هوش مصنوعی: دل من از شکیبایی دور است و امشب دلم می‌خواهد نغمه‌ای بشنوم که مرا فریب دهد و خوشحال کند.

هوش مصنوعی: آن سماع و موسیقی که وقتی دل به آن گوش می‌سپارد، ما را از حالت بی‌خبری و بی‌هوشی بیرون می‌آورد و دوباره به هوش می‌آورد.

هوش مصنوعی: سخن‌سنج با دقت و مهارت، این گوهر را از میان دُرج (خزانه) بیرون آورد و به شکل زیبا و باشکوه ظهور داد.

هوش مصنوعی: وقتی که پادشاه از سمت مشرق بیرون آمد، به سمت جنوب تخت خود را بر افراشت.

هوش مصنوعی: فضای جهان مانند یک سازنده است که به کمک آن، زمان زمین را به شکلی دلنشین‌تر و زیباتر می‌سازد.

هوش مصنوعی: صبح وقتی که نور خورشید درخشان می‌شود، بوی دلپذیر و تازه‌ای مانند عطر ترنج از آب این جوی سبز به مشام می‌رسد.

هوش مصنوعی: از آن محل زندگی خود بیرون آمدند و به سوی جایی تازه حرکت کردند.

هوش مصنوعی: کارشناسان راه به ما نشان دادند که وقتی پادشاه از این محل کوچ کند، شرایط تغییر خواهد کرد.

هوش مصنوعی: دهکده‌ای را می‌بینم که به زیبایی بهشت است، جایی که زمینش پر از سبزه، آب و محصولات کشاورزی است.

هوش مصنوعی: در آنجا مردمانی هستند که همه پیروزی و حاکمیت را کنار گذاشته‌اند و دست از اطاعت فرمان خدا برداشته‌اند.

هوش مصنوعی: جز در سایه‌ی پادشاهان، هیچ‌کس نمی‌تواند به آرامش و راه درست برسد.

هوش مصنوعی: وقتی شب، خورشید را در پیاله خود جای داد، در آن شب، شاه در آرامش قرار گرفت.

هوش مصنوعی: وقتی خورشید مانند طاوس بال‌های زرین خود را باز می‌کند، هلال آبی رنگی به وجود می‌آید.

هوش مصنوعی: انسانی که به دنبال دنیا و نعمت‌های آن است، در زندگی خود امکانات و شرایط مناسبی را فراهم کرده و بختش به او روی آورده است.

هوش مصنوعی: شخصی با آرامش و وقار در حال حرکت بود و به گونه‌ای رفتار می‌کرد که گویی به سوی سرنوشتی محتوم می‌رفت، مشابه به داستان بهرام گور که با چالش‌ها و مشکلاتی مواجه بود.

هوش مصنوعی: سبزه و جوی و باغ به وجود آمدند و جهان مانند چراغی روشن شد.

هوش مصنوعی: دهی مانند بهشت است که با زیبایی و صفا زینت یافته و همچون بهشتیان، خوش‌لباس و شاداب است.

هوش مصنوعی: وقتی پادشاه به دهكده سرپرستان رسید، ده را دید اما متولی یا رئیس ده را ندید.

هوش مصنوعی: در این جهان، نه تنها یک خدا وجود دارد، بلکه بسیاری از خدایان هم دیده می‌شوند. اما در میان انسان‌ها، هیچ‌کس نمی‌تواند به واقعیت خدایی را نشان دهد و در هیچ دلی نیز نشانی از حقیقت خدا دیده نمی‌شود.

هوش مصنوعی: هر فردی در زندگی خود، از نشانه‌ها و جلوه‌های گذشته‌اش نشأت می‌گیرد؛ مانند اینکه افرادی که از گِل (زمینه‌های اولیه) رشد کرده‌اند، به ویژگی‌هایی دست می‌یابند که نشان‌دهنده تجارب و امکانات موجود در زندگی‌شان است.

هوش مصنوعی: در هر کجای زندگی، با فریب و نیرنگ، عده‌ای وجود دارند که از شرافت و مردانگی به دورند و فقط به منافع خود فکر می‌کنند.

هوش مصنوعی: پس سی یا چهل روز یا حتی بیشتر، به جستجوی سرگشته‌ای از مردی گذشت.

هوش مصنوعی: سر تو از مغز پر بود، اما از پی و هدف خالی مانده‌ای و در عین حال بر بدنت چاقی و فربهی حاکم است.

