هوش مصنوعی: وقتی که به فکر سحر و جادو فرو می‌روم، عقل و ذهنم تحت تأثیر زیبایی چشم‌های این دلبر قرار می‌گیرد و در این وضعیت احساس آرامش و راحتی می‌کنم.

هوش مصنوعی: از هر نظری که به عقل مربوط می‌شود، به من روش خاصی رسید که همیشه در ذهنم باقی مانده است.

هوش مصنوعی: من از سرنوشت خود شکایت می‌کردم و از اینکه در دلم آرزویی بزرگ دارم که با وجود این، نمی‌توانم به آن دست یابم.

هوش مصنوعی: من تیرهای زیادی به سمت هدف پرتاب کرده‌ام، اما هیچ کدام به کاغذی که می‌خواستم نرسید.

هوش مصنوعی: وقتی که شکایت و نارضایتی به وجود می‌آید، دیگر هیچ صدایی بدون ارزش و اهمیت باقی نمی‌ماند.

اینچنین مهد و کجاوه که ماه زیبارویی در آن نشسته، نه ماه بلکه خورشیدی.

هوش مصنوعی: او را با زیبایی‌های بسیار خریدند و به او مقام و جایگاهی بالایی در زندگی بخشیدند.

هوش مصنوعی: آنقدر ثروت و دارایی را پذیرفتم که باور کردن آن برایم دشوار شد.

هوش مصنوعی: بسیاری از چینی‌نوردان کارآزموده، جز عطر مشک، در آسمان چیز دیگری ندیده‌اند.

هوش مصنوعی: این بیت به زیبایی و زینت خاصی اشاره دارد که به نوعی به شخصیت و قدرت اشاره می‌کند. مانند مجسمه‌ای با زینت‌های طلایی و طلسمی که نماد سلطنت و عظمت است. این تصویر به فردی اشاره دارد که با وقار و شکوه خاص خود، در جایگاه بلند و با ارزشی قرار دارد.

هوش مصنوعی: غلام با افتخار از گنجینه‌ها صحبت می‌کرد و ده کنیزک را هم با خود می‌برد.

هوش مصنوعی: به کارهایت نگاهی بینداز که چگونه پیش می‌روند، زیرا وقتی که باری از دوش برداشته می‌شود، حالتی مشابه با یک حیوان در شرایط خاص پیدا می‌کند.

هوش مصنوعی: پذیرنده چگونه می‌تواند به راحتی از زمین کشته ای که هنوز در زیر خاک مانده، جدا شود و آن را رها کند؟

هوش مصنوعی: برای این افسوس می‌خوردم که حسرتی از خودم داشتم، مانند شمعی که به آرامی می‌سوزد و دچار درد و رنج می‌شود.

هوش مصنوعی: ناگهان شخصی به سرعت آمد و نامه‌ای در دست داشت. او درود و سلامی فرستاد و سپس نشسته است.

هوش مصنوعی: باید سی روز به سفر ادامه دهی، زیرا اینک کاروان شاه از راهی به دوری سی فرسنگ به ما نزدیک شده است.

هوش مصنوعی: او می‌خواهد که تو را برای مدتی ببیند، بنابراین کلیدهای خود را در بند نگذار و آزاد باش.

هوش مصنوعی: او به من گفت که این نامه امضای شاه است و تلاش و کوشش شحنه (رهبر یا سردار) مانند نشانی برای راهنمایی است.

هوش مصنوعی: من به نشانه احترام، سه بار بر سر شاه بوسه زدم و سپس سرم را به زیر انداختم.

هوش مصنوعی: من آن دستور را خواندم و به فرهنگ و دانشش توجه کردم، همان‌طور که آهن از سنگ بدست می‌آید.

هوش مصنوعی: من برای خدمت به شاه از جایی بلند شدم و با پشت سر بار سنگینی را به دوش کشیدم.

هوش مصنوعی: به سرعت به سوی صحرا رفتم و شروع به رقصیدن در کوه‌ها و دشت‌ها کردم.

هوش مصنوعی: از گورستان به سرعت بالا رفتم و در دویدن از دیگران پیشی گرفتم، همچنین در پرواز از پرندگان هم جلو زدم.

