هوش مصنوعی: وقتی خسرو متوجه شد که آن معشوق دلربا نخواهد گذاشت که از ناز و عشوه‌گری خود دست بکشد، احساس کرد که وضعیت چگونه است.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به تأثیر و جاذبه‌ای که خواهش و آرزوها دارند اشاره می‌کند و می‌گوید که این خواهش‌ها مانند سحر و جادو عمل می‌کنند. او می‌پرسد که چه کسی می‌خواهد به سرزمین بابل سفر کند، جایی که می‌تواند از این جاذبه‌ها بهره‌مند شود. به عبارتی، در اینجا به قدرت فسون و جاذبه‌های زندگی اشاره دارد و اینکه این خواسته‌ها در کجا می‌توانند به نتیجه برسند.

هوش مصنوعی: من به فریاد می‌گویم ای هدف و مقصود من، تو روشنایی چشمان و لطافت جان منی.

هوش مصنوعی: سر مرا خوشبختی و شانس فرا گرفته است، جوانی و شادابی‌ام در دل است و وجودم به زندگی وابسته است.

چرا مثل گردون و روزگار با من سر جنگ و ناسازگاری داری‌‌؟ حداقل با حرف و وعده الکی سرم را شیره بمال. (بَستو‌: خُمچهٔ کوچک باشد که روغن و دوشاب و ... در آن کنند.‌ بی‌روغن سر کسی را چرب کردن یعنی فریب‌دادن‌)

هوش مصنوعی: با ناز و عشوه، دل عاشق را شاد کن و به او خوشبختی و آزادی هدیه بده.

هوش مصنوعی: اگر خودت را در تندخویی و بدخلقیت نبیینی، پس تا چه زمانی می‌خواهی عیب من را بگویی؟

هوش مصنوعی: کسی که خود را نمی‌بیند و دچار جهل است، برای دیگران عیب‌جویی می‌کند و به شیوهای مختلف نقص‌های دیگران را مورد سرزنش قرار می‌دهد.

هوش مصنوعی: از سنگ‌های این جواهر رنگین، در می نریزید؛ زیرا تو مرا به خاک انداختی و در خونم نریز.

هوش مصنوعی: تو با مهربانی و مراقبت‌های بی‌نظیرت مرا به ورطه‌ی نابودی کشاندی، ای کاش خدا تو را ببخشاید، چقدر مراقبت و محبتت لذت‌بخش است!

هوش مصنوعی: شب فرا رسیده و برف مانند سیم‌آب در حال باریدن است. یخ که یادآور مهری است، چون شعله‌ای از آتش جلوه می‌کند.

هوش مصنوعی: امشب را به خاطر داشته باش و از دلم نران، زیرا روزهایی خواهند آمد که این برف ذوب خواهد شد.

هوش مصنوعی: امشب بر در خانه‌ام بمان و اجازه بده تا به احترام تو، خاک درگاهت را ببوسم، مثل ستاره‌ای که به آسمان احترام می‌گذارد.

هوش مصنوعی: من با احترام و فروتنی در برابر تو زانو می‌زنم و چشمانم را به تو دوخته‌ام و سپس در وجود تو را مشاهده می‌کنم.

هوش مصنوعی: راه آن کسی به خانه‌ات درست است که به‌طور پنهانی و با امانتداری، نگاهش را از تو پنهان کند.

هوش مصنوعی: هرگز آن دوستی را دشمن خود نخوان که چشمانش بر درِ خانهٔ تو می‌نگرد.

هوش مصنوعی: دوست واقعی کسی است که به تو کمک می‌کند تا در زندگی و امور مادی‌ات پیشرفت کنی و بیشتر دست یابی.

هوش مصنوعی: اگر دوستی داری که به تو حسادت می‌ورزد، بهتر است او را رها کنی زیرا ارزش ندارد که با فردی چنین خوش باشی.

هوش مصنوعی: عزیزم، بیشتر از این مرا به اندوه و خون نزن، مانند حلقه‌ای که بر در است.

هوش مصنوعی: تو مرا عذاب می‌کنی و این کار نادرستی است، زیرا اینجا بهشت است و عذاب در دوزخ وجود دارد.

هوش مصنوعی: در باغ بهشت میوه‌ای وجود دارد که هیچ‌کس جز آن باغ هرگز آن را ندیده است.

هوش مصنوعی: به بهشت خود اجازه بده تا پذیرای تو باشد و در حفظ و نگهداری نعمت‌هایش کوشا باش.

هوش مصنوعی: بهتر است از آنچه متناسب با حال و ذائقه‌ات است بهره‌وری، و به جای آرزوی چشیدن لذتها و نعمت‌های دور، از نعمت‌های نزدیک و در دسترس استفاده کنی.

هوش مصنوعی: در را باز کن و قهر و کینه را کنار بگذار، خودت را آماده خدمت به دوستان قدیمت کن.

هوش مصنوعی: اگر امکان ندارد که امشب به غریبی کمک کنیم، پس چرا باید بار سنگینی بر دوش او بگذاریم؟

هوش مصنوعی: برقع را از جایگاه جمشید کنار بزن، زیرا کسی که در طلب حاجت است، به پوشش و پنهانکاری نیاز ندارد، بلکه او باید نور و روشنی را ببیند.

هوش مصنوعی: اگر در افسردگی و آشفتگی غوطه‌ور شدم، تو با هوش خود دلم را شاد کردی. تویی که سر و جانم را به خاطر خودت گرفتی و از من دور کردی.

