هوش مصنوعی: هر زمانی که می‌گذرد، دنیا به شکلی جدید به ما درس خواهد آموخت.

هوش مصنوعی: نغمه‌ای جدید و متفاوت در دنیا به وجود می‌آورد که با گذشته‌اش متفاوت است.

هوش مصنوعی: چون بازیگری از پشت پرده بیرون می‌آید و نقش خود را به نمایش می‌گذارد، به این معناست که انسان‌ها نیز در زندگی مانند بازیگران هستند و در لحظات مختلف، شخصیت‌های متفاوتی را به نمایش می‌گذارند.

هوش مصنوعی: بدان بدن با جادوی خود برای مدتی مردم را دلبسته و شیدا می‌کند.

هوش مصنوعی: وقتی که فردی سالخورده در جسم خود دچار آسیب شود، شخصی جوان و قوی‌تر این آسیب را جبران خواهد کرد و قدرت و انرژی را در دست خواهد گرفت.

هوش مصنوعی: سخن نو با زیورهای قدیمی تزیین می‌شود و به این صورت نوای تازه‌ای را به گوش می‌رساند.

هوش مصنوعی: زمان به زمان، شاخه‌های نخل به آرامی بالا می‌آیند و قد می‌کشند.

هوش مصنوعی: زمانی که گوهری با ویژگی‌های خاص خود گم شود، گوهری دیگر با خصوصیات متفاوت از دل سنگ پدیدار می‌شود.

هوش مصنوعی: عروس من را تنها با شناختن سیما و چهره‌اش، همین تازگی و زیبایی او کافیست و نیاز به درک عمیق‌تری نیست.

هوش مصنوعی: اگر از این نامه دور نشوی، پس بوسه‌ای را بزن و بدان که گفتن این سخن تازگی دارد.

هوش مصنوعی: من آن اسب چابکی هستم که به خاطر تمرین و تلاش، از حالت وحشی به فرمان‌برداری رسیده‌ام.

هوش مصنوعی: به چه گنجی دست یافته‌ایم که چیزی از آن برای ما به ارمغان نیاورده است، افسوس که جوانی ما از دست رفته است.

ابرش یعنی اسبی که بر پوستش خال‌های سفید دارد

در کوره‌ و کارگاهی که از آهن آیینه می‌سازند تکه‌های آهن را که بکار آیینه‌سازی نمی‌آید برای ساخت جوشن استفاده خواهند کرد. (آیینه‌های قدیمی از فلز بوده‌اند‌)

هوش مصنوعی: هر کسی که توانایی بیان و سخن‌گفتن دارد، همیشه یک صدایی درونی دارد که او را در مسیرش یاری می‌کند.

هوش مصنوعی: قبل از این، زمانی که سخن‌های زیبا را بیان می‌کردی، فکر و اندیشه‌ات از عمق وجودت و تلاش‌های دشوار زاییده می‌شد.

هوش مصنوعی: من یک شاعر داشتم که در خلوت با من به گفتگوهای پنهانی می‌پرداخت.

هوش مصنوعی: اکنون آن کسی که می‌نوشت و شعر می‌گفت، دیگر دیگر نمی‌تواند بگوید و من هم یاد گفتن را فراموش کرده‌ام.

هوش مصنوعی: یک شنونده‌ای بود که صدای می را می‌شنید، اما به‌دلیل مشغله‌های زندگی، از کار خود غافل شد و ناپدید گردید.

هوش مصنوعی: زمانی که شاه ارسلان رفت و در خاک آرام گرفت، دیگر چگونه می‌توان در چنین شرایطی سخن گفت؟

هوش مصنوعی: اگر بخت و اقبال به من کمک کند، شاید سخنی تازه و نو را بشنوم.

هوش مصنوعی: در تفکر و تأمل دربارهٔ این مسیرهای باریک، هم قدرت تن کم شده و هم از زیبایی چهره کاسته شده است.

