چنان گشاده‌دست بود که وقتیکه به مُغنّی و نواگر، پارنج و مزد می‌داد برای هر دستان و نغمه کمتر از گنجی نمی‌داد.

بَرْسَم‌: شاخهٔ بریدهٔ (‌انار یا گز‌) که موبدان به هنگام نیایش در دست می‌گرفته‌اند.

شنیدم (یا شنیده‌ام‌) که اسبی ادهم و سیاه‌ِ سرکش او را با خود برد و ناپدید کرد.

ا‌و (آن دُر) را با مژه‌هایم از دریا بیرون آورم‌، جانم را فدایش کنم  و پس از آن جان دهم.

دلگیر یعنی غم‌‌آور صفتی است که برای مکان بکار رفته که متضاد آن می‌شود دل‌گشا‌، دلباز.      «که زد رایت‌؟» یعنی «با کی مشورت کردی‌؟» «این نظر چه کسی بود؟»      رای زدن‌: مشورت کردن. «رای» در اشعار نظامی، همیشه بر وزن «جای» خوانده می‌شود. نوشتن آن بصورت رأی غلط است.