در این بیت خورشید به اسبی بور و سرخ‌فام تشبیه شده که از نعلش و تاختنش، غبار نور و آتش از سنگ‌ کوه و دشت می‌جهد.

هوش مصنوعی: در هر گوشه‌ای از این دنیا، اگر به دقت نگاه کنی، به گنجینه‌ای از رازها برمی‌خوری. وقتی که دریا بزرگ و وسیع می‌شود، هر کوهی نیز به نوعی به زیبایی و شکوه خود جلوه می‌کند.

هوش مصنوعی: شاپور در مسیر جدیدی قدم گذاشته و به جلو می‌رود، مانند آن دختران بکر و زیبا که شبیه به حوری‌ها هستند.

هوش مصنوعی: شخص دوباره تصویری از ابتدا به وجود آورده و همان نقشی را که قبلاً داشت، بازسازی کرده است.

بازی در اینجا یعنی رقص

یعنی پرند آن زیبارویان از زیر قصب، بر ماه خنده می‌زد و از ماه درخشان‌تر بود. (پرند‌، حریر و ابریشم بی‌نقش است اما در اینجا منظور پوست و سپیدی تن آن ماهرویان است. و قصب پارچهٔ نازک است که آنسوی آن پیداست)

نشاط و رقص ملایمی شروع کردند و به تدریج آن‌را گرم‌تر می‌کردند.

هوش مصنوعی: وقتی که آن دو بازیگر در بازی فرورفتند، زمانه شروع به بازی کردن کرد.

هوش مصنوعی: او بار دیگر با چشمانی شیرین به تصویر روحانی نگاه کرد.

هوش مصنوعی: مرغ جان او به پرواز درآمد و به خاطر انجام ندادن سخن، زبانش را خاموش کرد.

هوش مصنوعی: شخصی که سرمست است، به خواب می‌رود و برایش کافی است که گل‌نرمی را ببیند و آبی که روی آن نشسته است را ببیند.

هوش مصنوعی: او به دوستانش صدا زد که این چه وضعیتی است؟ در واقع، او در اشتباه بود و فکر می‌کرد که این یک خیال است.

هوش مصنوعی: به سروی زیبا و لاغر گفتند که سریعاً شکل و زیبایی‌اش را به نزد من بیاورد.

هوش مصنوعی: رفت آن چهره زیبا و نورش را در خاک نهان کرد. حالا که خورشید هم پنهان شده، چگونه می‌توان آن را پیدا کرد؟

هوش مصنوعی: او گفت که این در، باز می‌شود و پری‌ای که از این راه می‌آید، بازی‌های زیادی خواهد کرد.

هوش مصنوعی: از آن جا رفتند و اکنون از گل‌ها هیچ خبری نیست و زمین را از سبزه خالی کردند.