هوش مصنوعی: ای آوازخوان، آهنگی دل‌نواز بساز که بر رشته‌های این ساز زیبا نواخته شود.

هوش مصنوعی: آن راهی که انسان را از سختی‌ها آزاد کند، در دل شب‌های تاریک، به او روشنایی و امید می‌بخشد.

هوش مصنوعی: این جمله به این معنی است که شخصی هنرمند و ماهر در نوشتن، به نام سکندر، این سخنان را به زیبایی و با هنری خاصی به ثبت رسانده است.

هوش مصنوعی: کسی که برای دو قرن شناخته شده است، نامش بر سر زبان‌هاست، زیرا او قدم‌هایی در شرق و غرب گذاشته است.

هوش مصنوعی: به گفته دیگران، تو به گونه‌ای به میدان آمده‌ای که با قدرت و ایمان، کارهایی را انجام می‌دهی که مانند تیغی در آغاز صبح، تند و برنده هستند.

هوش مصنوعی: شخصی که در گفتار خود در مورد زیبایی و جذابیت سخن می‌گوید، موهای بلند و زیبا دارد که به طرز خاصی پیچیده و مرتب شده‌اند.

هوش مصنوعی: در لحظه‌ای که خواب به سراغ انسان می‌آید، زمان به گونه‌ای پیش می‌رود که گویی دو قرن از نور خورشید دور شده‌ایم.

هوش مصنوعی: دیگر آموزگار داستانی گفت که او دو قرن در این دنیا زندگی کرده است.

هوش مصنوعی: در جایی دیگر، فیلسوف ابومعشر در کتاب «الوف» به گونه‌ای دیگر درباره جهان صحبت می‌کند.

هوش مصنوعی: زمانی که زمان پایان سکندر فرا رسید، مردم درباره وقوع مشکلات و تغییرات در زندگی خود فکر می‌کردند.

هوش مصنوعی: یونانیان عشق و محبتش را بر روی کاغذ به تصویر کشیدند.

هوش مصنوعی: زمانی که هنرمند با دقت و مهارت به جایگاه خود می‌رسد، جلوه‌ای زیبا و شگفت‌انگیز را خلق می‌کند که شایسته و درخور است.

هوش مصنوعی: دو تصویر دیگر بر تن زیبای معشوق نقش بسته است؛ یکی در سمت راست و دیگری در سمت چپ.

هوش مصنوعی: دو قرن است که بر سر این هیکل، آثاری از لاجورد و طلا نقش بسته است.

هوش مصنوعی: مردی که به مطالعه و شناخت امور الهی می‌پردازد، به دو فرشته‌ای که به خوش علمی و خوش‌قد و قواره هستند، لقبی زیبا داده است.

هوش مصنوعی: در این جسمی که خداوند زیبا ساخته، فرشتگانی در دو طرف آن حضور دارند.

هوش مصنوعی: وقتی آن سه شخصیت با شجاعتی که از دو شخصیت به دست آوردند، به یکی از آن دو شخصیت تبدیل شدند.

هوش مصنوعی: از یونان نقل شده که داستان سکندر در سرزمینی دیگر به گوش رسید و برای آنجا یادآوری شد.

هوش مصنوعی: مدح و ستایش آن‌ها در هر نقطه‌ای شنیده می‌شود و زینت و آرایش کارگران رومی را به نمایش می‌گذارد.

هوش مصنوعی: عرب‌ها وقتی به اسکندر نگاه کردند، تصور دیگری از او پیدا کردند.

هوش مصنوعی: آن‌ها بر این باور بودند که آنچه برسرشان آمده، به دلیل قدرت و سربلندی است، نه اینکه فرخنده فرشته‌ای مانند اسکندر در کار باشد.

هوش مصنوعی: به همین دلیل در تردید و شک قرار گرفته‌اند که به صاحب دو قرن، عنوان و نام داده‌اند.

هوش مصنوعی: تنها خداوند دانایی به من گفت که این دو گوش، از حد و اندازه فراتر بود.