هوش مصنوعی: من نمی‌توانم با رقص و شادی پیش بروم، زیرا طبع من به گونه‌ای است که برایم سخت است. حتی مرکبی که زیر پایم است، از من رقصان‌تر به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: من به همه جا می‌رفتم و در مسیر سجده می‌کردم، مانند قلمی که بر روی کاغذ حرکت می‌کند و مانند پرگاری که بر روی زمین می‌چرخد.

هوش مصنوعی: هر جا که در راه می‌رفتم، دعای موفقیت و خوشبختی پادشاه را می‌شنیدم.

هوش مصنوعی: هر بار که از آبی تازه نوشیدم، به یاد شکر و نعمت‌های او دعایی جدید و سپاسگزارانه به زبان آوردم.

هوش مصنوعی: نسیم خوشبختی از هر کوه و رود در حال وزیدن بود و من از لطف و مهربانی شاه، پیامی را می‌فرستادم.

هوش مصنوعی: بوی خوش آن شخص بزرگوار به قدری قوی و دلنشین است که در هر قدمی که برمی‌دارم، زمین زیر پایم همچون عطر دلربای عنبر تازه می‌شود.

هوش مصنوعی: وقتی که خودم را به زحمت انداختم و مسیر را برای خودم آسان کردم، برای در اختیار گرفتن مقام و احترام شاه، به زمین زانو زدم و جلوی او تعظیم کردم.

هوش مصنوعی: پیام‌آور وارد شد و خبر داد که چشمه‌ای از کنار دریا عبور کرده است.

هوش مصنوعی: یک شخص خاص از دروازه‌ای بیرون آمد و به غواصان دریا جواهرات و گوهرهایی بخشید.

هوش مصنوعی: مرا به مهمانی شاه بردند و عطارد را به جایگاه ماه بردند.

هوش مصنوعی: شاه مانند خورشید درخشان نشسته است، بر تاج کیقباد و تخت جمشید.

هوش مصنوعی: زمین با بوسه‌اش باعث شده آسمان به شدت به او نیازمند باشد و ماه به خاطر سرهنگ به او آسیب رسانده است.

هوش مصنوعی: تاج او مانند رنگی از فر و شکوهی است که بر جهان پهناور افکنده و باعث شده که شهر قیروان در لباس تاریک و قیرگون فرورود.

هوش مصنوعی: هواداران از شهر سقسین تا سمرقند در نوبت به درگاه او ایستاده‌اند و کمربند به دل بسته‌اند.

هوش مصنوعی: دروازه‌ای که به سرزمین‌های مختلف باز است، همه در آن در حال آمد و رفت هستند و در واقع در حال انتقال و جابه‌جایی مردم و کالاها به‌صورت مداوم و همیشگی است.

هوش مصنوعی: این بیت به تصویر کشیدن وضعیتی شبیه به دریا و موج‌هایش است. رنگ نیل آن، به عمق و زیبایی دریا اشاره دارد و نشان می‌دهد که درون دریا، چیزهای شگفت‌انگیزی مانند نهنگ‌ها وجود دارد که در دل آن پنهان هستند. این تصویر می‌تواند نمادی از ناشناخته‌ها و زیبایی‌های پنهانی زندگی باشد.

هوش مصنوعی: بر روی سر قزلشاه، تاجی قرار دارد که نشانه‌ی سلطنت و قدرت اوست و این تاج در واقع نماد خوبی و خوش‌شانسی او محسوب می‌شود.

هوش مصنوعی: در بزم بهشت، حال و هوای شاد و دل‌انگیزی حاکم است. در این محیط دلربا، گلابی‌های درخشان از حوض‌های کوچک می‌جوشند و کشتی‌هایی از شراب در آن سیر می‌کنند.

هوش مصنوعی: کف رادش به هر کس نعمت و بهره‌ای داده است که گاهی به یک شهر و گاهی به شهر دیگری اختصاص دارد.

هوش مصنوعی: این بیت به توصیف چشمان زیبای شخصی می‌پردازد که تأثیری عمیق و قوی بر دیگران دارد. چشمان او مانند تیغی تیز و خطرناک هستند که می‌توانند به معنای محدود کردن یا محصور کردن کسی تعبیر شوند. این ویژگی چشمان، سبب ایجاد حسی از قدرت و یا تسلط بر دیگران می‌شود. در کل، شاعر به زیبایی و جذابیت خاص این چشمان اشاره دارد که می‌تواند احساسات و وضعیت فرد را تحت تأثیر قرار دهد.

هوش مصنوعی: صدا و نغمهٔ سازها به آسمان بلند شده و نالهٔ چنگ نیز به گوش می‌رسد.

بریشم‌زن یعنی نوازنده. در قدیم تار سازها را از ابریشم می‌ساخته‌اند.

هوش مصنوعی: آوازها و نواها در هنر موسیقی بسیار متنوع و متفاوت هستند، اما همه‌ی این نواها در درون خود پیامی مشترک دارند که به عمق وجود انسان اثر می‌گذارد.

هوش مصنوعی: غزل‌های نظامی مانند گوزن‌هایی هستند که بر زخم‌های چنگ ناله‌کننده فرود می‌آیند. این بیان به نوعی به لطافت و زیبایی شعرهای نظامی اشاره دارد که هم‌زمان با حسرت و درد درون آنها همراه است.

هوش مصنوعی: ساقیان با دقت و احتیاط جام‌های شراب را به دست پادشاه می‌دهند، اما کسانی هستند که در دل نسبت به او حسادت دارند و از نوشیدن شراب مست شده‌اند.

هوش مصنوعی: وقتی به او خبر رسید که نظامی به شهر آمده، شادی بر شادکامی‌اش افزوده شد.

هوش مصنوعی: شکوه و زیبایی زندگی عابد واقعی به رفتار و کردار اوست، نه به پوشش یا ظاهری که در اختیار دارد.

هوش مصنوعی: بفرمود که از وسط می‌گیری و با مهربانی و تحمل به پیش برو.

هوش مصنوعی: ساقیان را به خدمت خودش مشغول کرد و با نواختن موسیقی، دل نوازندگان را شاد نمود.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که اشاره‌ای شده که در یک روز تا غروب، ما به ترتیب از رود و از جام، نظامی خواهیم شد. به نوعی بیانگر برنامه‌ریزی یا آمادگی برای یک رویداد مهم است که در آن روز انجام خواهد شد.

هوش مصنوعی: نغمه‌ی شعر او زیباتر از صدای رودخانه است و تمام سخنانش مانند یک سرود دلنشین می‌باشد.

هوش مصنوعی: وقتی خضر (نماد حیات و جاودانگی) از شراب می‌آید، ما نیز سرمان را افراشته می‌کنیم تا آب زندگی را با او پیدا کنیم.

هوش مصنوعی: سپس دربان ویژه‌ای آمد و گفت: «بیا داخل، ای کسی که با هر دانشی هم‌پایه‌ای.»

هوش مصنوعی: درون خودم رفتم و احساس کردم که بدنم مانند بیدی در حال لرزش است، مانند ذره‌ای که به سوی خورشید متمایل می‌شود.

هوش مصنوعی: سر خود را به حالت افسردگی و ندامت پایین انداخته‌ام و هر دو دست را به جلو پیش آورده‌ام.

هوش مصنوعی: به یاد داشته باش که وقتی او را بوسیدم، مانند زمین پیش پایم به احترام او ایستادم، چون دیدم آسمان از جای خود برخاست.

هوش مصنوعی: در کناری نشسته بودم و از لطافت و زیبایی دلم شاد شد، مثل اینکه موریانه در کنار من بازی می‌کند و مرا به یاد سلیمان می‌اندازد.

هوش مصنوعی: من از تسلیم و راضی بودن او، چنان شعفی در دل یافتم که تمام هستی را در آغوش گرفتم.

هوش مصنوعی: وقتی که من ایستادم، به من گفتند بنشین، و به خدا قسم این مقام را به من نشان دادند.

هوش مصنوعی: زمانی که او به من گفت که بنشین، من فوراً به نشستن پرداختم و به خدمت او مشغول شدم.

هوش مصنوعی: وقتی که زمان مناسب پیش آمد، حرف‌های زیادی زدم که مورد توجه و پسند آن زمان قرار گرفت.

زبانی‌، مَلَک عذاب دوزخ است که پر قهر و غضب است.

هوش مصنوعی: نصیحت‌هایی که به فرمانروایان باید داده شود، همان وصیت‌هایی‌اند که از آن‌ها درها را به روی خیر و منفعت باز می‌کند.

هوش مصنوعی: من خیلی از دسرهای زعفرانی را به طور مخفیانه با شیرینی و لبخند به آنها تقدیم کردم.

