نشاط اصفهانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۵۷

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>بینم ز تو هر کجا نشانی تا من</p></div>
<div class="m2"><p>از من اثری دگر نماند با من</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>من با تو دمی زیست توانم حاشا</p></div>
<div class="m2"><p>باید که درین خانه تو مانی یا من</p></div></div>

دیوان نشاط اصفهانی به کوشش دکتر حسین نخعی - تصویر ۲۸۴

شمارهٔ ۵۸

بینم ز تو هر کجا نشانی تا من
از من اثری دگر نماند با من
من با تو دمی زیست توانم حاشا
باید که درین خانه تو مانی یا من

هوش مصنوعی: شاعر در این بیت به عشق و وابستگی عمیق خود اشاره می‌کند. او می‌گوید که هر جا نشانی از محبوب باشد، اثری از خودش نخواهد ماند. او نمی‌تواند بدون محبوب زندگی کند و به این نتیجه می‌رسد که تنها یکی از آنها باید در این ارتباط باقی بماند. این شعر نمادی از عشق و وابستگی شدید است.

شمارهٔ ۵۶

شمارهٔ ۵۷

هوش مصنوعی: هر جا که نشانه‌ای از تو ببینم، دیگر اثری از خودم باقی نخواهد ماند.

بینم ز تو هر کجا نشانی تا من

از من اثری دگر نماند با من

هوش مصنوعی: من لحظاتی را با تو سپری کردم و نمی‌توانم انکار کنم که باید یکی از ما در این خانه بماند، یا تو باید بمانی یا من.

من با تو دمی زیست توانم حاشا

باید که درین خانه تو مانی یا من

شمارهٔ ۵۷

اطلاعات

برگردان به زبان ساده