هوش مصنوعی: چون سهیل، ستاره‌ای زیبا و درخشان است، به مانند بهرام که از سرزمین یمن گرفته شده، زیبایی و صفا دارد.

هوش مصنوعی: منذر به خاطر زیبایی و خوشحالی‌اش، مانند آنچه که ادیم از ستاره سهیل به دست می‌آورد، بهره‌مند شده است.

هوش مصنوعی: نعمان و منذر به خاطر هنر خود، به محبت و شفقت برادر آن پدر توجه داشتند.

حرف از پدری و برادری (و محبت آن دو به او) مزن؛ یکی مثل غلام و دیگری مثل بنده در همه کار در خدمتش بودند.

هوش مصنوعی: این رقیبش به فراگیری علم مشغول است و آن دوستش در جمع‌آوری و افزایش نشاط مجلس فعالیت می‌کند.

هوش مصنوعی: این شخص به خاطر دانش و علمش قوی و محکم شده و به خاطر شوق و نشاطی که در دل دارد، به جلو می‌راند و حرکت می‌کند.

هوش مصنوعی: بهرام به قدری بزرگ و مقتدر شد که نامش از زمین فراتر رفت و به آسمان رسید.

هوش مصنوعی: او فقط به نوشیدن می و شکار علاقه داشت و به هیچ کار دیگری توجهی نداشت.

مصراع اول یعنی عاشق (و کشته‌مرده‌ی) شکار گور بود.

هوش مصنوعی: هر جا که تیر به سمت هدف پرتاب شد، گوری (فردی از قشر ضعیف) از دیدگاه فردی دیگر در حال تماشای آن است.

هوش مصنوعی: او مانند اسبی چابک و تندپا است که به آرامی حرکت می‌کند و گام‌هایش صحیح و صحیح می‌باشد.

هوش مصنوعی: پرها را از بدنش بیرون آورده، دستش به خاطر حرکتش شکسته است.

هوش مصنوعی: سفرکننده‌ای که با همراهی عشق و زیبایی در دل شب، راه را می‌شناخت و از زیبایی‌های ماه بهره می‌برد.

هوش مصنوعی: باد به خاطر حرکت آسمان خود را به جایی رسانده و با آن عجین شده است.

هوش مصنوعی: دمش شبیه صد مار پیچیده شده بود و با سمش صد گور را کنده بود.

هوش مصنوعی: شاه به شکار رفت و در این موقع نتوانست با مرکب دیگری کار کند.

هوش مصنوعی: اگر اسب سرخی را زین کنی، بر گردن او باران نعمت و خوشبختی فرود می‌آید.

هوش مصنوعی: تو هنوز در مقابل چالاکی اسب‌ها ایستاده‌ای و از قدرت پاهای قوی آنان عاجز مانده‌ای.

هوش مصنوعی: زمانی که از خستگی کار، به این سوار شجاع و سرزنده روی آوردی.

هوش مصنوعی: تو به دنبال چهره او، به مثابه شکارگاهی پر از زیبایی‌ها و نقوش مختلف رفته‌ای، که هر کدام شان به مانند یک تابلو هنری جذاب و دلنشین است.

هوش مصنوعی: بیشتر از آنچه که سنگ‌ها وزن دارند، تو از گور و گوزن چیزها را بر زمین ریختی.

هوش مصنوعی: در دشت، زیر پای اسب‌ها، گوری به خاطر کثرت گودال‌ها گم شدی.

هوش مصنوعی: شاه بر اسبی روشن و زیبا سوار است که به خاطر سرعتش، آسمان را نمی‌بیند.

هوش مصنوعی: وقتی که به دام انداختن شکار را آغاز کردی، به اندازه هزار گور زنده به دست آوردی.

هوش مصنوعی: هر چه بیشتر به گور بروید، یا آن را به دست می‌آورید و به بازو می‌زنید، یا به زنجیر کشیده می‌شود.

هوش مصنوعی: اگرچه گورستان پر از قبر باشد و در هر گوشه‌اش مرده‌ای خوابیده باشد، اما مرگ هیچ‌کس را به آسانی در کمتر از چهار سال نمی‌گیرد.

هوش مصنوعی: خون آن گور به قدری حرام بود که به مدت چهار سال هیچ دلیلی برای آن وجود نداشت.

هوش مصنوعی: او نام خود را با نشان مشخصی بر روی پایش حک کرد تا یادآور سرهنگی باشد که در بیابان زندگی می‌کند.

هوش مصنوعی: هر کس که از قبرستانی که در آن کسی سوگوار است، کسی را که زنده گرفته از هزاران دیگر، به‌دست آورد، نشان‌دهندهٔ ارزش و اهمیت آن فرد است.

هوش مصنوعی: وقتی که مصیبت و درد سلطانی را مشاهده کردی، به او آسیب نرساندی و بی‌توجهی نکردی.