هوش مصنوعی: گاهی مانند ابرها اشک می‌ریختم و گاهی مثل گل، شادی و خنده به دیگران می‌بخشیدم.

هوش مصنوعی: من آنقدر زیبا صحبت کردم که شاه از لذت به من احسنت می‌گفت و در این میان، هوش و خرد مردم بیدار می‌شد و نادانی در خواب فرو می‌رفت.

هوش مصنوعی: شراب و مشروبات مست‌کننده، ساقیان را سرمست کرده و در این حال، گلایه‌ای در دل مغنّی وجود دارد که دیوانه‌وار در عالم خود غرق شده و یادش از دستانش به‌کلی رفته است.

هوش مصنوعی: راوی با صدای خوش و دل‌نشین خود داستانی زیبا و ستایش‌آمیز را آغاز کرد، گویی که این مجلس با گنجینه‌ای از نعمت‌ها و زیبایی‌ها پر شده است.

هوش مصنوعی: وقتی که خسرو به کلام من گوش می‌کرد، از شیرینی گفتار من لذت می‌برد و از آن بهشتی همانند نوش حیات می‌چشید.

هوش مصنوعی: وقتی داستان به جذابیت و شیرینی رسید، داستان خسرو و شیرین شروع شد.

هوش مصنوعی: سلطانی بر روی شانه‌ام دستی گذاشته و به نشانه‌ی تحسین، حلقه‌ای در گوشم قرار داده است.

هوش مصنوعی: شکر به لطف و محبت، داستان عشق خسرو و شیرین را روایت می‌کرد.

هوش مصنوعی: درست است که در هنر سخنوری، اصول و پایه‌هایی همچون جواهراتی ارزشمند وجود دارد که به آن ساختار و قوام می‌دهد.

هوش مصنوعی: از طریق بیان‌های بسیار، تو به ما یادآوری کردی که تاریخ ما چه حالتی دارد و آن را برایمان تازه کردی.

هوش مصنوعی: نه در این هوای مرطوب گلی وجود دارد و نه بلبل صدای تازه‌تری می‌خواند.

هوش مصنوعی: خواندن شعر او همانند مایعی نرم‌کننده در رگ‌های متعفن و سست، به انسان انرژی و زندگی می‌بخشد.

هوش مصنوعی: از آنجا که حریر (پارچه ابریشمی) به زیبایی و لطافت معروف است، در اینجا به نظر می‌رسد که زیبایی آن تحت تأثیر یک پدیده شدید قرار گرفته است. در واقع، این زیبایی در عین حال هم می‌تواند به گرما و آتش اشاره داشته باشد و هم به سردی و برودت. به عبارتی، حریر تحت تأثیر شرایط مختلف دچار تغییر و تحول می‌شود و این نشان‌دهندهٔ تضاد یا عدم ثبات زیبایی و لطافت است.

هوش مصنوعی: شما چه کار جالبی کرده‌اید در ترکیب این مواد که هر کسی از آن می‌خورد، لذت و شادی‌اش را اعلام می‌کند.

هوش مصنوعی: در آن شیرینی لذیذ و خوشمزه، مانند شیر، هیچ گناه و اشتباهی نکرده‌ای.

هوش مصنوعی: عروسی به شتاب و شوری آمده که زیبایی‌اش چنان است که همه را تحت تاثیر قرار می‌دهد و چهره‌اش به روشنی و دلنشینی می‌زند.

هوش مصنوعی: وقتی تو با دندان‌هایم بازی کردی، چه فایده‌ای دارد که به خاطر زلف و صورتت ازاو عذر خواهی کنم؟

هوش مصنوعی: محبت و دوستی تو برای من و برادرم لازم و ضروری شده است، مانند این که شیر مادر برای نوزادان حیاتی است.

هوش مصنوعی: برادری که پادشاه جهان بود، هم فرمانروای عالم بود و هم پهلوان.

هوش مصنوعی: بدان نامه‌ای که سال‌ها تلاش برای نوشتن آن کردی، چه پاداشی به تو داده است از طلا و财富؟

هوش مصنوعی: من شنیده‌ام که برای آزادی تو، قرعه‌ای کشیده شده و دو قسمت از دهکده‌ات را به نام ملک شخصی‌ات ثبت کرده‌اند.

