هوش مصنوعی: خوش به حال سرزمین‌هایی که زندگی در آن‌ها باارزش است و روزهایی که در آن‌ها جوانی می‌گذرد، ارزشمندتر از همه‌اند.

هوش مصنوعی: در زندگی هیچ چیز بهتر از خوشی و شادکامی نیست، و از دوران جوانی هم زمانی ارزشمندتر وجود ندارد.

دل‌جوان‌: دل‌تازه‌، کسی که خوش‌گذران و اهل می‌گساری و ساز و غنا‌ست.

هوش مصنوعی: نوشیدن شراب بی‌موسیقی و لذت، طعم واقعی‌اش را منتقل نمی‌کند و بدون همراهی طرب و شادابی، انسان نمی‌تواند از آن لذت ببرد.

چنان گشاده‌دست بود که وقتیکه به مُغنّی و نواگر، پارنج و مزد می‌داد برای هر دستان و نغمه کمتر از گنجی نمی‌داد.

هوش مصنوعی: در روزی خوش، مهین‌بانو با شادابی و در دست داشتن جام شراب وارد شد و بر زمین نشست.

هوش مصنوعی: سلطانی به او مقام ویژه‌ای بخشید و از دیگر زمان‌ها، دل‌دادگی بیشتری به او نشان داد.

بَرْسَم‌: شاخهٔ بریدهٔ (‌انار یا گز‌) که موبدان به هنگام نیایش در دست می‌گرفته‌اند.

هوش مصنوعی: در هر فرصتی که خسرو در دسترس بود، داستان باج گرفتن را حفظ کرد.

هوش مصنوعی: حساب مبلغی که باید پرداخت کنم به گونه‌ای است که او نیز نشانه‌ای از مهارت خود را دارد.

هوش مصنوعی: اجازه می‌دهید که با دستور موبد، غذاها را انتخاب کنیم، چرا که این یکی خوب است و آن یکی بد.

هوش مصنوعی: آن را دعوت کرد که به می‌نوشد و در کنار آن بانوی خوشبخت جهان زندگی کند.

هوش مصنوعی: او در جام خاص، شراب می‌نوشد و با کسی که در کنار اوست، درباره هر موضوعی صحبت می‌کند.

هوش مصنوعی: وقتی که از جام شراب تلخ می‌نوشد، حالتی مستی به او دست می‌دهد و داستان را به طرز شیرینی ادامه می‌دهد.

هوش مصنوعی: در این بیت، به احساسات متناقض انسان اشاره شده است. داستان‌های شیرین و جذاب، باعث شادی و خوشحالی در دل می‌شود، اما در عین حال، این داستان‌ها یادآور غم و اندوه‌هایی نیز هستند که فرد در زندگی تجربه کرده است. این تضاد نشان‌دهنده‌ی عمق احساسات انسانی است که می‌تواند به شکل همزمان شادی و غم را در خود جای دهد.

هوش مصنوعی: بانو برادرزاده‌ای داشت که مانند گل خوشحال و شاداب بود، همچون سروی که آزاد و رها می‌نمود.

شنیدم (یا شنیده‌ام‌) که اسبی ادهم و سیاه‌ِ سرکش او را با خود برد و ناپدید کرد.

هوش مصنوعی: امروز کسی از خانه‌ام خبری آورد درباره آن ماه زیبای دل‌انگیز.

هوش مصنوعی: اگر در اینجا به مدت یک یا دو هفته بمانم، با این اعتقاد هستم که می‌توانم آن‌جا را دوباره پیدا کنم.

هوش مصنوعی: می‌خواهم پیام‌آوری بفرستم تا او را برگرداند، مانند پرنده‌ای که در آسمان پرواز می‌کند.

هوش مصنوعی: مهین‌بانو وقتی این داستان را شنید، به حدی متوجه نشد که از حرف‌های پرشور و بی‌تابی غافل شد.

هوش مصنوعی: به خدمت افتاد و خضوع کرد، مانند خاکی که بر زمین می‌افتد. پس در دل او هم جنجالی به پا شد.

هوش مصنوعی: من دُری را که در خواب می‌بینم، نه در دامن کسی، بلکه در دریای آب او می‌یابم.

