هوش مصنوعی: از ترس او به سمت من نگاه نمی‌کنی، خوشحال می‌شوم چون از خجالت من به سوی دیگری نگاه نکردی.

هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر از حالتی صحبت می‌کند که او به غیر یار خود نمی‌نگرد، اما یار وی به دیگران توجه دارد. او از عشق و بی‌وفایی صحبت می‌کند و به نوعی حسادت و درد در این رابطه را به تصویر می‌کشد. در عین حال، او نیز نمی‌تواند از دیگران چشم‌پوشی کند و دچار دوگانگی شده است. احساساتش به گونه‌ای است که اگر یک چشم بر یارش داشته باشد، چشم دیگری به غیر او می‌افتد.

هوش مصنوعی: ای خدا، چه ظلمی است که گلستان از صدا و آواز زاغ خالی مانده و محفل تو از گفتگوهای دیگران دور است.