نشاط اصفهانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۶

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>گویند کرا گرفتی از عالم دوست</p></div>
<div class="m2"><p>گویم چه که هر چه هست در عالم اوست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>او هست و جز او نیست بعالم جز نیست</p></div>
<div class="m2"><p>او مغز و جهان نیست سراسر جز پوست</p></div></div>

فانوس خیال » تصویر 12550 - نشاط اصفهانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۶

دیوان نشاط اصفهانی به کوشش دکتر حسین نخعی - تصویر ۸۱

شمارهٔ ۱۷

گویند کرا گرفتی از عالم دوست
گویم چه که هر چه هست در عالم اوست
او هست و جز او نیست بعالم جز نیست
او مغز و جهان نیست سراسر جز پوست

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به مفهوم وحدت وجود اشاره دارد. او می‌گوید که در دنیای هستی تنها دوست، یعنی خدا، وجود دارد و همه چیز دیگر تنها ظاهری از اوست. اساساً، او معتقد است که خداوند حقیقتی عمیق و واقعی است و بقیه جهان تنها پوسته‌ای بیرونی است.

شمارهٔ ۱۵

شمارهٔ ۱۶

هوش مصنوعی: می‌گویند که از چه کسی می‌خواهی یاد بگیری و من پاسخ می‌دهم که هر آنچه در دنیا هست، از اوست.

گویند کرا گرفتی از عالم دوست

گویم چه که هر چه هست در عالم اوست

هوش مصنوعی: او وجود دارد و هیچ کس جز او در عالم نیست. جهان تنها پوسته‌ای است که او درون آن قرار دارد و خود او مغز و حقیقت این جهان است.

او هست و جز او نیست بعالم جز نیست

او مغز و جهان نیست سراسر جز پوست

شمارهٔ ۱۶

اطلاعات

برگردان به زبان ساده