هوش مصنوعی: دل نمی‌تواند ویرانی خود را از زلف تو بشناسد، دیوانه و در شب نمی‌تواند خانه‌اش را پیدا کند.

هوش مصنوعی: من از خیابان تو می‌آیم و نمی‌دانم چه حالتی دارم، فقط می‌توانم از اندوه راهی که به خانه‌ام می‌برد بپرسم.

هوش مصنوعی: در خانهٔ ما همسری وجود دارد و جالب اینجاست که از هرکس که پرسیدیم، نشانی از خانهٔ خودمان را پیدا نکردیم.

هوش مصنوعی: ما بدون اینکه وعده‌ای داشته باشیم، به انتظار در راه نشسته‌ایم، اما با محبوبمان درباره مسیر برگشت به خانه‌مان حرفی نمی‌زنیم.

هوش مصنوعی: ای کاش از حال خودم، که در آن بی‌خود و غرق در لذت بودم، آگاه نمی‌شدم و از دیگران نیز داستانی نمی‌شنیدم که به من بگویند.

هوش مصنوعی: او فکر می‌کرد که شادابی‌اش به خاطر محبت و لطف دیگران است، در حالی که نمی‌دانست که مست و سرمست است و به طور ناخودآگاه راه خانه‌اش را گم کرده است.