هوش مصنوعی: می‌پرسم که آیا به تو آن مکان را داده‌اند یا نه؟ آیا چیزی شبیه آن مکان برایت فرستاده‌اند یا نه؟

هوش مصنوعی: زمانی که فهمیدم که نعمت‌های دریا در دسترس خواهد بود، آماده‌سازی کار بازرگان آغاز شد.

هوش مصنوعی: اگرچه زمین خشک و خراب به نظر می‌رسد، اما ممکن است روزی به مکانی آباد و آزاد تبدیل شود، جایی که محرومیت‌ها برطرف شوند.

هوش مصنوعی: دعای جدیدی را به زبان آوردم و در زمانی که موفقیت او را به دست آوردم، او را بر تخت نشاندیم.

هوش مصنوعی: زمانی که دعای خیر برای روزگار شاه را خواندم، از لطایف و ترفندهای دنیا و سرنوشت باخبر شدم.

هوش مصنوعی: من یاقوتی هستم که این تاج را تزئین کرده، اما این کار را نه به خاطر ارزش مادی انجام داده‌ام.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به زیبایی و شکوه یک پدیده کیهانی اشاره می‌کند که نظیرش را در جهان ندیده است. او در حال وصف یک نمای خاص است که به طور خاص و منحصر به فردی در آسمان قرار دارد و این زیبایی او را متحیر کرده است.

هوش مصنوعی: من بر او نوشته‌ای نقش کردم که پایدار بماند و از آن کسی که آن را می‌خواند، برای من سلامتی و خوشامدی بیاید.

هوش مصنوعی: من از این داستان شیرین هدف خاصی دارم و آن هم این است که دعای پادشاهان و بزرگ‌ترها برایم بهانه‌ای شود.

هوش مصنوعی: وقتی نام خسرو به زبانم می‌آید، چه نیازی به وصف شکر و شیرینی دارم؟

هوش مصنوعی: البته که شاه سعید به من از عزیزانش قبول کرد آنچه را که تو از من خواسته بودی.

هوش مصنوعی: زندگی او مانند دریا است و من را در این دریا به حرکت درآورده است. اما این حرکت برای همه‌ی عالم خسارت به همراه دارد.

هوش مصنوعی: اما چون تو، پادشاهی بزرگ و باعظمت، در این مقام هستی، همانند شاهزادگان کشور با زیبایی و زینت.

هوش مصنوعی: از آن موارد جذاب و دلنشین، می‌خواهم دوباره بتوانم بازار کار و تلاش‌های خود را با شدت بیشتری دنبال کنم.

هوش مصنوعی: شاه دعا و ستایش را با قلبی خالص و واقعی پذیرفت.

هوش مصنوعی: وقتی که او با حمد و صداقت با من رفتار کرد، به من امتیاز خاصی داد و خانه‌ی حمدونیان را مختص من ساخت.

هوش مصنوعی: به یک برده خطی دادم که با امضای معتبر و رسمی از طرف شاه، تایید شده است.

هوش مصنوعی: این بیت به این معنی است که این زمین و دیار به طور کامل به ما بخشیده شده است، به خاطر زاد و ولد و تلاش‌های نظامی که انجام داده‌ایم.

هوش مصنوعی: من بدون هیچ وجهی، زمین خود را به زن طلاقی‌ام بخشیدم و این زمین از آنِ او خواهد بود تا همیشه.

هوش مصنوعی: کسی که به این حقیقت ایمان ندارد، دشمن من است و امیدوارم که خداوند قاضی او باشد.

هوش مصنوعی: اگر کسی به او طعنه‌ای بزند و او را به تنگ‌دستی متهم کند، نباید از آن ناراحت شود و باید بداند که در دلش باید آسوده باشد و از تنهایی نترسد.

هوش مصنوعی: لعنت بر باد که تا همیشه، نسل تیر لعنت را هدف قرار می‌دهد.

هوش مصنوعی: وقتی کار کسی که به بن‌بست رسیده، درست می‌شود و او در گنجینه خود را باز می‌کند و به زندگی‌اش نظم می‌دهد.

هوش مصنوعی: درونم با نور خدا روشن و تأیید شده است و ظاهر و نمودم با زیبایی‌ها و زینت‌های سلطنتی آراسته است.

هوش مصنوعی: وقتی که به من دستورهایی درباره‌ی وظایف و کارهایم داد، احساس کردم که از مقام و جایگاه خودم برای دیگران استفاده می‌کنم.