هوش مصنوعی: آن سرسخت را به جلو انداختند و از او درباره حال و روز خود پرسیدند.

هوش مصنوعی: به افرادی که بر سر مسئله‌ای جدل و خشم دارند، اشاره می‌کند. وقتی که بر استخوانی ضربه می‌زنند، صدای بلند و فریاد از آن برمی‌خیزد. این تصویر نشان‌دهنده شدت احساسات و تنش در آن موقعیت است.

هوش مصنوعی: امشب چه چیزهای خوب و بدی آشکار خواهد شد، فردا چه چیزهایی برای ما خواهد آورد.

هوش مصنوعی: صدایی از درون برخاست که شبیه به گفتار است.

هوش مصنوعی: فردا ممکن است از گرما و سرما به همین شکل باشد. این دنیا تاثیری بر ما دارد و ما را درگیر می‌کند.

هوش مصنوعی: آن تصویر در ذهنشان جا گرفته بود و به همین ترتیب، حرکت ماه و سال را تجربه می‌کردند.

هوش مصنوعی: زمانی که فرماندهٔ تدبیراندیش متوجه شد که یادگیری و آموزش از انگیزه‌های شوم وسوسه می‌آید.

هوش مصنوعی: دستور دادند که سرها را بشکنند و ظرف‌های روغن را از خانه‌ها بیرون ببرند.

هوش مصنوعی: خیلی از دلایل قانع‌کننده‌ای که او ارائه داد، درست بودند و به همین دلیل باعث شد که دیگران از نظریات ضعیف خود کنار بکشند.

هوش مصنوعی: آن‌ها آموزش دیده‌اند تا اصول دین‌داری و ارتباط با خدا و پیامبر را به خوبی بیاموزند.

هوش مصنوعی: به جمع افرادی با ایمان و دل‌دردان منصوب شد که می‌دانند چقدر باید به دل‌ها اهمیت دهند و از آن‌ها مراقبت کنند.

هوش مصنوعی: زمانی که کار آن سرزمین سامان یافت و مرتب شد، افراد به راه افتادند و به سوی هدفشان حرکت کردند.

هوش مصنوعی: شاه با چهره‌ای خوش‌بین و دلی شاد از آن مکان بیرون رفت و به سوی منزلگاه جدیدی حرکت کرد.

هوش مصنوعی: در اینجا بیان می‌شود که مسیر نهایی را به گونه‌ای ساماندهی کرده که مانند ستاره‌ها در آسمان، بر روی این راه آرامش و سکون حاکم شود.

هوش مصنوعی: راهی که در پیش دارم، پر از پیچ و خم‌های تاریک و تنگ است و هر قدمی که برمی‌دارم، با سختی‌های فراوان و موانع زیادی همراه است.

هوش مصنوعی: یک شمشیر بلند و تیز مانند کوه نمایان شد که آسیبش به جان انسان‌ها برمی‌گردد و خطر بزرگ دارد.

هوش مصنوعی: شاه کوه را از دور دید و متوجه شد که باید به آن سمت برود و مسیرش را تغییر دهد.

هوش مصنوعی: نیروهای نظامی از روی کوه‌های بلند و سخت بیرون می‌آیند، این نشان‌دهنده‌ی خستگی و فرسودگی جنگجویانی است که به سختی و رنج افتاده‌اند.

هوش مصنوعی: از تیزی و سختی آن سنگ، سم چارپایان بر روی آن سنگ سود می‌برد.

هوش مصنوعی: وقتی شاه دید که سم اسب به خاطر ساییدگی بر روی سنگ پولاد، آسیب می‌بیند، متوجه شد.

هوش مصنوعی: فرمان داد تا از پوست گاو و گور به چرم تبدیل کنند و از آن برای ساخت سم اسب استفاده کنند.

هوش مصنوعی: پارچه‌ها و کرباس‌های ضخیم را بر پای جانداران قوی و نیرومند خواهند بست.

هوش مصنوعی: همه مسافران و رهگذران باید مراقب باشند و از سنگی که باعث سقوط و آسیب می‌شود، دوری کنند.

هوش مصنوعی: با دستور پادشاه، راه را می‌پیمودند و زره‌ای از پولاد بر تن می‌کردند.

هوش مصنوعی: عده‌ای از افرادی که خدمتکار یا نگهبان راه بودند، نزدیک شاه رفتند.

هوش مصنوعی: یک مقدار سنگ آوردند که می‌گفتند این‌ها نشانه‌هایی از کینه‌ای است که از ناحیه‌ی اسب‌ها به وجود آمده است.