هوش مصنوعی: وقتی افکار و اندیشه‌هایم به شدت با هم درگیر شدند، شب فرارسید و مرا در خواب خود برد.

هوش مصنوعی: شبی که در آن احساساتم به شدت متراکم و تنگ شده، تاریکی بسیار بیشتری را تجربه می‌کنم، در حالی که راهی که از دل تجربه‌ام می‌گذرد، به اندازه‌ی نازکی یک تار مو است.

هوش مصنوعی: در آن شب تاریک چگونه می‌توان مسیر را پیدا کرد؟ در این راه چگونه می‌توان چاه را دید؟

هوش مصنوعی: آسمان در موقعیتی قرار دارد که مثل دژی است که نیل در آن به عنوان نگهبانی برای مراقبت از آن ایستاده است، مانند پشتیبانی که در کنار فیل است.

هوش مصنوعی: بر روی این سبزه که شبیه آهو طراحی شده، عطر و بوی خوشی از زمین پراکنده شده است.

هوش مصنوعی: نه چراغی که دور از پروانه است، و نه پروانه‌ای که به نور اهمیت دهد.

هوش مصنوعی: در آن شب، من نشسته بودم و دانشی را در دست داشتم که از افکار و آرزوهای تاریکم عمیق‌تر بود و رنگ آن شب نیز به گونه‌ای بود که حال و هوای آن را نشان می‌داد.

هوش مصنوعی: در عمیق‌ترین چاله‌های دریا، گاهی به دنبال غنایم برویم و گاهی هم ناشیانه چیزی را رها کنیم.

هوش مصنوعی: وقتی که شب به نیمه خود می‌رسد، دو بخش دیگر از آن باقی‌مانده که هر کدام طولانی‌تر از دیگری است.

هوش مصنوعی: زمان به آرامی پیش می‌رود و شب به حالت سکوت و خاموشی درآمده است.

هوش مصنوعی: من از ابتدای شب در این مکان تنگ و محدود، لباس هفت رنگی را می‌بافتم.

هوش مصنوعی: من گاهی از این خُم لاجوردی، مشروباتی به رنگ آبی و گاهی به رنگ زرد می‌ریزیم و به طرز خاصی شگفت‌انگیز و دل‌انگیز به نظر می‌رسند.

هوش مصنوعی: من در ابتدا این پرورش و تربیت را داشتم، اما در واقع، نعمت اصلی در بخشش و generosity دوستی است که در کنارم قرار دارد.

هوش مصنوعی: عماد خویی، مرد بزرگ و محترمی است که به خاطر قامت بلندی که دارد، همه به او احترام می‌گذارند و سرشان را به نشانه احترام برای او بالا نگه می‌دارند.

هوش مصنوعی: جهان به خاطر سخاوت و generosity پر از جواهرات کلام شده است. سخنان با ارزش همچون جواهراتی در دل این سخاوت جای دارند.

هوش مصنوعی: در این دنیا کسی را ندیدم که در این مکان قدیمی، علاوه بر او، هم سخاوت و هم دانش داشته باشد.

هوش مصنوعی: اگر عطارد (سیاره) مشتری را ببیند، انگشترش را با این نشان برمی‌دارد.

مدبری‌: بخت‌برگشتگی، متضاد آن مُقبلی (نیک‌بختی‌، بخت‌یاری) است. 

هوش مصنوعی: زندگی مملو از مشکلات و ناراحتی‌هاست و نه کسی می‌تواند غم ما را درک کند و نه کسی برای همدلی و همراهی در کنار ماست.

هوش مصنوعی: چندین سخن از یک مادر زائیده می‌شود؟ آیا یک نخل می‌تواند بیش از یک خرما بدهد؟

هوش مصنوعی: آن شب، من نه خواب داشتم و نه چیزی خورده بودم و در این برکه آبی رنگ غرق در افکار و احساسات بودم.

هوش مصنوعی: شبی که در آن، چون در چاهی عمیق افتاده، هیچ نشانی از نور خورشید و ماه نیست.

