نشاط اصفهانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۴۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>جانی که اسیر دست هجران دارم</p></div>
<div class="m2"><p>خواهم که فدای پای جانان دارم</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>ای کاش بدامنش برآرم دستی</p></div>
<div class="m2"><p>دستی کامشب سوی گریبان دارم</p></div></div>

شمارهٔ ۴۱

جانی که اسیر دست هجران دارم
خواهم که فدای پای جانان دارم
ای کاش بدامنش برآرم دستی
دستی کامشب سوی گریبان دارم

هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات از احساس شدید دلتنگی و عشق خود می‌گوید. او می‌خواهد جانش را فدای محبوبش کند و آرزو دارد که بتواند امشب دستی به سوی او دراز کند و با او ارتباط برقرار کند. احساسات عمیق او نسبت به محبوبش و درد دوری را به تصویر می‌کشد.

شمارهٔ ۳۹

شمارهٔ ۴۰

هوش مصنوعی: من دل بی‌نوا و ویران خود را که در اسارت جدایی است، فدای قدم‌های محبوبم می‌کنم.

جانی که اسیر دست هجران دارم

خواهم که فدای پای جانان دارم

هوش مصنوعی: ای کاش می‌توانستم دستم را به دامن او برسانم، زیرا امروز شب احساس نیاز و دل‌تنگی شدیدی دارم.

ای کاش بدامنش برآرم دستی

دستی کامشب سوی گریبان دارم

شمارهٔ ۴۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده