نشاط اصفهانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۵۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>جانی که اسیر دست هجران دارم</p></div>
<div class="m2"><p>خواهم که فدای پای جانان دارم</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>ای کاش بدا منش در آرم روزی</p></div>
<div class="m2"><p>دستی کامشب سوی گریبان دارم</p></div></div>

شمارهٔ ۵۴

جانی که اسیر دست هجران دارم
خواهم که فدای پای جانان دارم
ای کاش بدا منش در آرم روزی
دستی کامشب سوی گریبان دارم

هوش مصنوعی: این شعر بیانگر حال و هوای دلتنگی و عشق است. شاعر از جان خود که تحت تأثیر دوری محبوب قرار گرفته، سخن می‌گوید و آرزو می‌کند که روزی بتواند به محبوبش نزدیک شود. او از ناراحتی و غم ناشی از فاصله با محبوبش صحبت کرده و تمنا دارد که دستی به سوی محبوب دراز کند.

شمارهٔ ۵۲

شمارهٔ ۵۳

هوش مصنوعی: من جانم را که در دلبستگی دوری محبوب اسیر است، می‌خواهم فدای پای محبوب کنم.

جانی که اسیر دست هجران دارم

خواهم که فدای پای جانان دارم

هوش مصنوعی: ای کاش در روزی که به خاطر بدی‌هایم از زندگی ناامید شوم، دستی برگردن خودم بیندازم و به گریبان بزنم.

ای کاش بدا منش در آرم روزی

دستی کامشب سوی گریبان دارم

شمارهٔ ۵۳

اطلاعات

برگردان به زبان ساده