هوش مصنوعی: ما در سختی و مشکلات، به نشانه‌ای رسیدیم که نشان‌دهنده وضعیتی دشوار بود و از آن نشانه دوری جستیم.

هوش مصنوعی: ما به شدت بر آن ضربه زدیم و آن را به سختی نتوانستیم پاره کنیم، اما در نهایت فولاد زیر فشار و ضربه نرم و لطیف شد.

هوش مصنوعی: شاه با شمشیر تیز به سنگ زدن پرداخت، اما تنها باعث شکست و خرد شدن شمشیر شد.

هوش مصنوعی: هر جواهری که ساخته شده، با یک خراش یا آسیب، ارزشش از بین می‌رود و دیگر قابل استفاده نخواهد بود.

هوش مصنوعی: وقتی پادشاه مشاهده کرد که سنگ سختی را نرم کرده‌اند، نام آن را الماس گذاشتند.

هوش مصنوعی: او به هر کسی که با او صحبت می‌کند، می‌گوید که این شخص دارای ارزش و جوهره‌ای بسیار بالاست.

هوش مصنوعی: بدان که تحت تأثیر قرار گرفتن از چیزی، می‌تواند موجب شود که دیگران به راحتی از تو بهره‌برداری کنند و زیبایی‌های درونی‌ات را نادیده بگیرند.

هوش مصنوعی: او این کار را به هر کسی که بتواند به درستی راه را بشناسد و با سنگی که در دست دارد، انجام دهد، واگذار کرد.

هوش مصنوعی: زمانی که در میان لشکر این گفت و گو به وجود آمد، هر کسی به دنبال هدف خود رفت.

هوش مصنوعی: بسیاری از افراد تلاش کردند تا به مقام‌ها و مناصب بالا برسند، اما در نهایت، ارزش و کیفیت واقعی کمتر در دسترس قرار گرفت.

هوش مصنوعی: در اطراف کوه، دره‌ای وجود دارد که مانند دایره‌ای به دور آن کشیده شده و در آن دریا با زیبایی و شکوه خود نمایان است.

هوش مصنوعی: در آن سرزمین، الماس‌های زیادی وجود داشت که از آب در ظرف صاف و شفاف، بیشتر درخشش و روشنی داشتند.

هوش مصنوعی: در اینجا منظور این است که مانند دریا که جواهرات را از عمق خود بیرون می‌آورد، باید به دنبال ارزش‌های واقعی و معنوی بود، نه اینکه مانند دریایی باشیم که فقط مملو از چیزهای زشت و بی‌ارزش است. اهمیت در محتوا و کیفیت است، نه در ظاهر و سطحی‌نگری.

هوش مصنوعی: در میان مارها و موجودات خطرناک، خیلی از آن‌ها به طرز قابل توجهی فعال و شاداب هستند. کسی که شاهد این مارها بوده، چگونه می‌تواند آن‌ها را از فروشندگان جواهرات درخشان تمییز دهد؟

هوش مصنوعی: آیا نمی‌توان به گنج رسید مگر اینکه از راه پرخطر و دشواری عبور کرد؟ یعنی برای رسیدن به هدف‌های بزرگ و ارزشمند، باید با مشکلات و چالش‌ها روبرو شد و از آنها عبور کرد.

هوش مصنوعی: درست همان مسیری که به گنجینه می‌رسد، بسیار سخت و دشوار است و به نظر می‌رسد که راه رسیدن به آن ناپیداست.

هوش مصنوعی: وقتی شاه دید که آن محل استخراج الماس، مسیر عبوری دارد، مانند الماس‌های تیز و برنده است.

هوش مصنوعی: به دلیل نگرانی از مارها و همچنین زحمت دشوار راه، هیچ‌کس از سپاه به سوی دشت نرفت.

هوش مصنوعی: به اطراف نگریست و به دنبال راه حلی بود تا بتواند به آن دست یابد.

هوش مصنوعی: عقاب سیاه بر روی تپه‌های سنگی نشسته و هر یک از شکارهایش را به چنگ آورده است.

هوش مصنوعی: در چنین حالتی، وقتی عقابان پرنده را دیدند، عقاب‌هایی که فکر می‌کردند دست به خودسری زده‌اند.

هوش مصنوعی: دستور داد که هزار میش کار کنند، اما نبیند که این میش‌ها از نسل فربه و چاق هستند.