هوش مصنوعی: در مورد گوش تو که مانند تاجی از طلا آراسته شده، طوقی به زیبایی آویخته بود.

هوش مصنوعی: تو نسبت به طلا و جواهر، مانند گنجشکی هستی که از چشم مردم پنهان می‌ماند. یعنی ارزش‌هایی در درون خود داری که دیگران از آن بی‌خبرند.

هوش مصنوعی: جز تنها کسی که موهایش را تراشیده و غلام اوست، هیچ‌کس پیامی به گوش او نرساند.

هوش مصنوعی: مگر آنکه آن غلام از دنیا رفت، در این صورت به دیگری برای شکل دادن و تراشیدن نیاز پیدا کرد.

هوش مصنوعی: استادی آمد و موی سر او را که به خوبی پوشیده شده بود، برگرداند و نمایانش کرد.

هوش مصنوعی: وقتی مو از سر نگهبان رها شد، او به آرامی شروع به صحبت کرد.

هوش مصنوعی: اگر راز این گوش که با زینت پوشیده شده را بگویم، هیچ‌کس آن را نمی‌شنود.

هوش مصنوعی: به قدری تو را عذاب می‌دهم که حتی چیزهایی را که نباید به کسی بگویی، در دل‌ات هم نخواهی گفت.

هوش مصنوعی: آن مرد حلقه را در گوش کرده و به سخنان گوش می‌سپارد، به گونه‌ای که دیگر زبان را فراموش کرده است.

هوش مصنوعی: او این حرف را به هیچ‌کس در دنیا نگفت، زیرا در دلش به آن اعتقاد نداشت و آن را کفر می‌دانست.

هوش مصنوعی: کسی که راز خود را پنهان کرده، دچار اندوهی عمیق می‌شود؛ زیرا نگه داشتن یک راز می‌تواند به دل انسان آسیب بزند و او را غمگین کند.

هوش مصنوعی: روزی، فردی به خاطر دلتنگی‌اش از کاخ خود بیرون رفت و به یک دشت وسیع رفت.

هوش مصنوعی: در یک گوشه تاریک، چاهی عمیق و بزرگ وجود داشت که سخنی را در آن انداختند.

هوش مصنوعی: وقتی شاه دنیا این سخن را گفت، همه گوش‌ها به دقت شنیدند و دل‌ها از هیجان خالی شد.

هوش مصنوعی: به آرامی به سمت خانه رفت و نفسش را در سینه حبس کرد.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که صدای دل‌نواز و دل‌خراش از چاهی تند و زنده به گوش می‌رسد، انگار که این نغمه یا ناله از عمق آن چاه به اوج می‌رسد. حس و حال عمیق و پر از احساس در این تصویر نهفته است که به نوعی درد و زیبایی را به نمایش می‌گذارد.

هوش مصنوعی: چرا دست دزدی که از زمین بلند شد، همچنان به بالا کشیدن و تصاحب کردن ادامه داد؟

هوش مصنوعی: یک چراندۀ بیابانی از راه رسید و نی‌ای را دید که از عمق چاه سر بر آورده بود.

هوش مصنوعی: او به شیوه شبانان کارش را شروع کرد، ابتدا زخم‌هایی زد و سپس به نوازش پرداخت.

هوش مصنوعی: در دل خود به فکر نیفتادی و به همین دلیل دلت را خوش کردی.

هوش مصنوعی: روزی شاه از کاخ بیرون آمد و در دشت راه رفت. در همین دشت، به چوپانی برخورد کرد.

هوش مصنوعی: یک نی را دید که از دور به صدا درآمد و شبان را به وجد آورد و آن مرز را که در آن قرار داشت، به حالت شور و شوق درآورد.

هوش مصنوعی: در نالهٔ نی، چنان رازی نهفته است که سکندر گوش‌هایش را به آن می‌سپارد.

هوش مصنوعی: در آن زمان قضاوت، مدتی بر آهنگ وضع او تأمل کرد ولی نتوانست به نتیجه‌ای درباره‌اش برسد.