ا‌و (آن دُر) را با مژه‌هایم از دریا بیرون آورم‌، جانم را فدایش کنم  و پس از آن جان دهم.

هوش مصنوعی: سپس بر تخت پادشاه بوسه‌ای زد، زیرا که بوسیدن تخت، تو را به یاد زهره و ماه می‌اندازد.

هوش مصنوعی: از صبح تا شب، از شرق تا غرب، من در خدمت تو هستم و تو را مانند ماهی که از چقدر زیبایی‌اش می‌درخشد، می‌پرستم.

هوش مصنوعی: من زمانی این را گفتم که او برتر و بالاتر از من بیاید، که آن زمان خوشبختی و سعادت پادشاه به من وابسته شده بود.

هوش مصنوعی: وقتی که روزگار و سرنوشت تو با ما همراه شود، فراوانی برکت و نعمت به‌دست خواهد آمد.

هوش مصنوعی: اگر کسی را به سوی او بفرستم، باید شاه من از این کار خبر داشته باشد.

هوش مصنوعی: به دلیل اینکه می‌خواهم به زیبایی‌های گلگون و سبک‌بال اشاره کنم، تصمیم دارم آن‌ها را با همسران شبدیز به اشتراک بگذارم.

هوش مصنوعی: اگر بخواهیم با اسبی پرسرعت و زیبا همچون شبدیز همراه شویم، تنها در صورتی ممکن است که این زیبایی و شجاعت را از دست ندهیم و عاری از نقص باشیم.

هوش مصنوعی: اگر شبدیز به زیبایی ماه در اوج خود باشد، درکنارش گل زیبایی وجود دارد که با شتاب در حرکت است.

هوش مصنوعی: اگر اسبی به نام شبدیز وجود نداشت، هیچ چیز دیگری جز گلی که زیر پای او است، باقی نمانده است.

هوش مصنوعی: سلطان دستور داد که آن اسب زیبا را از آخور به سمت شاپور ببرند.

هوش مصنوعی: شاپور با توانایی و قدرتی که داشت، به تنهایی از آنجا برخاست و با دو اسب به زیبایی به راه رفتن پرداخت.

هوش مصنوعی: افرادی محترم و والامقام به سمت شهر مداین حرکت کردند تا ماه را جستجو کنند.

هوش مصنوعی: به خاطر غیبت آن چهره زیبا، مشگ برای بار دیگر به قصر برگشت.

هوش مصنوعی: در یک قصر زیبا، کسی مدتی در آنجا بود که از خسرو علامتی به او داد.

هوش مصنوعی: آنها او را با خوشحالی به مکان خلوتی بردند، جایی که نور و روشنی زمانه وجود داشت.

هوش مصنوعی: وقتی شاپور وارد قصر شیرین شد، عذاب و دشواری‌هایی را از دور دست‌های دنیا مشاهده کرد.

هوش مصنوعی: یک گوهر ارزشمند در درون یک تخم سنگی قرار دارد، مانند یک موجود زیبا که در دنیای دوزخ محبوس است.

هوش مصنوعی: اسب چون لعل شده بود و زیبایی‌اش به خاطر آن گوهر پاک بود، نمازی را برپا داشت و صورتش را بر خاک مالید.

هوش مصنوعی: او از زیبایی چهره‌اش ستایش کرد و سپس درباره‌ی غم و دردی که بر زندگی‌اش سایه انداخته، از او سوال کرد.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که تو چه زمانی در قید و بند بودی و چه زمانی از آن رهایی یافتی، زیرا این بنده، از ظلم و ستم رهایی یافته است و دیگر در بند نیست.

هوش مصنوعی: امید دارم که این مشکلات و سختی‌ها پایان خواهد یافت و پس از این، قلبم مطمئن است که فقط شادمانی خواهد داشت.

هوش مصنوعی: بدان که اگر در زندگی با مشکلات و سختی‌ها روبرو شدی، از همان سختی‌ها به آرامش و آسانی خواهی رسید.