هوش مصنوعی: صدای خنده و خوشحالی‌شان به یکباره بلند می‌شود و سپس هر کدام از آن‌ها بی‌خبر از دیگری از هم جدا می‌شوند.

هوش مصنوعی: کجاست آنجا که الماس را زیر خاک ببینند؟ در همان جاست که به یکایک دلیران می‌دهند.

هوش مصنوعی: گوسفندانی که زنده بودند، پوستشان را به خاطر مطیع بودن و پیروی از فرمانی که برایشان صادر شده بود، کنده‌اند.

هوش مصنوعی: کجا کسی الماس را از دیگر چیزها تشخیص داده است؟ آن را تنها با کمی گوشت می‌توان شناخت.

هوش مصنوعی: به مانند الماس که در اثر حرارت و فشار کباب تغییر شکل می‌دهد، عقاب هم به خاطر این تغییر و حرکت، از همه جا به دنبال شکار خود می‌آید.

هوش مصنوعی: در آن غار از خوراکی‌ها فقط کباب و نمک را برداشتند و جز مار چیزی باقی نگذاشتند.

هوش مصنوعی: گروهی از عقاب‌ها بالای کوه جمع شده و در انتظار صید هستند و این نشان‌دهنده تنگدستی یا قحطی در میان پرندگان است. آنها به دنبال غذا هستند و در عین حال هر یک برای خود فرصتی برای شکار می‌سازد.

هوش مصنوعی: هر الماسی که از گوش کسی افتاده باشد، به دست کسی می‌رسد که آزاد و بزرگوار است.

هوش مصنوعی: سلطان جواهرات را جمع‌آوری کرد، زیر چهره‌ای زیبا اما رنگش کمی زرد بود.

هوش مصنوعی: از آنجا به سمت پایین رفت، همچون سیلاب تند که از کوه پایین می‌آید.

هوش مصنوعی: در آنجا با شتاب و عجله حرکت می‌کردند، حتی بدون داشتن وسیله‌ای برای پیشروی سریع.

هوش مصنوعی: استورش از نعل آتشین به وجود آمده و به جای آنکه از خود خون بگرید، از سینه‌اش خون می‌ریزد.

هوش مصنوعی: وقتی که یک ماه از آن مسیر گذشت، سرعت باد به اندازه‌ای کاهش پیدا کرد که حرکت نرم و آرام شد.

هوش مصنوعی: در نهایت، به لطف شانس و سرنوشت، سپاه از مشکلات نجات یافت و پادشاه از خطرها رهایی یافت.

هوش مصنوعی: پادشاه با زیبایی تو از آن مکان سنگی خارج شد و جایی وسیع و دلپذیر را مشاهده کرد.

هوش مصنوعی: در آن زمین زراعی که به خوبی رشد کرده و از باران و برف بهره‌مند شده است.

هوش مصنوعی: از طراوت و تازگی و درخشش او، جان و دل به شدت شاداب و پرانرژی می‌شود.

هوش مصنوعی: در اینجا، گفته می‌شود که به خاطر گرفته شدن آن سبزه، حالا در حال گم شدن و نابودی است و دشمنان مانند سواران بیگانه به آن آسیب رسانده‌اند.

هوش مصنوعی: جوانی در حالتی شاداب و سرمست مانند شیر، بدون لباس و با بیلی در دست، در دشت گردش می‌کند.

هوش مصنوعی: به خاطر زیبایی و چالاکی بدنش، شایسته‌ی تاجی مانند تاج‌های پادشاهان است.

هوش مصنوعی: بیل او مانند کلید طلا می‌درخشد، و این نورانی بودن نشان از قدرت و منزلت اوست.

هوش مصنوعی: گاهی مشغول کار سخت می‌شد و بیل به دست می‌گرفت، گاهی هم به استراحت می‌پرداخت و کار را رها می‌کرد. بعضی اوقات کار را با دقت انجام می‌داد و در بعضی مواقع آن را رها می‌کرد.

هوش مصنوعی: پادشاه او را با احترام خطاب کرد و گفت: وقتی که شخصیت تو با خاک ترکیب شد، چه اتفاقی خواهد افتاد؟

هوش مصنوعی: در دوران جوانی و با داشتن زیبایی و هوش، بهتر است که تنها به کارهای خوب و ارزشمند بپردازیم.

هوش مصنوعی: تو که نمی‌توانی به راحتی کار کنی و در میان ویرانه‌ها چیزی بکاری یا امیدی بپروری.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که این گوهر ویژه و درخشان از نظر ارزش خود، هیچ گونه هم‌ترازی با نعمت‌های دنیوی ندارد و در واقع، ارزش آن بسیار فراتر از چیزهای مادی و دنیوی است.

