هوش مصنوعی: تا کی باید به خاطر تو، ای نفس، زجر بکشیم؟ ای دلیل وجود من، که درد و رنج من از تو سرچشمه می‌گیرد.

هوش مصنوعی: باید مانند خودت باشم و تمام دلم را به سمت تو متمایل کنم.

هوش مصنوعی: مدتی است که در پی یاد تو بوده‌ام و هر چیز دیگری را از یاد برده‌ام.

هوش مصنوعی: من تو را بر اساس خواسته‌های خودم انتخاب کردم و همچنین بر اساس خواسته‌های خداوند خودم.

هوش مصنوعی: بدون هوای تو حتی لحظه‌ای هم آرام نگرفته‌ام، بگو که در این حالت من چه کسی بوده‌ام؟

هوش مصنوعی: به صداقت و انصاف خود، یک بار هم که شده از من بشنوید که چه ویژگی‌هایی دارم.

هوش مصنوعی: گزینه‌ای که در نظر داشتی را از دست داده‌ای و حالا با اینکه به سمت هدف می‌روی، در واقع به آن پشت کرده‌ای.

هوش مصنوعی: جز تو هیچ‌کس از یار خود فاصله نگرفته و از کشور خود دوری نکرده است.

هوش مصنوعی: تو به اشتباه نام مرگ را زندگی گذاشته‌ای، و خیال کرده‌ای که نیستی، ادامه‌دار است.

هوش مصنوعی: اگر شادی به دست آوردی، گویی غم است، و اگر زخمی را دیدی، آن را مرهم می‌نامی.

هوش مصنوعی: شما از شدت شادی، از دل خود غم را دور کردی و شادابانه به سمت غم رفتی.

هوش مصنوعی: تا کی می‌خواهی از نیکان و خوبان دوری کنی و با نام نیک و خوبی مخالفت نمایی؟

هوش مصنوعی: بدنامان اکنون از نام تو خجالت می‌کشند و عرق شرم بر پیشانی دارند.

هوش مصنوعی: تو خودت را بدنام و رسوا کرده‌ای و به واسطهٔ نام‌هایت، در ننگ و عیب افتاده‌ای.