هوش مصنوعی: وقتی خسرو زیبایی ماه را در چمن مشاهده کرد، از دل برای آن سرو بلند و زیبا آرزو کرد تا بتواند به او نزدیک شود و از زیبایی‌اش بهره‌مند گردد.

هوش مصنوعی: در بهشت، فردی را دید که در قصر زیبا و مجللی نشسته بود و به شکل بهشتی‌ای در میان انسان‌ها قرار داشت.

هوش مصنوعی: به خاطر عشقی که به یاری‌ام می‌شتابد، از مقام و جایگاهش می‌خواهد به زمین بیفتد.

از بیت قبل‌: خسرو از دیدن شیرین از فرط هیجان نزدیک‌بود از تخت بر زمین بیفتد اما با زرنگی و عیاری بر خود مسلط شد و ایستاد و دست شیرین را بوسید و نشست. (برابر دست بوسیدن: یعنی ‌«دست طرف مقابل را بوسیدن‌» که در قدیم در ایران رسم بوده که در دیدارها وقتی مرد و زنی با هم دست می‌داده‌اند جهت احترام همزمان دست‌ها را بالا آورده و دست همدیگر را می‌بوسیده‌اند. این رسم هنوز هم در دیدارهای نوروزی مناطقی از فلات ایران رواج دارد.)

هوش مصنوعی: زبان باز کرد و با دلی دلنشین و بهانه‌ای جذاب، از شیرین که شکر را به رُخ می‌کشید، سوالی پرسید.

هوش مصنوعی: همواره سرزنده و شاداب باش، ای سرو خوش قامت؛ ریشه‌ات سبز و روی تنت رنگی دل‌چسب باشد و دل‌ت همیشه شاد باشد.

هوش مصنوعی: جهان به خاطر صبح خندی که تو به لب داری، روشن و زیباست و آسمان زیر سایه‌ی قامت بلند تو قرار دارد.

هوش مصنوعی: خرمی‌ها و شادی‌هایی که به دلم آوردی، باعث شد که از رفتارهای اجتماعی و مردمی‌ام شرمنده شوم.

هوش مصنوعی: از ثروت و جواهر و پارچه‌های نفیس و زیبا، مرا همچون مهد و زادگاه خودت خوش‌سلیقه و زیبا ساختی.

هوش مصنوعی: از گوشه‌های نعلکی که جواهراتی آویز دارد، لعل‌ها را در نعل اسب شبدیز رها کرده‌ای.

هوش مصنوعی: به خاطر تنوع و ارزشمندی دانشی که به دست آوردی، تو آن را به زیبایی و با وقار به نمایش گذاشتی.

هوش مصنوعی: به همین خاطر من خوشحالم که در کوی تو، به خاطر تو، ای شادی، شعار محبت و زیبایی‌ام را تقدیم می‌کنم.

هوش مصنوعی: تو به من محبت کردی مانند شهد که با شیر ترکیب شده است، اما من از خدماتی که به من کردی هیچ کسری و نقصانی نمی‌بینم.

هوش مصنوعی: اما چرا وقتی تو مرا در آغوش می‌گیری، به نظر می‌رسد که این کار اشتباه است؟ آیا من اشتباه دیدم یا واقعاً اشتباهی در کار است؟

هوش مصنوعی: تو من را در دنیای پایین رها کردی و خودت در ارتفاعات بلندی مشغول زندگی هستی.

هوش مصنوعی: نمی‌گویم که تو برتری داری، اما در سخنان تو زیبایی خاصی وجود دارد.

هوش مصنوعی: آیا من مهمان تو نیستم؟ چرا باید در مقابل مهمان اینطور در را ببندی؟

هوش مصنوعی: نباید در را به روی مهمانی بست که جز تو برایش جان و جهان دیگری وجود ندارد.

هوش مصنوعی: کسی که از مهمان پذیرایی می‌کند و با او می‌نشیند، بهتر است که به مهمان خود توجه بیشتری داشته باشد و به او رسیدگی کند.

هوش مصنوعی: آیا تو مانند ماهی یا حوری زیبا هستی که به خاطر جذابیتت، کسی جرأت نزدیکی به تو را نداشته باشد؟