نشاط اصفهانی » دیوان اشعار » قطعات » شمارهٔ ۲۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>گوش بر حلقه ی زهاد ندارم تا هست</p></div>
<div class="m2"><p>حلقه ی بندگی پیر مغان در گوشم</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>دیده ام از چه ندانم که گهر میریزد</p></div>
<div class="m2"><p>سخنی بود بیاد از تو ولی در گوشم</p></div></div>

دیوان نشاط اصفهانی به کوشش دکتر حسین نخعی - تصویر ۲۹۹

شمارهٔ ۲۱

گوش بر حلقه ی زهاد ندارم تا هست
حلقه ی بندگی پیر مغان در گوشم
دیده ام از چه ندانم که گهر میریزد
سخنی بود بیاد از تو ولی در گوشم

هوش مصنوعی: این شعر در مورد تمایل به ترک زندگی زاهدانه و پیروی از زندگی آزادانه و شاداب است. شاعر به جای گوش دادن به نکات زهد و تقوا، به حلقه بندگی شخصی که به آن علاقه دارد اشاره می‌کند. او از ارزش‌های ظاهری دنیا آگاه است، اما در عین حال دلش به یاد شخصی خاص مشغول است و این یادها به یادش می‌آید.

شمارهٔ ۱۹

شمارهٔ ۲۰

هوش مصنوعی: من به نصیحت و توصیه‌های زاهدان گوش نمی‌دهم، چون تا زمانی که حلقه‌ی بندگی پیر مغان در گوشم هست، به آنها توجهی ندارم.

گوش بر حلقه ی زهاد ندارم تا هست

حلقه ی بندگی پیر مغان در گوشم

هوش مصنوعی: من نمی‌دانم چرا اشک‌هایم جاری می‌شود، گویی یاد تو در ذهنم مانده است، اما در گوشم صدای آن یادگار می‌پیچد.

دیده ام از چه ندانم که گهر میریزد

سخنی بود بیاد از تو ولی در گوشم

شمارهٔ ۲۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده