هوش مصنوعی: نکیسا، که هنرمند و موسیقیدان است، به روشی اشاره می‌کند که محبوبش خواسته است. او این غزل را به شکلی صحیح و به دور از آشکارسازی بیان کرده است.

هوش مصنوعی: ای چشم، مدتی از خواب غفلت بیدار شو تا شاید نشانه‌ای از خوشحالی و دلشادیت بیابی.

هوش مصنوعی: ای صبح امید، از کوه صبر بیرون بیا و دل مرا روشن کن، مثل خورشید.

هوش مصنوعی: ای بخت، لطف کن و برای مدتی با من باش، کلیدی به من بده و این قید و بندهایی که دارم را بگشای.

هوش مصنوعی: ای سرنوشت، مرا از سختی و مشکلات رها کن و تا جایی که می‌توانی، از ناتوانی و عجز دور کن.

هوش مصنوعی: ای دوست، با مهارت و قدرت خود، دستت را بالا ببر و به جنگ با غم برو، تا بتوانی آن را شکست دهی.

هوش مصنوعی: دل در این شرایط بسیار بی‌تاب و جگر در حال التهاب است. اگر بخواهی به او رحم کنی، حالا بهترین زمان است.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس را نمی‌توانی پیدا کنی که به اندازه این شخص از نظر ضعف و ناتوانی در وضعیت بدی باشد. این فرد از همه بیشتر در عذاب و بی‌پناهی قرار دارد.

هوش مصنوعی: اگر نتوانم آب را روی دستم بریزم، می‌توانم با آن آتش کباب را خاموش کنم.

هوش مصنوعی: اگر نتوانم به راحتی آب را صاف کنم، در نهایت به نتیجه‌ای دست پیدا می‌کنم.

هوش مصنوعی: اگر نتوانم در مورد نقش‌ها چیزی بگویم، ولی می‌دانم که در نهایت خانه‌ای که با سپند (گلابی) ساخته شده، سوخته است.

هوش مصنوعی: اگرچه من مهارت خاصی در چیدن گل‌ها و زینت‌بخشی ندارم، اما می‌توانم با اندکی تلاش، زیبایی را از دامن طبیعت بیرون بیاورم.

هوش مصنوعی: من بر روی زمین مانند سایه‌ای می‌افتم، چرا که خودم در حالتی زار و غمناک افتاده‌ام.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی مانند ماه باشی، باید در خانه‌ات همچون ستاره زهره تلاش کنی و سختی‌ها را تحمل نمایی.

هوش مصنوعی: هر کار که بخواهی انجام بدهم، با کمال افتادگی و خدمت‌گزاری این کار را می‌کنم؛ نه اینکه ادعای بزرگی و مقام بالایی داشته باشم.

هوش مصنوعی: تو از حال من می‌پرسى، در حالی که خودت می‌دانی وضعیت من چگونه است. نمی‌دانم باید چه بگویم.

هوش مصنوعی: حالت غریبانه‌ای چه شکلی است زمانی که کسی که دلسوز دیگران است، به حال خود رها شده و از کار و زندگی عقب مانده باشد.

هوش مصنوعی: عاشق همچون گلی است که پرده را از هم باز کرده و به دنیای دیگر رفته، جایی که دیگر هیچ چیزی را نمی‌بیند.

هوش مصنوعی: چون خاکی که هدف تیر قرار گرفته، به مانند لاله‌ای که در جوانی پژمرده شده است.

هوش مصنوعی: امیدها باعث شده‌اند که زندگی به هدر برود و به خاطر تفکرات منفی به این وضعیت سقوط کرده‌ایم.

هوش مصنوعی: نه یاری دارم که از من حمایت کند و نه بختی که باعث شرمندگی‌ام در جمع بیگانگان شود.

هوش مصنوعی: چون صورت و ظاهری وجود ندارد، باید بدانیم که حتی مرده‌ها نیز از دنیا به خاطر شانس و بخت خود زندگی می‌کنند.

هوش مصنوعی: به خاطر نداشتن خوشی و رضایت، دل من به تنهایی نشسته است. اگر حال تو این گونه است، من هم تلاش می‌کنم تا با این احساس کنار بیایم.

هوش مصنوعی: وقتی که به چیزی که می‌خواهم نمی‌رسم، باید تلاش کنم تا تو هم به آنچه می‌خواهی برسی.

هوش مصنوعی: آیا آن لب شیرین برای من تلخ است که وقتی عشق می‌سازم، مانند عود می‌سوزم؟

هوش مصنوعی: این سوختن من، شعله‌ای بزرگ و عظیم است که به عشق و محبت، شفاف و خالصانه می‌سوزد.

هوش مصنوعی: من نمی‌خواهم بر تو سلطنت کنم، چرا که از این بهتر را خودت می‌دانی و می‌شناسی.