در این بیت خورشید به اسبی بور و سرخ‌فام تشبیه شده که از نعلش و تاختنش، غبار نور و آتش از سنگ‌ کوه و دشت می‌جهد.

بازی در اینجا یعنی رقص

یعنی پرند آن زیبارویان از زیر قصب، بر ماه خنده می‌زد و از ماه درخشان‌تر بود. (پرند‌، حریر و ابریشم بی‌نقش است اما در اینجا منظور پوست و سپیدی تن آن ماهرویان است. و قصب پارچهٔ نازک است که آنسوی آن پیداست)

نشاط و رقص ملایمی شروع کردند و به تدریج آن‌را گرم‌تر می‌کردند.