از خشم او تا مِهر او به‌اندازه یک گام موری فاصله‌ است و از سربلندی او تا سپهر یک سر مو.

نوبتی‌دار‌: پاسبان‌، دربان‌، نگهبان خیمه‌.

شنیده‌ام که آدم صاحب‌دولتی بود که عاشق زیبارخی شده‌بود.

چنان دل به عشق آن دلدار مشغول کرد که از توجه به خویش باز ماند.

چنان عزیزش داشت که جانش با جان او ‌(همچون حلقه‌های زنجیر) پیوسته شد.

اگر صد باغ پُر رونق و نور به او می‌دادند خوشحال نمی‌شد‌، صد باغ همان و یک خوشه انگور همان

اما وقتی‌که شاخه گلی از دست یارش به او می‌دادند، همچون نوبهار‌، شاد و شکفته می‌شد.

مصرع اول طلب آرزوست برای مطیعان که کشتی‌شان پُر مِی‌ بادا! مصرع زیر هم از نظامی است: ‌«ز حوضک‌های می پُر کرده کشتی» به‌نظر می‌رسد مصرع دوم آرزوی دچار توفان شدن کشتی یاغیان باشد که در اینصورت می‌شود: چو یاغی گشت‌، بادش تیز گشتی. در نسخهٔ چاپی «دشتی» نوشته شده است.