هوش مصنوعی: بیا تا به تو فرمانروایی بدهم و از سختی‌های زندگی دنیوی آزادت کنم.

هوش مصنوعی: کشاورز به آرامی و با دقت به شرط خدمت خود عمل کرده است و پاسخ را با خوش‌فکری و تدبیر ارائه داده است.

هوش مصنوعی: این جمله به نوعی به انسان‌ها و وقایع زندگی اشاره دارد و می‌گوید که ای زمان، تو معلم همه انسان‌ها هستی و آنها از تو یاد می‌گیرند. به عبارتی، تجربه‌ها و چالش‌های زندگی ما را آموزش می‌دهند و به ما درس می‌آموزند.

یعنی هر پیشه‌وری را چنان بر پیشه و کارش بمان و بگذار تا خلقت و طبیعتش تغییر نکند.

هوش مصنوعی: من تنها به کار دانه‌کاری مشغولم و شایسته‌ی مقام پادشاهی نیستم.

هوش مصنوعی: وقتی کشاورز سختی و تلاش خود را می‌بیند و می‌فهمد که زندگی را آسان نمی‌توان گذراند، به نوعی سست و ناتوان می‌شود و ممکن است از زیر بار فشارها خمیده شود.

هوش مصنوعی: بدن من در سفتی و سختی فرورفته، زیرا که پوست جان بر کف درشت‌خویان، جایگاهی برای نرمی و لطافت ندارد.

هوش مصنوعی: مردی که بدنش سخت و محکم است، اگر نرم و لطیف مانند شیره باشد، می‌تواند به خوبی کار کند و خاصیت‌های مثبتی نشان دهد.

هوش مصنوعی: جهان‌جو را که به دنبال خوشبختی و زیبایی است، با قدردانی و ستایش پاسخ می‌دهند.

هوش مصنوعی: از او درباره خدایی‌اش سؤال کردند که از این انسان کیست و پروردگارش چه کسی است؟

هوش مصنوعی: کیست که در هنگام خواب و بیداری، از تو محافظت کند؟ و حالا که در این دنیا همواره در حال حرکت و مشغله‌ای، کجا می‌توانی پناهی پیدا کنی؟

هوش مصنوعی: به چه کسی احترام می‌گذاری و به چه کسی خدمت می‌کنی؟ به کدام مسیر و هدف نگاه می‌کنی؟

هوش مصنوعی: جوانمرد گفت: ای خدای عالم، به وسیله پیغمبری، مردم را راهنمایی کن.

هوش مصنوعی: من دل خود را به کسی سپردم که تو همان معبودی را می‌پرستی که من نیز پرستنده‌اش هستم.

هوش مصنوعی: آسمان آبی را به وجود آورده و آن کسی است که کوه‌ها، دشت‌ها و رودها را خلق کرده است.

هوش مصنوعی: هر شب و روز در پیش پروردگار جهان، چند بار به خودم نگاه می‌کنم و مسیر زندگیم را بررسی می‌کنم.

هوش مصنوعی: با این چشم و ابروی زیبا که ناخواسته مرا مجذوب کرده است.

هوش مصنوعی: من با دیگران که به من محبت نشان دادند، متوجه شدم که از هر یک از آن‌ها سودهای مختلفی می‌توان برد.

هوش مصنوعی: باید از کسی که به درک و شناخت خداوند رسیده است، سپاسگذاری کرد، زیرا این کار واجب و ضروری است.

هوش مصنوعی: من تو را به عنوان دوست و همراهی در راه پیامبری قبول کرده‌ام، از مسیر پرورش دین و اخلاق.

هوش مصنوعی: من پیش از این در خواب تو را دیده‌ام و اکنون با یاد تو مانند ماهی در آب زنده شده‌ام.

هوش مصنوعی: حالا که تو آمدی و این خبر به وضوح مشخص شد، چگونه می‌توانم به خدمت‌گذاری‌ام ادامه ندهم؟

هوش مصنوعی: نمی‌گویم که در دنیا کسی مانند تو وجود ندارد، زیرا خالق جهان نیز نتوانسته است کسی چون تو را بیافریند.

هوش مصنوعی: تو سبب خوشی‌های جهان هستی و از قدرت تو، جهان از ثبات و استحکام برخوردار است.