هوش مصنوعی: شبی که به شدت تاریک بود و به اندازه‌ای تاری داشت که حتی نور هم در آن نمی‌توانست جلوه کند.

هوش مصنوعی: من از فرصت و نعمت پادشاهی، کمند و دام بزرگی به دست گرفتم و به دنبال شکار آهوهای شجاع و سرگشته‌ای هستم.

هوش مصنوعی: یک طرحی در عمق دریا به تصویر کشیده شده که به شکل ماهی‌های بزرگ و شگفت‌انگیز است.

هوش مصنوعی: حاکم به ستاره‌ها نگاه کرده و به خوبی زمان را پیش‌بینی کرده است.

هوش مصنوعی: بدان که من می‌خواهم به شاه هدیه‌ای بدهم که ترکیبی از لشکر چین و حبش است.

هوش مصنوعی: به خانه‌ای که هدف نهایی است، رسیده‌ام و تمام تلاش‌هایم را در طول روز و شب انجام داده‌ام.

هوش مصنوعی: در این بیابان بی‌پناه و خوف، که بی‌نظمی و بی‌ثباتی حاکم است، تنها امید من به توست تا به من کمک کنی و مرا نجات دهی.

هوش مصنوعی: جستجوگر مروارید با تیشه به معدن رسید و دیگر نیازی به تحمل درد و رنج دل نبوده است.

هوش مصنوعی: هنگامی که نور طلاگون خورشید به بالای کوه تابیده می‌شود، گویی که با یک طناب بر روی قله کوه کشیده شده است.

هوش مصنوعی: من شب را بیدار ماندم و اکنون با آرامش، جشنی را تدارک دیده‌ام.

هوش مصنوعی: بر روی تخت سلطنت در کوی عارفان نشستم.

هوش مصنوعی: من یک سفره‌ی جدید برای تفکراتم سر و سامان دادم و آن‌ها را به تصویر کشیدم.

هوش مصنوعی: نوشیدنی و میوه و گیاه معطر، تنها هم‌صحبت و هم‌دل من هستند و دیگر هیچ چیز.

هوش مصنوعی: زمانی که شراب مستی مرا گرفته بود، در کنار راجع به سخاوت گفتگو می‌کردم.

هوش مصنوعی: ابرهای بلند شروع به غریدن کردند و گنج‌های درونشان، مانند مروارید، به زمین افتادند.

هوش مصنوعی: دل من پر از آتش و احساسات سوزان است و سرنوشتم هم به نوعی با قدرت و شجاعت مرتبط می‌شود. با این حال، زبانم در کارهایی که انجام می‌دهم، به تندی و شدت سخن می‌گوید.

هوش مصنوعی: مردان باید در دو موقعیت دلیر و شجاع باشند: یکی هنگام روبرو شدن با خطرهایی مانند آتش و دیگری در برابر دشمنانی مانند شیر.

هوش مصنوعی: آیا آتش و شیر از یک جنس هستند که از هر چیزی که در دام و دشت وجود دارد، تغذیه می‌کنند؟

وقتی خو‌ش‌اقبالی و نیک‌اختر‌‌ی، هنر و خنیاگری‌ِ زهره را به من بخشید و خرد و حکمت مشتری را به من عطا کرد.

(آن‌گاه سراییدم) و زمانی از شعر، زیورهایی لطیف و زیبا ساختم و زمانی از نظم، دَرهای تازه‌ای از گنج حکمت و خرد گشودم.

جهانی را پر از گوهر و جواهر کردم و (وقتی دیدم که) گوهرخری عالی چون شاه داشتم

بار دیگر به معدن گنج دست بردم و زمین را از هر‌چه گنج بود تهی کردم.

این‌ها، ادعای پوچ و بی‌اساس نیست، این زر و این آتش (هر دو حاضر است‌)، می‌توان (زر سره را) آزمود

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر بیان می‌کند که به تازگی کلاهی با طراحی جدید و زیبا ساخته است و همچنین به رنگ آبی خاص و دلنشینی اشاره می‌کند.