هوش مصنوعی: من به دربار شاه نزدیک شدم و با شانس خوب به او رسیدم و سپس با مقام و سلطنت محمود بازگشتم.

هوش مصنوعی: چنان رفتاری داشتم که هنگامی که به خانه خدا می‌روم، مانند حجاج به کعبه می‌روم و وقتی باز می‌گردم، همچون احمDد که از معراج برگشته است، بازمی‌گردم.

هوش مصنوعی: شنیدم که حسودان از آنها که می‌دانی، به طور پنهانی در حال دزدی و سرقت هستند، صحبت می‌کنند.

هوش مصنوعی: زیبایی و جذابیت عمیق و نادر یوسف، حتی در رشته‌های ظریف و باارزشی مانند لوزینه‌ای که در دل الماس است، نمایان می‌شود. یعنی وجود او چنان خاص و منحصربه‌فرد است که می‌توان او را با ارزش‌ترین چیزها مقایسه کرد.

هوش مصنوعی: ای جهان، چرا به حقیقت شناخته نشده‌ای و برای چه این همه سپاس را از کسانی که حق را نمی‌شناسند می‌طلبی؟

آیا عروسی که آسمان، از زیبایی و جمالش‌، بر پای او بوسه می‌زند‌، دهی ویرانه را برای رونما به او می‌دهند؟ ( رونما هدیه‌ای است که خواستگار (یا خانواده او‌) در اولین دیدار به عروس می‌دهد)

هوش مصنوعی: شما دهی را تصور کنید، اما این ده چه ویژگی‌ای دارد؟ مانند کوره‌ای است که فضای محدودی دارد و اندازه‌اش تنها نیم فرسنگ است.

هوش مصنوعی: کیسه‌پردازش نه درآمد و نه هزینه‌ای دارد، و سوادش به اندازه‌ای است که حتی کار ملک ابخاز را هم به خوبی نمی‌فهمد.

هوش مصنوعی: به کسی که حسرت و کینه به من دارد، گفتم که کسی که همیشه به نعمت‌ها عادت کرده، نباید به نداشته‌ها فکر کند و شکر نعمت‌ها را فراموش کند.

هوش مصنوعی: چرا باید ای سالک، نقاب بر چهره بگذاری؟ در آن ویرانه، سقوط کردن همچون نور ماه است.

هوش مصنوعی: به نعمت‌های من بنگر، آنچه را که ستایشگران می‌گویند چیست؟ که ستایشی این‌چنین سزاوار است و در کنار آن بیست (عدد بیست به‌عنوان نماد کمال یا مرتبه بالا).

هوش مصنوعی: اگر در آن دهکده کار و مشغله‌ام را ببینی، در هر کلام من حس خوشبختی و بهشت را احساس خواهی کرد.

هوش مصنوعی: اگر او دانه‌های خوشمزه‌ای دارد، من خوشه‌به‌خوشه دانه‌هایی از خودم می‌آورم.

هوش مصنوعی: اگر او از ابر رحمت بهره‌مند است، من نیز در نعمت و برکت آب حیات قرار دارم.

هوش مصنوعی: اگر او جنگلی با استحکامی دارد، من صد جنگل از عود خوشبو دارم.

هوش مصنوعی: تشکر من به خاطر نیازمندی‌های مادی نیست؛ بلکه به خاطر جنبه‌ای است که این جنبه پاک و حلال است.

هوش مصنوعی: اگر به سوی او خرابی وجود دارد، آن را به طوری اصلاح کن که به آبادانی تبدیل شود، زیرا این کار به خوشبختی و سعادت شاه می‌انجامد.

هوش مصنوعی: از میان مقدار زیادی صدف، فقط یک دانه مروارید به دست می‌آید، و این دانه ی باارزش از چشمه‌ی زلالی که در طوفان کمی آرام است، شکل می‌گیرد.

هوش مصنوعی: این دهکده به‌راستی برای کسی که به آن خدمت کرده است، همچون پادشاهی ارزشمند است و نباید برایش چیزی بخشید.

هوش مصنوعی: زمانی که پادشاه به خوشحالی و رضایت رسید، قدرت و حکومتی را که می‌خواست، به او عطا کرد.

هوش مصنوعی: اگر من راضی و مهربان هستم، تو هم باید زودتر به خرج کردن اموال بیهوده‌ات بپردازی.