شربت مفرح را تو می‌توانی برایم بسازی چون هم یاقوت داری و هم عنبر. (شربت مفرح را برای ضعف دل و آشفتگی می‌سازند. در بیت قبل)

زبان در کسی کشیدن یعنی او را تلخ‌گفتن‌، ناسزا گفتن. (مثال‌: جماعتی از انصار‌، زبان در زید کشیدند‌. کشف‌الاسرار‌، میبدی‌)

هوش مصنوعی: با وجود این همه مهربانی، رفتار خشن و تند نکن، زیرا از زمین نمی‌تواند خار نرم و لطیف سر برآورد.

هوش مصنوعی: کاری کن که از تو دلشاد شده و به دیدارت برگردم و در کنار تو لذت‌بخش زندگی کنم.

هوش مصنوعی: هرچند که پاهایم خاکی و آلوده است، ولی به خاطر دیدن تو دل خوشی دارم.

هوش مصنوعی: اگر دل‌ت نخواهد که بر من بگذرد، می‌توانی به سختی از آن عذرخواهی کنی.

هوش مصنوعی: بر سر پادشاهی چون خسرو، سنگ نریز و او را آزمایش مکن مثل فرهاد که در دل کوه کار را دشوار کرد.

هوش مصنوعی: کسی که به آسمان سنگ پرتاب می‌کند، در واقع به خود آسیب می‌زند و این کار برای او دردسرساز خواهد بود.

هوش مصنوعی: اگر شکست بخوری، خون بر تن تو خواهد ریخت و گردن‌ها به زخم و درد دچار خواهند شد.

هوش مصنوعی: با مهربانی و دلنشینی رفتار کن، اما مانند کسی که فقط به بازی و سرگرمی می‌پردازد، با من طعنه نزن و بازی نکن.

هوش مصنوعی: هر عاشقی که به چشم می‌آید، لزوماً به خاطر عشقش مست و شاداب نیست و نه هر کسی که از عشقش دست کشیده، واقعاً بی‌عشق و بی‌احساس شده است.

هوش مصنوعی: گاهی با من صلح‌آمیز رفتار می‌کنی و گاهی با من درگیر می‌شوی. خدایا، کمکم کن تا از این دوگانگی رهایی یابم.

هوش مصنوعی: حقیقت را روشن کن و یا تاریکی را نشان بده، زیرا در واقعیت چیزی به نام مارماهی وجود ندارد.

هوش مصنوعی: تو به بدخلقی گراییده‌ای و من نمی‌دانم دلیل این کینه چیست! شاید این رفتاری است که معشوقان همیشه دارند!

هوش مصنوعی: هر چه بیشتر آزارم دهی، من هم مانند دریا که در سکوت عمیق‌تر می‌شود، بیشتر خود را نشان خواهم داد و احساساتم را بروز خواهم داد.

هوش مصنوعی: من می‌گویم که تو به جلو بروی و بیشتر تلاش کنی، مانند شاگردی که در حال یاد گرفتن با دقت و جدیت است.

هوش مصنوعی: به کسی که قلبش آسیب‌دیده است، بیش از حد سختی و درد نرسان. این قلب نه از فولاد ساخته شده و نه از سنگ، بلکه نرم و آسیب‌پذیر است.

هوش مصنوعی: دوست عزیز، از اینکه به خواسته‌های دشمنم توجه کرده‌ای، خوشحال نیستم؛ زیرا این کار ناپسند و نادرستی است.

هوش مصنوعی: به من یک وعده بده، چرا که سخنان من راست و درست است. پس چرا این‌قدر در کار من بی‌نظمی وجود دارد؟

هوش مصنوعی: به رغم دشمنان، لطف و محبت را به ما برسان و در عین حال، در پنهانی به درد و رنج ما توجه کن. در عیان هم، به ما بگذار که نشان‌دهنده جراحت‌ها و خواسته‌های ما باشیم.

هوش مصنوعی: سعی نکن که با فشار و زور به حالتی شوق‌انگیز برسی، زیرا در این صورت ممکن است آنچه را که شیرین است، تلخ کنی و شوق را به ناامیدی تبدیل کنی.

هوش مصنوعی: مراقب باش که نرمی و شیرینی تو باعث جلب محبت می‌شود، زیرا شیرینی و نرمی با هم تناسب دارند.

همچون ماه و مهتاب در ابرها و آسمان‌ها تو را جُستم اما الان که تو را یافته‌ام با من مثل ابری بی‌باران هستی و کام تشنه مرا آبی نمی‌دهی.

هوش مصنوعی: تو مانند چراغی بودی که درخشندگی و روشنی می‌بخشد، اما وقتی به دستم رسیدی، باعث سوزش و آتش‌سوزی شدی.

هوش مصنوعی: گلی زیبا و سرخ‌رنگ را از دور دیدم که وقتی به من نزدیک شدی، به نظر می‌رسید خود تویی و آتش عشق را به جانم انداختی.

هوش مصنوعی: زمانی که خشم و اعتراض از حد خود فراتر رود، نتیجه آن جنگ و درگیری خواهد بود، و وقتی زمین به شدت تحت فشار قرار گیرد، مانند سنگ سخت می‌شود.

هوش مصنوعی: هر زخم و آسیبی از هر تیغی نیست و هر کسی نمی‌تواند از یک دست یکسان عمل کند. در واقع، مقایسه زخم‌ها و آسیب‌ها به نوع و منبع آن‌ها بستگی دارد و همه چیز مشابه نیست.

هوش مصنوعی: من می‌توانم از اینجا برگردم، اما بهتر است با کسی هم‌زبان و نزدیک به تو باشم.

هوش مصنوعی: اما حق این است که خدمت می‌کنم و به یاد صحبت‌های گذشته هستم.