این نظم که همچون حریر چین لطیف و خوش‌نگار است خواهی دید که تا کجا خواهد تاخت و تا کجا در‌خواهد نوردید.

هوش مصنوعی: شکستگی و ناملایمات زندگی باعث می‌شود که باید به درستی عمل کنیم و از مشکلات گذشته درس بگیریم تا در آینده بهتر رفتار کنیم.

هوش مصنوعی: سال‌هاست که کسی در این دنیا از چنین گوهرهای ارزشمندی چیزی به دست نیاورده است.

هوش مصنوعی: فروشندهٔ جواهر نمایان شد، باید از او خرید کرد.

هوش مصنوعی: هنگامی که پادشاه دستور داد تا باغی را تزئین کنند، به کاشت سمن (گل یاس) و آراستن سروها نیز پرداختند.

هوش مصنوعی: این بیت به توصیف قدرت و تأثیرگذاری فرهنگ و آموزش در پرورش و تکامل شخصیت اشاره دارد. به عبارتی، می‌توان گفت که سرسبزی و رشد فرهنگی و اجتماعی، به هوش و فضیلت یک فرد وابسته است که می‌تواند با آگاهی و فهم صحیح از زندگی، دیگران را نیز تحت تأثیر قرار دهد.

هوش مصنوعی: در باغ یک سرو زیبا وجود دارد که به یاد او، جمعی دور هم نشسته و نوشیدنی می‌نوشند.

هوش مصنوعی: هرچه در این سبک گفته شده، به شیوه‌ای نو تکرار خواهد شد.

هوش مصنوعی: برای داشتن تفکر و اندیشه‌ای نافذ و تیز، باید دل آماده و نیرومند باشد، زیرا صرف استفاده از قدرت و زور چاره‌ساز نیست.

هوش مصنوعی: گفتگو کردن برای کسی ساده است که پیش از آن، کلمات و جملاتش به خوبی نظم و ترتیب یافته باشد.

هوش مصنوعی: کسی که بتواند از سنگ، جواهر استخراج کند، به همین ترتیب در سختی هم می‌تواند سخن ارزشمندی را به دست آورد.

هوش مصنوعی: این خیالات زیبا و نادرست، باعث شده که احساسات عمیق من به شدت درونم زیر و رو شود.

هوش مصنوعی: به دلیل گرما، بخار و دودی در ذهنم ایجاد شد و خشکی بدنم باعث شد که به حالت شکنندگی و آسیب‌پذیری برسد.

هوش مصنوعی: به آرامی و با صبر با او رفتار کن و برای عشق و محبتش صبر و استقامت داشته باش.

هوش مصنوعی: به جایی دقت کن که سخن در آنجا آغاز می‌شود؛ من چه می‌گویم و او چگونه مسیر خود را می‌سازد.

هوش مصنوعی: نمی‌دانم این حرکات و جادوهای جذاب چگونه در این چاه پر از راز و رمز به وجود آمده‌اند.

هوش مصنوعی: چه کسی به این زهره یاد داده که زیر و زبر کند؟ چه کسی به او آموخته که نغمه‌های هاروت را بسازد؟

هوش مصنوعی: با این جادو که آب زردشت می‌برد، بسیاری از زندگان مانند آتش زنده می‌شوند.

هوش مصنوعی: کجا می‌شود که قطره‌ای به دریا برسد و خر، خرما بیاورد؟

هوش مصنوعی: من همچون ابری هستم که در این سمت شش‌طاق، آب را از دل خود به سرزمین‌ها و افق‌ها می‌بخشیدم.

هوش مصنوعی: همه مانند گیاهانی هستند که از من آب می‌خواهند و به باران من نیاز دارند تا سبز و سرزنده بمانند.

هوش مصنوعی: مانند سایه‌ای که از نور می‌تابد و در عین حال به خاطر ترکیب با آن، فاصله‌ای از خود دارد.