هوش مصنوعی: سکندر جوانی با نیک‌سیرتی و پاکدامنی را می‌بیند که هم از نظر ظاهری و هم به لحاظ جایگاه، مانند پادشاهان است.

هوش مصنوعی: او ستایش کرد و بر تارک او بوسه زد و همان نام خدا را بر او یاد کرد.

هوش مصنوعی: او لباس پادشاهی را بر تن کرد و به خاطر دین خدا، پشت خود را محکم ساخت.

هوش مصنوعی: در آن سرزمین وسیع و دل‌انگیز که هم گل‌های قرمز شکوفا بودند و هم درختان با شاخه‌های سبز.

هوش مصنوعی: شاه در طول روز آرامش داشت و با سپاهی که همراهش بود، از خستگی‌های سفر کاسته شد.

هوش مصنوعی: وقتی فرمانده این هفت سرزمین صدا را از گلوی خروس به گوش می‌رساند.

هوش مصنوعی: شه دوباره به سفر رفت و راهی جدید برای سفر انتخاب کرد.

هوش مصنوعی: پس از اینکه از آن مرحله گذشت و چند بار به منزل رسید، دوباره به مقصد جدیدی دست یافت.

هوش مصنوعی: مناطق سرسبز و پرنور مانند بهشت در زمین‌های او وجود دارد، جایی که هیچ نشانی از حیوانات و زراعت نیست.

هوش مصنوعی: درختان، گل‌ها و چمن‌ها محیطی زیبا و دلنشین برای زندگی پادشاهان و سلاطین فراهم کرده‌اند.

هوش مصنوعی: جز آتش سوزان و بی‌رحم، چیزی در دل زمین نیست که به آب آغشته نشده باشد.

هوش مصنوعی: از کسی پرسیدند که نام این سرزمین چیست و اینکه کی این سرزمین را اداره می‌کند و سرور آن کیست؟

هوش مصنوعی: کشاورز، گاوآهن و گاو کجا هستند؟ در این روستا گاو چگونه می‌تواند کار کند؟

هوش مصنوعی: یکی از ساکنان آن زمین کشاورزی، پس از اینکه شاه را ملاقات کرد و به او احترام گذاشت، چنین گفت.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که دورترین نقطه این دهکده، مسیرهایی را به اهالی آن ارائه می‌دهد که امکان دسترسی به مناطق فراوانی را فراهم می‌کند.

هوش مصنوعی: در او هر کاری که در زمان مناسب انجام شود، می‌تواند هزاران کار مثبت و حتی بیشتر را به همراه داشته باشد.

هوش مصنوعی: اما از ظلم و ستم آسیب می‌بیند و هیچ‌کس از دارایی او برخوردار نمی‌شود.

هوش مصنوعی: اگر انصاف و قضاوت در کار بود و داوری خوب انجام می‌شد، روستاها آباد بودند و در آنجا کسی به مشکل برنمی‌خورد.

هوش مصنوعی: این زمین به خاطر انصاف و عدالت، می‌تواند از نابودی جلوگیری کند و در برابر ظلم و ستم ایستادگی کند.

هوش مصنوعی: زمانی که در برابر حق و انصاف از او کم می‌شود، حرارت و مال او ناراحتش می‌کند و در نتیجه دچار نابودی و ضعف می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر یک جو در دست کسی باشد، اما با وزش باد یا طغیانی، هم جو و هم گندمش از بین بروند، نشان دهنده این است که حتی دارایی‌های کوچک هم ممکن است تحت تأثیر شرایط نامساعد از دست بروند.

هوش مصنوعی: بازوی او مانند یک منجنیق سبک است که می‌تواند به راحتی وزن‌ها را به تساوی بیاورد.

هوش مصنوعی: وقتی خسرو متوجه شد که به خاطر ظلم و ستم، آن خاک و آب و سرزمین ویران شده است.

هوش مصنوعی: او بنایی از انصاف و عدالت بنا کرد و به همین نام، شهر اسکندر را آباد ساخت.

هوش مصنوعی: هر کس باید به دیگری حق و حقوقش را بدهد، همان‌طور که در آباد کردن سرزمین خود کوشید و تلاش کرد.

هوش مصنوعی: هر کسی زکات مال خود را می‌پردازد، اما هیچ‌کس نمی‌تواند چیزی از اموال آنها را غارت کند.

هوش مصنوعی: در او راهی نیست که بخواهی نظر و اجازه بگیری، زیرا هزاران بار باید بر چنین قضاوت و حکمی تحسین کرد.