هوش مصنوعی: خالقیت بیشتر از اینکه ناشی از خود فرد باشد، به حقیقت و وجود مطلق وابسته است. هستی تنها از وجودی مطلق سرچشمه می‌گیرد.

هوش مصنوعی: ماهیت وجودی او برتر و کامل است و هرگونه زوال و عدم در او راهی ندارد.

هوش مصنوعی: خواست که از عدم و بی‌نظار، جهانی بسازد و در هستی قدم نهاد.

هوش مصنوعی: عدم و وجود با یکدیگر پیوند خوردند و مرتبه‌های بلند و پایین نیز با هم درآمیختند.

هوش مصنوعی: ماهیّت وجود، به ذاتِ واجب مربوط می‌شود و هیچ چیز دیگری وجود ندارد که به معنای واقعی هستی تلقی شود.

هوش مصنوعی: اگر در وجود چیزی به نام نبودن وجود داشته باشد، راهی برای وجود داشتن نیست و هیچ هستی‌ای جز وجود الهی وجود ندارد.

هوش مصنوعی: اگر نقصی در وجود نداشته‌ای، از کمال هیچ‌کس بهره‌مند نبودی و تنها ذات خداوند حق است که کمال مطلق دارد.

هوش مصنوعی: چشمانت را باز کن تا از ارتفاعات آسمان به عمق ته دره‌ها و تاریکی‌ها نگاهی بیندازی.

هوش مصنوعی: خوب دقت کن، زیرا در هر چیز کوچک و بزرگ، نشانه‌ای از کمال و نقص وجود دارد که باید از آن بهره‌برداری کنی.

هوش مصنوعی: نعمت و بدبختی در هم آمیخته‌اند، و درد و آرامش نیز به‌گونه‌ای با هم درگیر شده‌اند.

هوش مصنوعی: عقل نخستین که از تمام موجودات بالاتر است، غیر از حق، هر چیزی که بگویم تنها خوشی و شادی است.

هوش مصنوعی: از درد و غم گذشته ممکن است که دوباره به یاد بیاید و نیاز به کمک حس شود، اما از نداشتن و فقدان هیچ راه حلی وجود ندارد.

هوش مصنوعی: اگر خاک راه به نظرت خوار بیاید، باید بدانید که از همان راه، فخر و عظمت برای بشریت به وجود آمده است.

هوش مصنوعی: هر چیزی که جمع‌آوری کنی، اگر به دردت نخورد، هیچ فایده‌ای نخواهد داشت و تنها برای خودت وجود دارد.

هوش مصنوعی: هر کسی غیر از خداوند بزرگ، کمبودهایی در وجودش هست و در عین حال ممکن است ویژگی‌های درخشان و خوبی هم داشته باشد.

هوش مصنوعی: بعضی از ذلت‌ها به خاطر عزت‌هایی است که داریم و بعضی از نعمت‌ها در کنار عذاب‌ها و مشکلاتی قرار دارند.

هوش مصنوعی: اولیا و پیامبران و هدایت‌کنندگان به عنوان نگهبانان گنجینه‌های اسرار خدا شناخته می‌شوند.

هوش مصنوعی: اگر تو کمالی را به نمایش بگذاری، باید نقصی نیز در طرف مقابل وجود داشته باشد.

هوش مصنوعی: اگر آسیب و درد را می‌دیدی، در آن لحظه به یاد می‌آوردی که شیرینی و خوشی‌های زندگی چقدر زیبا و ارزشمندند.

هوش مصنوعی: نه از این دنیا خسته‌ام و نه به خاطر مشکلات دلیلی برای عذرخواهی دارم. نه به خاطر شادی خوشحالم و نه به خاطر غم ناراحتم.

هوش مصنوعی: من به نوعی مانع شادی دیگران هستم، در حالی که لذت‌ها بر لبانم وجود دارد و ما در حقیقت تلخی‌هایی را تجربه می‌کنیم.

هوش مصنوعی: از کدام غم می‌توانم کام خود را تلخ کنم؟ بگذارم روزهای زندگی‌ام تلخ بگذرد.

هوش مصنوعی: امشب و فردا حالتی از شادی در غم‌هایم وجود دارد، ولی نمی‌دانم این خوشی تا کی ادامه خواهد داشت.

هوش مصنوعی: هر کسی که در دل غم دارد و همچنین خداوندی دارد که غمش را تسلی می‌بخشد، چگونه ممکن است که در غم بماند و این وضعیت برای او مناسب باشد؟