هوش مصنوعی: اگرچه من سرشار از شیدایی و هیجان هستم، اما خواب آرام آن‌ها نیز به خاطر وجود و تأثیر من است.

هوش مصنوعی: همه کسانی که فقط به لذت‌های زودگذر و مادی فکر می‌کنند، فقط نقش‌برگان و نویسندگان بی‌معنی هستند.

هوش مصنوعی: من از این نعمت و برکت بهره‌مند شدم چون دیگر چشمه‌ها را رها کردم و به این یکی توجه کردم.

هوش مصنوعی: در تنهایی خود، زنگارهای سرد و سخت را کنار زدم تا زیبایی و رنگی مثل یاقوت را در دل مینا بپرورانم.

هوش مصنوعی: چون من به آیینه نور افشانی کردم، جایی که پاکی وجود دارد، آن مکان هم پاک و روشن شده است.

هوش مصنوعی: آیا نشنیدی که از شفافیت و زیبایی چینی، حصار را به تصویر کشیده‌اند؟ چگونه است که رومیان، آن زیبایی را به دست آورده‌اند؟

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی به گنجی دست پیدا کنی، نباید از تلاش و کوشش دست برداری.

هوش مصنوعی: شخصی را به یاد بیاور که با عقل و خرد خود از ویرانه‌ها و مشکلات چیزی برنمی‌آورد و در واقع، هیچگاه از ناامیدی و شکست درمانده نمی‌شود. او به رغم همه مسائل، به زندگی و رو به جلو ادامه می‌دهد.

هوش مصنوعی: بسیاری از خواب‌ها ممکن است در ابتدا ترسناک به نظر بیایند، اما زمانی که صبح پیروزی و روشنی می‌آید، آن‌ها می‌توانند احساس نشاط و شادابی را به ارمغان بیاورند.

هوش مصنوعی: بسیاری از چیزها هستند که در دل آدم ترس ایجاد می‌کنند، اما در نهایت باید به خاطر آنها سپاسگزار باشیم.

هوش مصنوعی: جهان پر از اظهارنظرها و ادعاهای مختلف شده و من نگرانم که این صحبت‌ها به نزاع و خونریزی منجر شود.

هوش مصنوعی: زمانی که باران زیادی در فصل تابستان ببارد، هوا سرد می‌شود، مانند زمانی که مادربزرگ از سن و سال خود می‌گوید و حالش تغییر می‌کند.

هوش مصنوعی: وقتی باران می‌بارد، هوا را مرطوب می‌کند و این رطوبت می‌تواند کثیفی‌ها را از بین ببرد، اما آفتاب به تنهایی نمی‌تواند آن کثیفی‌ها را بسوزاند و پاک کند.

هوش مصنوعی: زمانی که انسان به عادت‌های خود عادت کند، از تاثیرات و زیبایی‌های لطیف زندگی دور خواهد شد.

هوش مصنوعی: وقتی که رطوبت از باران و آب بلند می‌شود، لحظه‌ای سرنوشت ساز برای نفس و زندگی انسان به وجود می‌آید.

هوش مصنوعی: برای آنکه شوری به وجود آوریم، باید آتش روشن کنیم تا بتوانیم صندل، عود و گل را بسوزانیم و عطر خوشی ایجاد کنیم.

هوش مصنوعی: من مانند عود سوزی هستم که در محفل پادشاه، تنها چیزی که دارم، همین نگاه وفادارم است.

هوش مصنوعی: خداوند مرا برای بندگی خود خلق کرده است و غیر از این خدمت، کاری از من برنمی‌آید.

هوش مصنوعی: انسان خوب و بد را از تجربه‌های زندگی می‌آموزد و نمی‌تواند از تغییرات و نوسانات زندگی فرار کند.

هوش مصنوعی: هرکسی که به چیزی برسد، با آن سازگار می‌شود؛ اما آسمان بر کسانی که در ستیز هستند، ذلت و خواری می‌آورد.