دلگیر یعنی غم‌‌آور صفتی است که برای مکان بکار رفته که متضاد آن می‌شود دل‌گشا‌، دلباز.      «که زد رایت‌؟» یعنی «با کی مشورت کردی‌؟» «این نظر چه کسی بود؟»      رای زدن‌: مشورت کردن. «رای» در اشعار نظامی، همیشه بر وزن «جای» خوانده می‌شود. نوشتن آن بصورت رأی غلط است.

هوش مصنوعی: در این تاریکی حکومت چگونه می‌توان نور پیدا کرد؟ و در این وضعیت دشوار چگونه می‌توان به خوشی و راحتی رسید؟

هوش مصنوعی: آیا تنها یک بهانه وجود دارد که آن هم ناپایدار است، چون تو گوهر با ارزشی هستی اما ممکن است در میان سنگی مخفی باقی بمانی؟

هوش مصنوعی: وقتی که چهره دلنشین و زیبا را در نقاشی مشاهده کرد، متوجه شد که راز و گنج سعادتش را در درون خود دارد.

هوش مصنوعی: از شدت شرم، دستش را بر روی چهره‌اش گذاشت و در نهایت به او پاسخ داد.

هوش مصنوعی: اگر غم‌های خود را برای تو بازگویم، تو را از ظلم‌هایی که بر من رفته آگاه می‌کنم.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که مفهوم یا معنا نمی‌تواند تنها از طریق گفتار یا شنیدن منتقل شود، بلکه برای درک صحیح آن، باید با دقت و تیزبینی آن را مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار داد.

هوش مصنوعی: بدان که وقتی به آنجا رسیدم، یک دسته از ناراحتی‌ها و دل‌نگرانی‌ها را مشاهده کردم.

هوش مصنوعی: به جمع کردن چند کنیز و غلام مشغول نباش، یا ای خواجه، خوش باش و از زندگی لذت ببر.

هوش مصنوعی: وقتی که زهره با دست‌ها و بازوهای باز خود به نمایش درمی‌آید، به ارزش خود در ترازوی خود نگاهی می‌اندازد.

هوش مصنوعی: وقتی من همچون عروسی پاکدامن و معصوم هستم، از آن دست افرادی که تنها به ظاهر اهمیت می‌دهند، فاصله می‌گیرم.

هوش مصنوعی: دل خود را برای جدایی آماده کردم و از آنها درخواست کوچکی کردم.

هوش مصنوعی: دل من به خاطر حسادت دیگران به شدت جریحه‌دار شده و به دلیل این تجربه تلخ، به محلی نشان‌دهنده عبرت و پند تبدیل شده است.

هوش مصنوعی: باغ صبوری که در آن زندگی می‌کنم، به خاطر تلخی‌ها و سختی‌ها به رنگ سیاه درآمده است.

هوش مصنوعی: وقتی که در این مکان ناخواسته قرار گرفتیم و احساس ناراحتی کردیم، باید ببینیم برای این وضعیت چه راه‌حلی پیدا کنیم.

هوش مصنوعی: سپس شاپور به او گفت: برخیز، زیرا پرویز چنین دستوری داده است.

هوش مصنوعی: به خاطر خوشبویی و زیبایی که از آن گلخن (محل پخت و پز) برمی‌خیزد، او را به باغی زیبا (گلزار) منتقل کرد و به سمت زندگی و آرزوهایش هدایتش نمود.

هوش مصنوعی: شیرین بر روی اسب زیبای خود نشست و دستش را به سوی ماه و ستاره‌های درخشان در آسمان دراز کرد.

هوش مصنوعی: پرنده‌ای را تصور کن که زیر پای او، مرغی زیبا نشسته است. این تصویر نشان‌دهنده‌ی ارتباط نزدیک و پیوند میان دو موجود است؛ به طوری که هر کدام از آنان بر دیگری تأثیر می‌گذارد و در زندگی یکدیگر نقش مهمی را ایفا می‌کنند.

هوش مصنوعی: خسرو از آن طرف درگیر کارهایش است و دلش به یاد معشوق در انتظار او مانده است.

هوش مصنوعی: هر چند که انتظار کشیدن سخت است، اما زمانی که به وصالی می‌رسی، همه چیز آسان می‌شود.

چه چیزی خوبتر از این است که بعد از یک دوره ی انتظار، شخص آرزومند به آرزویش برسد؟