هوش مصنوعی: تو با بوسه‌ای بر جای جای زخم او، گره‌ای را که بر دلت بود، باز کردی.

هوش مصنوعی: ما که از رنج و درد نام سلطان بر دوش داریم، بهتر است که داغ و زخم بر دل داشته باشیم تا این که در مسیری خوش و بی‌درد باشیم.

هوش مصنوعی: گورخان به اندازه‌ای به کوه و دشت حاکم است که وقتی داغی را از کسی می‌بیند، خود را از آن داغ رهایی می‌بخشد.

هوش مصنوعی: در این مکان، هیچ موجودی وجود ندارد و قدرتی هم برای تغییر اوضاع نیست.

هوش مصنوعی: یک روز در شکارگاه یمن همراه با دلیران آن منطقه و در دل طبیعت زیبا.

هوش مصنوعی: بهرام گور، که یکی از پادشاهان بزرگ بوده است، نامش بر تارک آسمان جاودانه شد و برتری او بر دیگران همواره یادآوری می‌شود.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به توصیف وضعیتی می‌پردازد که در آن شکار نفس، یعنی تلاش برای دستیابی به خوشبختی و لذت‌های زندگی، در جبهه‌ای از زیبایی و سرسبزی قرار دارد. همچنین، به تأثیرات منفی و هشدارهایی که ممکن است پیش روی انسان باشد، اشاره می‌کند. در این تصویر، دو شخصیت به نام‌های منذر و نعمان به نوعی نمایانگر دو وضعیت متفاوت هستند؛ یکی به جلو حرکت می‌کند و دیگری در پس‌زمینه قرار دارد. این نکته بیانگر تضاد بین تلاش برای زندگی بهتر و چالش‌های همراه با آن است.

هوش مصنوعی: هرکس از زیبایی و جلال وجود او در شگفت است و نمی‌تواند از سر تا پای او را نادیده بگیرد.

هوش مصنوعی: ناگهان گرد و غباری از دور به‌وجود آمد که به‌نظر می‌رسید آسمان و زمین به هم پیوسته‌اند.

هوش مصنوعی: شاه جوان با شوق و نشاط به سمت آنجا حرکت کرد، مانند بادی که به راحتی و تندی درمی‌وزد.

هوش مصنوعی: یک شیر قدرتمند که دستانش را به نشانه قدرت بالا برده، در حال نشستن بر روی پشت و گردن یک گورخر است.

هوش مصنوعی: او از بالای کوه به سمت زمین نگاه می‌کند. پادشاه، کمانش را برداشت و پنهان شد تا کمین کند.

هوش مصنوعی: پیکان پس از اینکه تیر را از جعبه خود بیرون کشید، با دقت آن را در زه (تار کمان) گذاشت و آماده شلیک شد.

هوش مصنوعی: شیر و گور هر دو محکم و استوار نشسته‌اند و از هر دو موقعیت به طور قوی و با قدرت بیرون می‌آیند.

تیر تا قسمت انتهایی در زمین فرو رفت. پیش چنین تیری (سوراخ کردن ) زره یا زمین سخت فرقی ندارد.

هوش مصنوعی: شیر و گور به زمین افتاده و نابود شدند، سپس تیر به آرامی در دل خاک قرار گرفت.

هوش مصنوعی: شاهی که تیر از کمان رها کرده بود، به یکباره ایستاد و کمان را در دست گرفت.

هوش مصنوعی: چون عرب زخم‌خورده را در سرزمین عجم دیدند، از ویژگی‌های پادشاهی او خوششان آمد.

هوش مصنوعی: هر کسی که به آن زیبایی چشم دوخته، به زعم خود بر دست شاهی که او را دیده، بوسه زده است.

هوش مصنوعی: پس از آن، او را با قدرت و شجاعت در میدان جنگ ستایش کردند و به او لقب شاه بهرام گور دادند.

هوش مصنوعی: وقتی به شهر رسیدند، داستان شیر و گور بسیار طولانی و مفصل شد.

هوش مصنوعی: منذر به کارفرمایان می‌گوید که به دقت و با دقت برنامه‌ریزی کنند تا کارها را به بهترین شکل انجام دهند.

هوش مصنوعی: در جایی به نام خورنق، به طلا نوشته‌اند که گور زیر و شیر بر روی آن قرار دارد.

هوش مصنوعی: شخصی که تیرش را رها کرده و از آن فاصله گرفته، در زمین غرق شده و به شدت تحت تأثیر نتایج شکار قرار گرفته است.

هوش مصنوعی: وقتی که این هنرمند این تصویر را کشید، هر کسی که آن را دید او را موجود زنده‌ای تصور کرد.

هوش مصنوعی: گفت که بر دست پادشاه، خالق جهان نعمت‌ها و آفرینش‌ها را نازل کرده است.