هوش مصنوعی: شبان را به نزد خود دعوت کرد و از او پرسید که راز شب چیست. شبان هم راز آن نی را دوباره بیان کرد.

هوش مصنوعی: این نی از اعماق چاه سر برآورده است و صدایش از هر نوع قندی که در نیستان وجود دارد، شیرین‌تر است.

هوش مصنوعی: زخمی که خودم به خودم زدم، از بین نرفت و کسی که زخمی به من زد، تا زمانی که زخم عمیق نشود، نتوانست آن را فراموش کند.

هوش مصنوعی: او دارای جان و عشق است و عشقش برای من مانند جان من می‌باشد، و در این حالت بی‌زبانی، خود را به زبان من نزدیکتر می‌کند.

هوش مصنوعی: این داستان شگفت‌انگیز شاه باعث تعجب شد و او به سمت وطن خود راهی شد.

هوش مصنوعی: وقتی تنهایی برخواسته شد، فردی را برای ملاقات با تراشنده فرستاد و او را به نزد خود دعوت کرد.

هوش مصنوعی: او به او گفت: ای مرد، با احتیاط سخن بگو و از رازها و نکته‌های پنهان پرده بردار.

هوش مصنوعی: به کی رازی از من گفتی و با چه کسی درباره‌اش صحبت کردی؟ این حرف را به گوش چه کسی رساندی؟

هوش مصنوعی: اگر بتوانی با شجاعت و صداقت صحبت کنی و آزادانه نظراتت را بیان‌کنی، به امنیت و آرامش می‌‍رسی؛ وگرنه اگر سکوت کنی و تسلیم مشکلات شوی، ممکن است به خطر بیفتی و آسیب ببینی.

هوش مصنوعی: کسی که این داستان را شنید، بهتر از بیان حقیقت، جوابی نمی‌تواند بدهد.

هوش مصنوعی: در ابتدای کار، با احتیاط و دقت به سمت هدف خود پیش رفت و در حین حرکت، خواسته‌اش را ابراز کرد و با آن خواسته، صحبت‌هایی هم انجام داد.

هوش مصنوعی: زمانی که شاه با من چنین عهدی کرد، من به گونه‌ای عمل می‌کنم که همچون پرده‌پوشی بر عروسانی که در انتظار هستند، پوششی به خود بگیرم.

هوش مصنوعی: دل من از راز پنهانی پر شده و داستان آن به مانند چیزی در چاهی عمیق نهفته شده است.

هوش مصنوعی: من جز این چیزی به کسی نگفته‌ام، ای نیک‌نظر؛ و اگر چیزی گفته‌ام، باد به جان دشمنم باشد.

هوش مصنوعی: وقتی پادشاه متوجه شد که او رازهای دلش را پنهان کرده، تصمیم گرفت که بر اساس حقیقتی که در دل او وجود دارد، حقیقت را بپرسد و داستان او را بفهمد.

هوش مصنوعی: او به حریفش فرمان داد که کار بزرگی انجام دهد و از دل چاه عمیق ناله‌ای بلند کرد.

هوش مصنوعی: وقتی که پرده کنار رفت و نفس به حقیقت رسید، همان راز پنهانی را شنید که مخصوص شاه بود.

هوش مصنوعی: آگاه شد که در این دنیای بزرگ هیچ چیزی نمی‌تواند پنهان بماند و همه چیز در نهایت آشکار می‌شود.

هوش مصنوعی: با یادکردن از خوبان و نیکوکاران، فردی به آزادی دست می‌یابد و از خطرات نیز رهایی می‌یابد.

هوش مصنوعی: بدان که از غنچهٔ سرخ، هر آن چه به شکوفه تبدیل می‌شود، همان چیزی است که به تکامل و رشد می‌رسد.

هوش مصنوعی: آتش که در دل سنگ سرسخت به وجود بیاید، در نهایت اثر خود را نشان می‌دهد و حقیقت نمایان می‌شود.