نشاط اصفهانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۷۲

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>وقتست که بر من ای نسیم سحری</p></div>
<div class="m2"><p>رحم آری و بر ساحل رودی گذری</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>زان خاک بدین چشم غباری آری</p></div>
<div class="m2"><p>زین چشم بدان رود درودی ببری</p></div></div>

شمارهٔ ۷۳

وقتست که بر من ای نسیم سحری
رحم آری و بر ساحل رودی گذری
زان خاک بدین چشم غباری آری
زین چشم بدان رود درودی ببری

هوش مصنوعی: در این شعر، گوینده از نسیم صبحگاهی درخواست می‌کند که به او رحمت آورد و از کنار رود عبور کند. او از نسیم می‌خواهد که غبار و کدورت‌های ناشی از خاک را به چشمانش آورده و از آنجا پیام و سلامتی را به رود برساند. این شعر بیان‌گر longing و خواسته‌های عاطفی شاعر است.

شمارهٔ ۷۱

شمارهٔ ۷۲

هوش مصنوعی: زمانی است که ای نسیم صبحگاهی بر من رحم کنی و از کنار رودی عبور کنی.

وقتست که بر من ای نسیم سحری

رحم آری و بر ساحل رودی گذری

هوش مصنوعی: از آن خاک، غباری بر این چشم می‌نشیند و از این چشم، درودی به آن خاک می‌فرستد.

زان خاک بدین چشم غباری آری

زین چشم بدان رود درودی ببری

شمارهٔ ۷۲

اطلاعات

برگردان به زبان ساده