هوش مصنوعی: نمی‌دانی من چه چیزی می‌نوشم و از چه چیزی می‌پوشم. تنها می‌بینی که در دستم جامی است و بر تنم لباس‌هایی دارم.

هوش مصنوعی: شعر من در وصف لب‌های شیرینت مثل آتش شعله‌ور است و من به خاطر زلف‌های پیچیده‌ات که مانند پرهای شکسته است، فدای تو می‌شوم. من قلمی دارم که برای نوشتن این احساسات به کار می‌رود.