هوش مصنوعی: این دنیا نمی‌تواند بدون وجود هنرمندان و خالقان هنر، جلوه‌ای از زیبایی و صدا پیدا کند. به عبارت دیگر، اگر نوازندگان و هنرمندان نباشند، جهان نیز توانایی خلق موسیقی و زیبایی را نخواهد داشت.

ابریشم در اینجا منظور زه و تار ِ ساز است که امروزه غالبا سیم ِساز خوانده می‌شود.

هوش مصنوعی: دو کرم در حال دعوا هستند، یکی ادعای آبی بودن و دیگری ادعای آتشینی دارد.

هوش مصنوعی: در یک مکان، کسی مشغول بافتن پارچه ابریشمی است و در جایی دیگر، کاروانی برای حمل و نقل این پارچه‌ها آماده شده است.

هوش مصنوعی: دو مگس در خانه عسل وجود دارد که مانند شمع، پروانه را فریب می‌دهد.

هوش مصنوعی: یک مگس می‌تواند باعث ایجاد مشکل و دردسر شود، همانطور که دزدی ممکن است به سراغ دیگری برود و بدون اینکه دیده شود، به او آسیب برساند.

هوش مصنوعی: یکی از آن مگس‌هایی که عسل درست می‌کند، بهتر از صد مگسی است که فقط عسل می‌خورد.

هوش مصنوعی: قبل از اینکه کارد ضربتی بزند، همانند پرنده‌ای که در آشیانه‌اش آشفته شده، فریاد کباب به گوش می‌رسد.

هوش مصنوعی: از حس طمع و چشم‌داشت زیاد، چه چیزی می‌توانی به دست آوری؟ زیرا گاهی ممکن است به نتیجه‌ای سوخته و بی‌فایده برسی و گاهی نیز به موفقیتی نیمه‌کاره و ناقص.

هوش مصنوعی: اگر در دل آتش عشق بسوزی، با وجود درد و رنجی که می‌کشی، رشد می‌کنی و بارور می‌شوی؛ اما اگر هیچ تلاشی نکنی و در شرایط سخت خود را محکی نزنی، زندگی‌ات بی‌روح و بی‌فایده خواهد بود.

هوش مصنوعی: آسمان مانند اژدهایی است با هفت سر که از کدام زمان می‌تواند به زخم‌هایش سپر بزند؟

هوش مصنوعی: در این ظرف که شبیه به تشت است، آب زلالی وجود دارد، اما در واقع، آسمان مانند غربالی از خاک است و درون این تشت، خون جاری است.

هوش مصنوعی: اگر او با تو مانند تشت رفتار کرد، تو نیز باید مانند غربال با او برخورد کنی.

هوش مصنوعی: کجا ممکن است که خاک در جایی باشد و آب در جایی دیگر، در حالی که چاره‌ای جز جداسازی آنها نیست؟

هوش مصنوعی: این خم نیلگون، جادوگری است که از آن رنگ‌های مختلفی بیرون می‌آید.

هوش مصنوعی: اگر کسی از قدرت جادوگری بهره‌مند شود و خمر (مست) باشد، باید بداند که در کنار او جادوگران زیادی وجود دارند.

هوش مصنوعی: به حساب آسمان و ستاره‌ها توجه نکن، زیرا در واقع آنها تفاوت‌های زیادی دارند و تغییراتشان هرگز ثابت نیست.

هوش مصنوعی: زمانی ما در جایگاه بالا هستیم و گاهی در پایین؛ اگر تو این جا و آن جا را خوب ببینی، درست است که حالت را تغییر دهی.

هوش مصنوعی: در این فضا و محیط هیچ نزاعی با آسمان وجود ندارد، چرا که این فضا با هیچ کس همسو و هماهنگ نیست.

هوش مصنوعی: این زندگی مانند یک بازی است و چرخ روزگار بر اساس رنگ‌ها و تغییرات آن، در این چارچوب محدود نمی‌ماند.

