هوش مصنوعی: ای خدا، تو از من دور شدی و من دوباره به گناهان گذشته‌ام بازگشتم.

هوش مصنوعی: زمانی که راه حلی برای مشکل من پیدا نکردی، خودت با رحمتت پناه من شدی.

هوش مصنوعی: تو با کارهایی که کردی، باعث شدی تنها تو عیب‌های من را ببینی و کسی دیگری نتواند آنها را مشاهده کند.

هوش مصنوعی: تو به عنوان پنهان‌کننده‌ی اشتباهات بندگان، عیب‌های ما را در کنار زیبایی‌های خود پوشاندی.

هوش مصنوعی: اگر تو پرده‌ها را از روی نیکی ندی، نور و تاریکی خودت را نمی‌بینی.

هوش مصنوعی: فهم و درک در حالت نشئگی و سرمستی کارایی ندارد و چیزهایی که وجود ندارند در مقابل آنچه که هست، نمایان نمی‌شوند.

هوش مصنوعی: اگر از روی خود پرده برمی‌داشتی و چهره زیبایت را نشان می‌دادی، تاثیر شگرفی به جا می‌گذاشتی.

هوش مصنوعی: نیکی و خوبی در میان مردم آشکار می‌شود، اما زشتی و بدی چرا باید نمایان شود؟

هوش مصنوعی: من که به عظمت و بزرگی تو واقفم، هرگز از رحمت و بخشش تو ناامید نخواهم شد.

هوش مصنوعی: ای خدا، من به خاطر عیوبم چشم و گوش مردم را از من بسته‌ام، تو هم عیب‌های من را از خودم پنهان کن.