را جلب می‌کرد و در عین حال از خود لذت می‌برد.

هوش مصنوعی: در این مدت، آن‌ها به طور نزدیک با هم بودند و گاهی به دلایلی عذرخواهی می‌کردند و گاهی هم با ناز و محبت رفتار می‌کردند.

هوش مصنوعی: در روز خوشی و شادی، لحظه‌ای هم اجازه ندادند که غم و اندوه مرا ترک کند.

هوش مصنوعی: در شب به خاطر نیاز به عشق و محبت، به قناعت و رضایت بسنده می‌کنند و به هنگام بوسیدن سمت کعبه، دل می‌سپارند.

هوش مصنوعی: در شب هفتم، وقتی که اوضاع از کنترل خارج می‌شد، هدف دیوانه به شدت تحت تأثیر شهوت قرار می‌گرفت.

هوش مصنوعی: فرمانده دستور داد تا در شب آن ماه، راه خود را به سوی برج خود روشن سازد.

هوش مصنوعی: یک سپاهی مانند ستاره‌ها در کنار اوست که از مهارت و قدرت الهی برخوردار است و می‌داند چگونه باید عمل کند.

هوش مصنوعی: در انتظار می‌ماند تا با احترام و محبت او را به جایی ببرند، مانند ماهی که در کالسکه‌ای زرین قرار می‌گیرد.

هوش مصنوعی: چنان که تو به اوج خود رسیدی، همانند ماه که به خانه‌ی خود می‌آید، از آغل و محل زندگی‌اش خارج شده‌ای.

هوش مصنوعی: وقتی آن سکه‌ی نقره‌ای (سیمین) از دست رفت، باز هم در سنگ (سختی) به شکل نقره‌ای دیگر درآمد، و این باعث شد که زندگی به تنگنا بیفتد.

هوش مصنوعی: آسمان بر افراشتن بادبان طلایی، نشانی از کشتی‌های نقره‌ای باقی نمانده است.

هوش مصنوعی: پادشاه از محل زندگی‌اش خارج شد و به سوی مرکز حکومت حرکت کرد.

هوش مصنوعی: شخصی به شهر آمد و دستور داد که شادی و سرور برقرار شود. او آسوده خاطر بود و از نوشیدن می دست برنداشت.

هوش مصنوعی: به لطف و زیبایی ابروی آن چهره، جهان را به طراوت و تازگی بخشید و از این نعمت، به همه خوبی‌ها و جلال‌هایی که دارد، افزوده است.

هوش مصنوعی: زمین به فرد بخشنده و نیکوکار، روزی و مواهب فراوان می‌دهد تا او هیچ‌گاه دچار کمبود نشود و نیازش برطرف گردد.

هوش مصنوعی: باران بی‌تأثیر از دریا نمی‌ریزد و دریا بدون باران آماده نمی‌شود.

هوش مصنوعی: نه کسی از مردان بی‌نوا مالیات می‌خواهد و نه کسی از ویرانه‌ها چیزی طلب می‌کند.

هوش مصنوعی: شب به اخترشناسان گفتند که به بررسی و تحلیل مسائل پیچیده و ساده بپردازند.

هوش مصنوعی: در دل شب تار و تاریک، به دنبال روشنی و روزی خوشایند هستند.

هوش مصنوعی: شاید روزی ماه زیبایی که در آسمان است، به برج خورشید بیفتد.

هوش مصنوعی: نجوم‌شناسان بر او کار سختی کردند و خوشبختی را برایش رقم زدند.