هوش مصنوعی: هر کسی که خود را بزرگ و برتر از دیگران بداند، در واقع خود را در دام مشکلات و محدودیت‌ها گرفتار می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر روباه سرخ به سگان کلاه بدهد، آن‌ها مجبور به تسلیم او می‌شوند.

هوش مصنوعی: در این چهار طرف، چه کار کنیم؟ شکم مثل چهارپایی بزرگ شده و ما را به سمت خود می‌کشد.

آن‌گاه سر بر چار‌بالش خرسندی و بزرگی می‌نهیم که از دست این کنده عالم جسمانی و چهار‌عنصر برهیم. ( در بعضی نسخ بجای کنده‌، گنبد نوشته شده‌)

گریوه‌: بلندی‌، سر‌ابالایی‌.   مغاک‌: گودی‌، سرازیری‌‌.   رباط‌: کاروانسرا‌.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس از آن در به اینجا نیامده است، زیرا کسی نتوانسته از آن در بیرون برگردد.

‌فسرده کسی‌: بدا به حال کسی

خنک برق‌: خوشا برق آسمان‌!

‌(از بیت قبل‌) خوشا برق آسمان و ابر که بیش از لحظه‌ای در این دنیا نماند و به آن دل نبست، در یک لحظه زاد و در یک لحظه مرد‌؛ نه شمع که چند شب جان کند و با جان‌کندن مرد.

کسی که کشتی و قایق سالم و خوبی ندارد اول باید شنا‌گری را بیاموزد.

هوش مصنوعی: ماهی در عمق دریا به تأثیر باران و برف فکر نمی‌کند.

هوش مصنوعی: اسب صحرا به شتابنده‌ای که در حال حرکت است، اجازۀ خودنمایی می‌دهد، و این به این خاطر است که او در مسیرش هدفی مهم دارد.

هوش مصنوعی: جهان همانطور که هست، به دلیل فریب و حیله‌ها، گاهی به نفع تو می‌شود و گاهی به ضرر من.

هوش مصنوعی: آسمان جهانی است که از شدت رنج و درد، گاهی رنگی زرد به ما می‌دهد و گاهی ما را به رنگ آبی درمی‌آورد.

هوش مصنوعی: در این مسیر، تنها کسانی می‌توانند موفق به درک و شناخت قواعد آن شوند که آگاهی و تجربه کافی داشته باشند.

هوش مصنوعی: من قابلیت هدایت و راهنمایی را دارم، اما نمی‌دانم چگونه این کار را پیش ببرم.

هوش مصنوعی: زمانی خواهد رسید که مرگ به سراغم بیاید و در آن لحظه، دیگر هیچ امیدی به زندگی نخواهم داشت.

هوش مصنوعی: دوباره غفلت به سراغم آمده و مرا در خواب و بی‌خبری فرو برده است.

هوش مصنوعی: در خواب و خیال فرو رفته‌ام و زندگی‌ام را همچون داستانی سپری می‌کنم.

هوش مصنوعی: با چنین بالی چطور می‌توانم پرواز کنم؟ و با چنین پاهایی، چگونه می‌توانم به هدفی برسم؟

هوش مصنوعی: من در این چهار سو که مخالف است، حرکت می‌کنم و به هیچ چیزی وابسته نیستم، حال چه پیر باشم و چه جوان.

هوش مصنوعی: اگر به کارهای اهل wisdom و تجربه مشغول شوم، از دیگران و جامعه جدا می‌شوم.

هوش مصنوعی: اگر با این جوانی و وجود پرتوان خودم، زندگی را برای کسانی که دوستشان دارم، به جان بخرم و به آنها خدمت کنم، آرامش و خوشبختی را تجربه می‌کنم.

هوش مصنوعی: بهتر است که با هر فردی به اندازه و شان او برخورد کنم و از او درسی تازه بیاموزم.

هوش مصنوعی: آیا باید با این همراهی چند نفر، این بند را بگسلم و رنج ببرم؟