تصحیح بیت:
نشسته هر یکی چون دوست با دوست
نمی گنجید کس چون غنچه در پوست
( تصحیح عبد المحمد آیتی)

چو می‌دید از هوش می‌شد دلش سست
چو می‌کردند پنهان باز می‌جست
به جای هوش کلمه هوس در اکثر نسخ آمده که به نظر میرسد وزن شعر درست تر می شود

«خبر دادندش آن فرزانه پیران» (نسخه مرحوم دستگردی)

چو مشکین جعد شب را شانه کردند
چراغ روز را پروانه کردند (کنایه از خورشید)
به زیر تخته ‌نرد آبنوسی (درختی با چوب سیاه، کنایه از شب)
نهان شد کعبتین سندروسی (تاس بازی به رنگ زردکهربایی، کنایه از خورشید)

درود بر ادیبان---به زیر تخته نرد آبنوسی===تخته نرد کنایه از جهان است

نهان شد کعبتین سندروسی===تاس های سیاه که نقش اعدادش سفید است کنایه از اسمان شب و ستارگان روشن دارد

در مجموع می فرماید چون شب و ستارگان ناپدید شدند روز شروع شد